Soalan Percubaan Negeri Kelantan

PERSATUAN KEBANGSAAN PENGETUA-PENGETUA
SEKOLAH MENENGAH MALAYSIA
CAWANGAN KELANTAN

SKEMA PEPERIKSAAN PERCUBAAN 2010
SEJARAH KERTAS 2 STPM
SEJARAH MALAYSIA, ASIA TENGGARA, ASIA SELATAN
DAN ASIA TIMUR 1800 – 1963

A. Pengagihan markah

1. Markah maksimun untuk kertas …………………………100 markah
2. Markah lulus …………………………………………40 – 49 markah
3. Markah kepujian ……………………………………..50 – 59 markah
4. Markah baik ………………………………………….60 – 69 markah
5. Markah cemerlang ……………………………………70 markah ke atas

B. Markah maksimum bagi setiap soalan ialah 25 markah. Panduan pengagihan markah untuk pemeriksaan setiap soalan seperti berikut;

1. 00 – 29 markah = F
2. 30 – 33 markah = D
3. 34 – 36 markah = D+
4. 37 – 39 markah = C-
5. 40 – 44 markah = C
6. 45 – 49 markah = C+
7. 50 – 54 markah = B-
8. 55 – 59 markah = B
9. 60 – 69 markah = B+
10. 70 – 78 markah = A
11. 79 ke atas = A+










C. Pengagihan markah bagi setiap soalan ialah

1. Markah untuk pendahuluan atau pengenalan jawapan……. 2/3 markah.
2. Markah untuk penutup atau rumusan ………………………2/3 markah. (Markah maksimum untuk pendahuluan atau pengenalan dan penutup atau rumusan ialah 5 markah).
3. Markah maksimum bagi perbincangan isi …………………20 markah.
4. Pembahagian markah boleh dibuat mengikut kadar 12 ½ / 12 ½ atau 15/10 atau 10/15 bagi soalan-soalan yang melibatkan dua buah negeri yang dijawab secara berasingan.
5. Peruntukan markah bagi setiap isi hendaklah dibuat berasaskan kepentingan isi.



A. Keterangan Tambahan.

1. Skema jawapan yang disediakan tidak seharusnya dianggap sebagai model jawapan. Ia bertujuan membantu pemeriksa memberi fokus kepada aspek-aspek penting tentang sesuatu tajuk. Sekiranya terdapat fakta-fakta dalam skrip jawapan calon yang diragukan oleh pemeriksa, perkara ini seharusnya dirujuk kepada buku-buku yang berautoriti.
2. Pemeriksa hendaklah mengambil kira perkara-perkara berikut semasa memeriksa skrip jawapan calon;

a. Adakah calon memahami soalan
b. Adakah calon menjawab soalan.
c. Keberkaitan dan ketepatan fakta-fakta dan huraian.
d. Tertib jawapan iaitu mempunyai pendahuluan/pengenalan, bahagian perbincangan isi dan penutup/rumusan.



Pengerusi Panel Soalan
Percubaan STPM 2010















SOALAN 1:

Bincangkan hierarki golongan pemerintah di Tanah Melayu sebelum kedatangan British.

A. PENGENALAN:

1. Sebelum tahun 1874, masyarakat Melayu di Tanah Melayu telah mempunyai hierarki sosial tersendiri yang terdiri daripada golongan pemerintah dan golongan diperintah.
2. Golongan pemerintah menduduki hierarki teratas yang terdiri daripada raja, golongan bangsawan atau kerabat diraja, pembesar, golongan ulamak atau agama dan pendeta.
3. Tujuan utama hierarki ini diamalkan untuk menentukan kedudukan dan tugas golongan pemerintah serta memastikan keharmonian dalam masyarakat.

B. ISI:

1. Raja/ Sultan:

a) Kedudukan

i. Raja atau sultan merupakan golongan pemerintah yang menduduki hierarki tertinggi dalam masyarakat Melayu.
ii. Mereka merupakan ketua pemerintah dan bertanggungjawab melaksanakan semua aspek pentadbiran di negeri baginda.
iii. Mereka juga menjadi ketua angkatan tentera, ketua agama, pemodal dalam perdagangan dan lain-lain.

b) Keistimewaan raja

i) Raja atau sultan juga mempunyai beberapa keistimewaan seperti bahasa, warna, alat dan lambang kebesaran. Bahasa yang digunakan oleh raja ialah bahasa istana atau juga dikenali sebagai bahasa dalam seperti beta, baginda, santap, gering, beradu, makam dan sebagainya,

ii) Dari segi warna, warna di raja ialah warna kuning untuk pakaian rasmi dan peralatan istana. Alat-alat kebesaran pula merupakan peralatan yang hanya boleh digunakan di istana seperti ketur, kendi, tombak berambu, kipas besar berambu dan lain-lain, Lambang kebesaran pula adalah lembing yang digunakan untuk memperlihatkan kekuasaan baginda seperti tengkolok, pending, mahkota, cap mohor dan nobat.






c) Peranan raja:

i) Politik

• Raja atau sultan juga memainkan peranan yang sangat penting terutama dari aspek politik, ekonomi dan sosial.
• Dari segi politik misalnya baginda merupakan ketua negeri yang berkuasa mutlak, mempunyai kuasa dari aspek hal ehwal luar negeri, ketua hakim dan perundangan dan berkuasa melantik pembesar terutama pembesar-pembesar di peringkat negeri dan daerah.

ii) Ekonomi

• Dari segi ekonomi, baginda menguasai semua sumber ekonomi negeri seperti cukai dan percukaian, hasil hutan, pelombongan, perdagangan dan menentukan sistem sukatan, ukuran dan timbangan.
• Baginda juga berkuasa mengeluarkan surat kebenaran membeli, menjual dan memajak cukai kepada pedagang.

iii) Sosial

• Sultan atau raja berperanan sebagai ketua angkatan tentera, memelihara undang-undang dalam negeri serta mengawal ketenteraman dan kesejahteraan rakyat.
• Selain itu, baginda juga menjadi ketua agama Islam dan adat istiadat Melayu, mengurniakan anugerah kepada rakyat yang berjasa serta mengesahkan keputusan Majlis Penasihat Raja.

2. Golongan kerabat diraja

i. Merupakan golongan kedua dalam hierarki masyarakat Melayu.
ii. Golongan ini kebanyakannya terdiri daripada saudara mara terdekat raja atau sultan. Golongan ini memliki keistimewaan seperti menggunakan gelaran Tengku. Engku, Tuan, Wan, Nik dan lain-lain, menggunakan warna kuning sebagai warna rasmi, menggunakan bahasa istana dan lain-lain.
iii. Ada dalam kalangan kerabat di raja ini dianugerahkan oleh raja daerah-daerah tertentu untuk ditadbir dan sekaligus menjadi pembesar daerah seperti Engku Wan Ahmad yang menjadi pembesar daerah Jeram di Kelantan, Raja Mahadi menjadi pembesar daerah Kelang di Selangor dan lain-lain.

3. Golongan Pembesar

i. Merupakan golongan ketiga dalam hierarki pemerintah. Mereka terdiri daripada kerabat-kerabat diraja dan rakyat biasa yang dilantik oleh raja sebagai pembantu baginda dalam pentadbiran. Pembesar-pembesar ini dibahagikan kepada tiga peringkat iaitu peringakat negeri atau pusat, daerah dan kampung. Mereka dilantik melalui dua cara iaitu secara warisan atau keturunan dan melalui lantikan oleh raja. Pembesar mempunyai kawasan pegangan dan cap mohor sendiri.
ii. Peranan pembesar meliputi politik, ekonomi dan sosial. Dari segi politik, golongan ini menjadi ketua pemerintah,dan menjaga keamanan di kawasan masing-masing.
iii. Dari segi ekonomi pula, mereka memungut cukai seperti cukai kepala, pertanian, perdagangan dan lain-lain, kemudian menyerahkan hasil kutipan sebanyak 10% kepada pembesar di peringkat pusat. Mereka juga menguasai semua hasil ekonomi seperti cukai, hasil hutan, perlombongan dan lain-lain di kawasan pegangan masing-masing.
iv. Dari segi sosial pula, pembesar memainkan peranan menjaga kebajikan rakyat, memastikan pelaksanaan undang-undang, menyediakan tenaga kerja dan tentera kepada raja, memastikan rakyat taat setia kepada raja serta melaksanakan adat istiadat menjunjung duli setiap sambutan perayaan Islam seperti Hari Raya Puasa.

4. Golongan Ulamak

i. Golongan ini merupakan mereka yang mahir dalam hal ehwal yang berkaitan dengan hukum syarak dan selok belok agama Islam termasuk mengeluarkan fatwa tentang isu-isu agama.
ii. Mereka menjadi penasihat sultan dalam aspek agama Islam. Gelaran ulamak berbeza mengikut negeri seperti Dato’ Mufti di Kelantan,
iii. Orang Kaya Imam Besar di Perak, Tokku di Terengganu dan lain-lain. Golongan ini sangat dihormati dalam masyarakat kerana kemahiran keagamaan mereka.

5. Golongan Pendeta

i. Golongan pendeta pula menduduki hierarki terakhir dalam golongan pemerintah.
ii. Mereka sangat mahir dan menjadi pakar rujuk dalam hal-hal yang berkaitan dengan kesusasteraan, kesenian, kebudayaan, adat istiadat dan salasilah raja seperti Tun Sri Lanang, Abdullah Munsyi dan lain-lain. Golongan ini sangat rapat dengan istana kerana menjadi pencatat bagi diari diraja.

C. KESIMPULAN:

1. Sebagai kesimpulannya kita dapati, golongan pemerintah telah mengekalkan kedudukan mereka dalam hierarki sosial masyarakat Melayu.
2. Walau bagaimanapun, kedudukan ini mula mengalami perubahan selepas kedatangan British. Golongan pemerintah mula hilang kuasa dari segi politik dan ekonomi. Walaupun begitu, kedudukan dalam hierarki sosial masih dikekalkan.



SOALAN 2

Sejauhmanakah ekonomi di Tanah Melayu bersifat sara diri sebelum kedatangan
British.

A) PENGENALAN

1. Sebelum campur tangan British, sistem ekonomi Tanah Melayu bersifat sara diri.
Tiada penggunaan teknologi moden,tetapi tenaga ahli-ahli keluarga adalah penting dari peringkat awal hingga ke peringkat pengeluaran. Rakyat jelata tidak ada dorongan untuk mengeluarkan lebihan tanaman kerana cukai yang selalunya dikenakan adalah tinggi dan sistem pemasaran adalah sesuatu yang mudah. Tanah-tanah boleh diusahakan sesuka hati atau hanya perlu meminta kebenaran pembesar kerana tanah dianggap milik raja.

2. Kegiatan terpenting ialah pertanian,iaitu tanaman padi. Di samping itu, terdapat juga kegiatan penternakan, penghasilan barang-barang kraftangan serta mencari hasil-hasil hutan.

3. Sekiranya ada lebihan, aktiviti pertukaran mendapatkan barang-barang keperluan lain yang tidak dapat dihasilkan sendiri boleh dijalankan. Di samping itu, penduduk Tanah Melayu juga menjalankan kegiatan ekonomi komersial yang berlandaskan perdagangan dan perlombongan.

B) ISI
1. Ekonomi Sara Diri

i. Dari aspek pertanian, padi merupakan tanaman utama. Terdapat dua jenis padi utama. Padi sawah ditanam di kawasan lembah sungai atau tanah rendah dan rata. Ia memerlukan air yang banyak. Padi huma atau padi bukit ditanam dikawasan tanah tinggi atau lereng bukit dan tidak memerlukan air yang banyak. Kawasan penanaman padi yang utama ialah di Kedah, Negeri Sembilan ,Pahang dan Kelantan

ii. Sistem pengairan dapat memajukan sistem penanaman padi pada awal abad ke--19. Terdapat 3 jenis pengairan yang digunakan iaitu kincir air, terusan dan empangan. Pada tahun 1885, terusan Wan Mat Saman sepanjang 32km telah dibina di Kedah untuk mengairi sawah padi. Padi dari negeri Kedah dan Perlis mendapat pasaran yang baik di Pulau Pinang. Selain itu, Kedah turut menjalankan sistem pajak (ampun kurnia) yang dianugerahkan oleh raja kepada tauke-tauke dari Pulau Pinang untuk mengusahakan kegiatan ekonomi tertentu

iii. Di negeri Perak, masyarakat Melayu merupakan masyarakat tani. Tanaman utama yang diusahakan ialah padi. Selain itu, terdapat juga tanaman seperti kopi, tembakau, sagu, pisang, jagung, tebu, ubi kayu, lada hitam dan gambir. Pokok buah-buahan juga ditanam untuk kegunaan sendiri seperti kelapa, durian, manggis, langsat dan lain-lain. Selain itu, terdapat juga pokok pinang, kabung, nibung dan nipah yang mempunyai nilai-nilai perniagaan. Jika berlebihan, ia akan dijual untuk membeli barangan yang tidak mereka hasilkan seperti pakaian.


iv. Di samping itu, kegiatan menangkap ikan secara kecil-kecilan penting sebagai mata pencarian bagi penduduk Tanah Melayu yang tinggal berhampiran dengan laut,sungai dan tasik

v. Kegiatan memburu binatang juga dijalankan seperti pelanduk, kancil dan ayam hutan.

vi. Ternakan secara kecil-kecilan seperti lembu, kerbau dan ayam itik dilakukan disamping kegiatan pertanian.

vii. Selain itu, sistem kerah yang diwajibkan ke atas rakyat untuk berkhidmat dengan pembesar termasuk raja merupakan ciri penting. Khidmat yang diberikan seperti membuat jalan,menjaga perahu,jambatan,gajah,menghantar surat dan berita dan menjaga kepentingan pembesar semasa melawat daerah dan sebagainya

viii. Kegiatan sampingan lain dalam kalangan masyarakat Melayu tradisional ialah mengutip hasil hutan seperti damar, rotan, getah perca, pelutung, kayu dan buluh. Dalam masyarakat Melayu tradisional, kegiatan ini dipanggil “meramu”. Hasil-hasil ini dijual sebagai pertukaran bagi mendapatkan beras, garam dan kain. Perkembangan pusat perdagangan di Kedah dan Melaka membolehkan hasil-hasil hutan dijual kepada pedagang-pedagang asing.

ix. Antara kerja-kerja pertukangan ialah bertukang, bertenun, menganyam kain dan menghasilkan kraftangan. Kegiatan pertukangan melibatkan pertukangan kayu seperti membuat rumah dan sampan serta pertukangan logam seperti membuat alat-alat senjata. Di samping itu,terdapat juga aktiviti meembuat periuk belanga daripada tanah. Penduduk di Pantai Timur juga menjalankan aktiviti menenun kain, songket dan membuat alat penangkapan ikan terutamanya pada musim tengkujuh
2. Ekonomi Komersial

i. Sebelum campur tangan British, penduduk Tanah Melayu juga menjalankan sistem ekonomi komersial berlandaskan perdagangan dan perlombongan

ii. Perdagangan dengan negara-negara Eropah dijalankan melalui pelabuhan entrepot Singapura dan ke China

iii. Pertanian dagangan merupakan kegiatan pertanian yang dijalankan untuk perdagangan di samping kegunaan harian

iv. Perlombongan bijih timah telahpun diusahakan oleh orang-orang Melayu (pembesar-pembesar Melayu). Pengeluaran terhad kerana kaedah yang digunakan ialah mendulang. Dianggarkan bahawa hanya 500 tan bijih timah setahun diusahakan oleh orang-orang Melayu hingga pertengahan abad ke-19.

v. Awal abad ke-19, ladang-ladang gambir yang luas milik kongsi Cina telah dimajukan di Johor, Melaka, Negeri Sembilan dan Selangor. Di Johor,lada hitam dan gambir diusahakan di antara tahun-tahun 1840-1850-an. Kedua-dua tanaman ini ditanam di bawah sistem Kangchu. Tanaman ini mendapat pasaran yang menguntungkan di Singapura dan Eropah

vi. Di Seberang Perai, buah pala,cengkih dan tebu telah diusahakan oleh saudagar-saudagar Eropah pada awal abad ke-19.

vii. Ubi kayu ditanam di Melaka pada pertengahan abad ke-19. Dianggarkan pada tahun 1860, terdapat kira-kira 400 hektar ladang ubi kayu di Melaka.

viii. Terengganu menjalankan kegiatan perdagangan dengan China menjelang tahun 1830. Masyarakat Cina Terengganu sudahpun mempunyai seorang kapitan China. Sultan Omar menggalakkan perdagangan luar yang mengeksport emas, bijih timah, kopi, pinang, rotan dan damar. Baginda mengarahkan supaya kegiatan carigali emas di Ulu Nerus dan biji timah di Kemaman dipergiatkan. Terengganu mengimport barangan seperti candu, barang-barang buatan British dan barang-barang dari China.

ix. Kelantan pula terkenal dengan pengeluaran emas, bijih timah, lada hitam, pinang, beras, getah perca, buluh, kayu gaharu dan kain songket. Import utamanya ialah barang-barang kapas dari India dan Britain, sutera mentah dari China, candu, tembakau dan lain-lain. Pengeluaran emas dikuasai oleh orang-orang Cina. Kawasan utamanya ialah di Pulai, Gua Musang. Hasil eksport Kelantan yang lain seperti kayu-kayan, getah perca, damar ,buluh dan sebagainya.

x. Perlombongan bijih timah tertumpu di kawasan pantai barat Semenanjung Tanah Melayu. Di Perak, bijih timah di kawasan hilir Perak dan Kinta diusahakan pada abad ke- 19 oleh pelombong cina dari Pulau Pinang, contohnya Kapitan Chong Ah Kwee. Kawasan Larut menjadi kawasan utama selepas 1840-an

xi. Di Selangor, kawasan perlombongan Lukut dibuka oleh Raja Busu yang berasal dari Kesultanan Selangor. Ramai saudagar negeri-negeri Selat melabur di Lukut. Lebih daripada 20000 orang Cina menjalankan aktiviti perlombongan di Lukut. Kawasan Kelang ialah kurniaan Sultan Muhamad kepada Raja Abdullah. Ia dieksport ke luar pada tahun 1859

xii. Di Negeri Sembilan pula, pelombong-pelombong cina telah melombong di Sungai Ujong sejak 1828. Kawasan ini berkembang pesat pada pertengahan abad ke- 19 di bawah Dato’ Bandar Kulup Tunggal dan Dato’ Kelana. Eksport bijihnya meningkat daripada 7000 pikul pada tahun 1830-an hingga 20000 pikul pada tahun 1855. Kebanyakan bijih dari sini dieksport ke negeri-negeri Selat terutamanya Melaka

xiii. Lombong-lombong bijih timah dibuka di Melaka seperti kawasan Durian Tunggal,Air Panas dan Kesang telah dibuka sekitar tahun 1840-an

xiv. Di Pahang,kegiatan perlombongan bijih timah diusahakan di Kuantan oleh saudagar-saudagar negeri-negeri Selat

C) KESIMPULAN

1. Kesimpulannya, sistem ekonomi Tanah Melayu sebelum campur tangan Barat merupakan sistem ekonomi sara diri dengan tumpuannya ke atas pertanian dan sistem ekonomi komersial yang berat kepada perlombongan dan perdagangan

2. Tanah Melayu begitu kaya dengan hasil alam sehingga perdagangan dapat dijalankan dengan negara-negara Eropah dan negeri-negeri Selat sejak awal abad ke- 19 lagi.

3. Kekayaan hasil bumi ini juga menarik ramai saudagar Cina dan Eropah menanam modal dalam perusahaan pertanian dagangan dan perlombongan





























SOALAN 3:

Bincangkan penentangan penduduk tempatan terhadap Pentadbiran Syarikat Berpiagam Borneo Utara (SBBU) di Sabah dan pentadbiran Dinasti Brooke di Sarawak pada abad ke- 19.

A. PENGENALAN

1. Pada abad ke 19, Sabah dan Sarawak telah ditadbir oleh pihak berkuasa British yang diwakili oleh Syarikat Berpiagam Borneo Utara (SBBU) dan Dinasti Brooke.

2. Di Sabah, SBBU telah mentadbir Sabah bermula dari tahun 1881. Sepanjang pendudukan dan penguasaan tersebut banyak perubahan telah dilakukan oleh SBBU. Tindakan itu telah menyebabkan rasa tidak puas hati penduduk tempatan yang membawa kepada penentangan dari masyarakat setempat seperti Pangeran Samah, Malingkote dan Mat Salleh.

3. Manakala di Sarawak, penguasaan Dinasti Brooke bermula dari tahun 1842 apabila James Brooke dilantik sebagai Gabenor Sarawak. Sepanjang penguasaan tersebut banyak pembaharuan telah dilakukan sama ada dalam aspek politik, ekonomi dan sosial. Pembaharuan tersebut telah membangkitkan rasa tidak puas hati penduduk menyebabkan berlakunya penentangan oleh tokoh-tokoh tempatan seperti Sharif Mashor, Rentap, orang-orang Cina dan Banting.


B. ISI

1. Gerakan penentangan di Sabah.

a. Penentangan Pangeran Samah (1884).

i. Pada tahun 1884, masyarakat tempatan daripada suku kaum Bajau yang diketuai oleh Pangeran Samah telah bangkit menentang pihak berkuasa British. Kebangkitan dan kemarahan itu dikatakan berpunca daripada tindakan SBBU mengenakan cukai ke atas aktiviti mengutip sarang burung.

ii. Pangeran Samah dikatakan dengan sengaja melambat-lambatkan kutipan sarang burung untuk jualan bagi mengelakkan cukai yang dikenakan oleh pihak berkuasa British.

iii. Selepas lima tahun berlalu, pihak berkuasa SBBU telah memutuskan untuk mengambilalih perusahaan tersebut. Keputusan dan tindakan yang dibuat oleh pihak berkuasa British itu telah menyebabkan Pangeran Samah dan pengikutnya bertindak menutup jalan ke gua Gomantong, tempat kutipan sarang burung dijalankan.

iv. Apabila pasukan peronda tiba untuk membuka jalan yang ditutup oleh Pangeran Samah, mereka telah diserang. Dalam pertempuran tersebut, pasukan suku kaum Sulu dapat dikalahkan manakala Pangeran Samah sendiri telah terbunuh.

b. Penentangan Malingkote atau Tahang (1891).

i. Pada tahun 1891, masyarakat tempatan terdiri daripada orang-orang Murut dari daerah Padas dan Tenom telah bangkit menentang SBBU. Kebangkitan dan penentangan ini diketuai oleh seorang pemimpin yang bernama Malingkote. Beliau dipercayai mempunyai kuasa ghaib dan kebal. Keistimewaan yang ada pada beliau telah tidak diiktiraf oleh pihak berkuasa British malah telah cuba untuk menghapuskannya.

ii. Tindakan British untuk menghapus kekuatan dan keistimewaan Malingkote telah melahirkan rasa tidak puas hati pengikutnya, menyebabkan mereka bangkit menentang SBBU. Penentangan tersebut berlanjutan selama setahun tetapi akhirnya berjaya dihapuskan oleh pihak berkuasa SBBU.

c. Penentangan Mat Salleh (1894-1905).

i. Pada tahun 1894, Mat Salleh bersama pengikutnya telah bangkit menentang pihak berkuasa SBBU. Nama beliau yang sebenar ialah Datu Muhammad Salleh bin Datu Balu, merupakan seorang pembesar yang amat dihormati dan disegani. Berasal dari hulu Sungai Sugat dan berketurunan Suluk dan Bajau.

ii. Penentangan tersebut adalah berpunca daripada tindakan pihak berkuasa SBBU membakar kampung beliau di Sungai Sugat yang dituduh mencampuri urusan pentadbiran SBBU. SBBU juga telah memaksa penduduk tempatan untuk dijadikan buruh paksa bagi menjalankan kerja-kerja awam seperti membina jalan raya, jalan keretapi tanpa dibayar gaji. Malah pegawai-pegawai SBBU juga bersikap sombong serta tidak menghormati adat resam penduduk tempatan.

iii. Mat Salleh bersama pengikutnya telah bertindak membunuh dua orang pedagang Dayak, tetapi Mat Salleh enggan menyerahkan kedua-duanya kepada pihak SBBU. Ini menyebabkan pihak SBBU bertindak menyerang dan membakar kampung Mat Salleh di Pulau Jambongan. Namun Mat Salleh bersama pengikutnya berjaya melarikan diri.

iv. Pada tahun 1897, Mat Salleh telah menyerang kubu British di Pulau Gaya. Tindakannya itu telah menyebabkan SBBU bertindak balas dengan memusnahkan kubu Mat Salleh di Ranau. Kegagalan menangkap Mat Salleh menyebabkan British menukar taktik dengan memujuk Mat Salleh menandatangani perjanjian damai.

v. Syarat perjanjian tersebut ialah Daerah Tambunan akan diserah kepada Mat Salleh, boleh mentadbir secara bebas dan pengikut-pengikutnya akan diberi pengampunan.

vi. Namun SBBU tidak berpegang pada janji. Sebaliknya Daerah Tambunan telah diambil semula. Tindakan tersebut menyebabkan Mat Salleh rasa tidak berpuas hati lalu mengatur strategi menyerang British. Belum sempat Mat Salleh dan pengikutnya melancarkan serangan, pihak British terlebih dahulu melancarkan serangan. Dalam serangan tersebut, Mat Salleh telah terbunuh manakala Daerah Tambunan menjadi wilayah kepunyaan SBBU.

2. Gerakan penentangan di Sarawak.

a. Penentangan Sharif Masahor (1853-1860).

i. Sharif Masahor merupakan seorang gabenor dari Daerah Sarikei, bangkit menentang pihak berkuasa British di bawah pimpinan Brooke disebabkan beberapa pembaharuan yang telah diperkenalkan khususnya berkaitan masalah pungutan cukai. Kemuncak rasa tidak puas hati Sharif Masahor ialah apabila British bertindak menyokong Pangeran Matusin dalam peristiwa perbalahan antara Pangeran Matusin dengan Pangeran Arshad, sedangkan Sharif Masahor menyokong Pangeran Arshad. Beliau mendapat sokongan yang padu daripada orang-orang Melayu, Iban dan lain-lain.

ii. Pada tahun 1859, Sharif Masahor telah bersatu dengan Datu Patinggi Abdul Ghapur bertindak menyerang kubu Brooke. Abdul Ghapur berjaya melarikan diri ke Pontianak tetapi telah ditangkap oleh pihak berkuasa dan dipenjara di Betawi. Manakala Sharif pula berjaya melepaskan diri dari buruan British.

iii. Pada tahun 1860, Sharif bersama pengikutnya sekali lagi melakukan serangan ke atas Kuching, namun serangannya gagal apabila mendapat serangan balas dari Charles Brooke di Sungai Sadong. Sekali lagi beliau berjaya melepaskan diri dan memaksa Charles Brooke menyerang dan bertindak membakar kampung Igan iaitu perkampungan Sharif Masahor.

iv. Pada tahun 1861, British terpaksa meminta bantuan Sultan Brunei untuk mengadakan perundingan dengan Sharif yang akhirnya bersetuju untuk dibuang negeri ke Singapura dan meninggal dunia di sana pada tahun 1890.

b. Penentangan Rentap (1853-1861).

i. Rentap atau juga dikenali dengan Libau merupakan ketua kaum Iban di hulu Sungai Sekrang. Beliau bersama pengikutnya bangkit menentang Brooke keran rasa tidak puas hati ekoran daripada tindakkan melakukan beberapa perubahan yang telah menganggu punca pencarian mereka serta menghapuskan adat resam kaum Iban seperti memburu kepala atau disebut adat ‘mengayau’.

ii. Pada tahun 1853, Rentap telah menyerang kubu Brooke di Nanga Sekrang dan berjaya membunuh seorang pegawai British bernama Allan Lee. Pada tahun 1854, Brooke telah mengarah tenteranya supaya menangkap Rentap, namun beliau bejaya melarikan diri ke Bukit Sadok.

iii. Pada tahun 1857, Charles Brooke cuba menyerang rentap yang berkubu di Bukit Sadok, tetapi gagal kerana kubu tersebut dilengkapi dengan meriam. Pada tahun1861, cubaan Brooke untuk menawan Bukit Sadok buat kali ketiga akhirnya berjaya dengan menggunakan meriam bujang sadok. Namun Rentap berjaya melarikan diri ke dalam hutan dan meninggal dunia beberapa tahun kemudiaannya.

c. Penentangan orang-orang Cina.

i. Masyarakat Cina di Bau telah bangkit menentang pentadbiran Brooke disebabkan tidak berpuas hati terhadap beberapa perkara.

ii. Kerajaan Brooke menganggap bahawa masyarakat Cina yang berhijrah dari Sambas adalah sebagai pelarian jenayah. Mereka tidak dibenarkan menjalankan perdagangan luar. Malah segala perdagangan judi, pajak, arak dan candu berada di bawah kawalan kerajaan Brooke.

iii. Kemuncak kepada rasa tidak puas hati tersebut ialah apabila kerajaan Brooke mengenakan cukai terhadap orang Cina. Mereka telah dipaksa mematuhi segala peraturan yang diperkenalkan. Pada bulan Januari 1857, pelombong Cina di Bau telah didenda sebanyak €150 kerana menyeludup candu.

iv. Tindakan tersebut telah menyebabkan seramai 600 orang Cina bangkit melancarkan serangan ke atas Kuching tetapi berjaya dipatahkan oleh British. Akhirnya masyarakat Cina terpaksa berundur ke Bau dan kemudiaannya berhijrah ke Sambas, Kalimantan.

d. Penentangan Banting (1893).

i. Gerakan penentangan ini diketuai oleh Banting, seorang pemimpin Iban berasal dari hulu Sungai Batang Lupar. Kebangkitan Banting dan pengikutnya disebabkan rasa tidak puas hati terhadap kerajaan Brooke yang cuba menghapuskan beberapa amalan tradisi seperti memburu kepala.

ii. Pada tahun 1895, Banting bersama pengikutnya telah didenda kerana membawa masuk tajau dan perkakas tembaga tanpa membayar cukai. Ekoran daripada itu, Banting dan pengikutnya telah bertindak menyerang perkampungan dayak yang menyokong kerajaan Brooke dan berjaya membunuh 10 orang Dayak. Charles Brooke bertindak dan cuba menangkap Banting tetapi gagal.

iii. Pada tahun 1902, Banting bersama pengikutnya muncul semula dan beberapa kali melancarkan serangan terhadap penyokong-penyokong Brooke. Bagaimanapun tindakan Brooke untuk menangkap Banting menemui kegagalan. Akhirnya pada tahun 1904, Bating berjaya ditewaskan dalam ‘Pertempuran Bong Kap’ yang kemudian bersetuju untuk membayar denda kepada pihak berkuasa British.




C. KESIMPULAN

1. Keseluruhannya dapat disimpulkan bahawa, gerakan penentangan penduduk tempatan terhadap pentadbiran British di Sabah dan Sarawak telah menemui kegagalan, malah turut mengukuhkan kedudukan mereka.

2. Namun kebangkitan dan penentangan tersebut, jelas menggambarkan bahawa telah muncul semangat nasionalisme dalam kalangan penduduk tempatan.






































SOALAN 4

Nilaikan kepentingan politik dan ekonomi Perjanjian Persekutuan tahun 1895.

A. PENGENALAN

1. Perjanjian Persekutuan tahun 1895 yang dikuatkuasakan pada 1hb. Julai 1896 telah menyatukan negeri-negeri Selangor, Perak, Pahang dan Negeri Sembilan di bawah satu pemerintahan pusat.
2. Rancangan pembentukan Negeri-negeri Melayu Bersekutu telah diasaskan oleh Frank Swettenham dalam tahun 1893 dan dikemukakan kepada Pejabat Tanah Jajahan di London oleh Sir Cecil Clementi Smith, Gabenor Negeri-negeri Selat. Perjanjian Persekutuan ini dilaksanakan oleh Sir Charles Mitchell iaitu pengganti Sir Cecil Clementi Smith.
3. Sebab-sebab pembentukan Negeri-negeri Melayu Bersekutu untuk menyelesaikan masalah kewangan negeri Pahang, mencapai keseragaman dan kecekapan pentadbiran, mengeratkan kerjasama antara Negeri-negeri Melayu berkenaan dan mengawal kuasa Residen-residen British.

B. ISI

a. Kepentingan Politik

1. Pemusatan kuasa di tangan Residen Jeneral.

a. Negeri-negeri Melayu Bersekutu bukan merupakan persekutuan dalam erti kata yang sebenarnya, tapi satu kesatuan politik.
b. Kuasa pentadbiran dipusatkan dalam tangan Residen Jeneral di Kuala Lumpur yang menjadi ibu negeri Persekutuan. Semua keputusan penting berkaitan dengan keempat-empat negeri Melayu berkenaan diputuskan di Kuala Lumpur.
c. Tiada terdapat pengagihan kuasa pentadbiran di antara negeri-negeri dan kerajaan pusat. Beberapa jabatan persektuan telah ditubuhkan.
d. Residen Jeneral mempunyai kuasa atas perkara kewangan. Punca utama hasil iaitu duti-duti atas eksport berada di bawah kawalan kerajaan pusat.

2. Kehilangan kuasa Sultan-sultan Melayu, Residen-residen dan majlis-majlis mesyuarat negeri.

a. Pemusatan kuasa di tangan Residen Jeneral mengakibatkan kehilangan kuasa Sultan-sultan Melayu, Residen-residen dan Majlis-Majlis Mesyuarat Negeri.
b. Sultan-sultan dikehendaki menurut nasihat Residen Jeneral dalam semua hal mengenai pentadbiran kecuali yang menyentuh agama Islam dan adat istiadat Melayu.
c. Penubuhan jabatan-jabatan persekutuan mengakibatkan pengambilan lebih ramai lagi pegawai-pegawai British. Negeri-negeri Melayu berkenaan ditadbirkan oleh peagawai-pegawai yang hampir kesemuanya orang British.
d. Pemusatan kuasa pusat mengakibatkan bantahan dari Sultan-sultan Melayu. Pada tahun 1903 sultan Idris dari negeri Perak telah mengkritik pemusatan kuasa berlebihan dalam persidangan raja-raja (Durbar) di Kuala Lumpur. Beliau menggesa kerajaan British untuk mengagihkan kuasa pusat.
e. Perkara pengagihan kuasa pusat merupakan isu politik yang terpenting dalam sejarah Negeri-negeri Melayu Bersekutu hingga 1941.

3. Persidangan Raja-Raja Melayu (Durbar)

a. Kerajaan Beritish memperkenalkan satu sistem persidangan raja-raja Melayu (Durbar) bagi membolehkan sultan-sultan membincangkan dengan pegawai-pegawai British perkara-perkara kepentingan bersama.
b. Persidangan raja-raja yang pertama telah diadakan pada tahun 1897 di Kuala Kangsar. Ini merupakan kali pertama sultan-sultan negeri Perak, Selangor, Pahang dan Negeri Sembilan bertemu satu sama laih.
c. Persidangan raja-raja Melayu telah meletakkan asas bagi kerjasama erat antara pemerintah negeri-negeri Melayu.

4. Perpaduan dalam kalangan Negeri-negeri Melayu.

a. Perjanjian persekutuan juga memupuk perpaduan dalam kalangan Negeri-negeri Melayu buat pertama kalinya sejak Kesultanan Melayu Melaka.
b. Pembentukan Negeri-negeri Melayu Bersekutu telah juga meletakkan asas bagi penubuhan persekutuan Tanah Melayu dalam tahun 1948.
c. N.J. Ryan menyatakan dalam bukunya; ”The Making a Modern Malaysia”, bahawa negeri-negeri Melayu Bersekutu merupakan nukleas bagi Malaysia moden.

b. Kepentingan Ekonomi

1. Perkembangan ekonomi Negeri-negeri Melayu Bersekutu yang pesat.

a. Perjanjian Persekutuan telah mempercepatkan proses pembangunan ekonomi Negeri-negeri Melayu Bersekutu (FMS). Sistem kerajaan yang lebih cekap dan kestabilan politik meningkatkan penanaman modal di FMS oleh pelabur-pelabur Eropah dan Negeri-negeri Selat.
b. Perusahaan bijih timah berkembang dengan pesat akibat penyertaan orang Eropah. Orang Eropah telah memperkenalkan penggunaan kapal korek dalam tahun 1912 dan seterusnya menguasai perusahaan bijih timah.
c. Negeri-negeri Melayu Bersekutu juga memudahkan pengenalan dan perkembangan perusahaan getah.
d. Antara tahun-tahun 1895 dan 1905 hasil FMS meningkat daripada $8 ½ juta kepada $24 juta.
e. Perkembangan perusahaan bijih timah dan getah mengakibatkan pembukaan bandar-bandar dan penempatan-penempatan baru bolehlah dikatakan bahawa FMS telah meletakkan asas bagi Malaysia moden.
f. Akibat ekonomi jangka masa panjang Perjanjian Persekutuan ialah kemunduran Negeri-negeri Melayu tidak Bersekutu berbanding dengan FMS. Negeri-negeri Melayu Tidak Bersekutu hanya berada di bawah kuasa British dalam tahun 1909.

2. Kemajuan dalam sistem perhubungan.

a. Penyatuan pentadbiran Negeri-negeri Melayu Bersekutu mengakibatkan kemajuan dalam sistem perhubungan.
b. Jalan-jalan raya dan jalan keretapi yang sedia wujud telah disambungkan. Perkhidmatan pos dan telegraf juga berkembang dengan pesat.
c. Kemajuan dalam sistem perhubungan telah membantu perkembangan ekonomi FMS.

3. Penyatuan hasil-hasil FMS

a. Melalui perjanjian persekutuan, hasil-hasil FMS dapat digunakan bagi faedah semua negeri berkenaan.
b. Dengan penyatuan hasil-hasil negeri, negeri yang kurang maju seperti Pahang dapat dimajukan dengan bantuan hasil dari negeri-negeri yang lebih maju seperti Selangor dan Perak.

C. KESIMPULAN

1. Perjanjian Persekutuan telah mengakibatkan kehilangan kuasa Sultan-sultan Melayu dan Majlis-majlis Mesyuarat Negeri.
2. Namun demikian Perjanjian Persekutuan telah mengakibatkan perkembangan ekonomi yang pesat di Negeri-negeri Melayu Bersekutu.
3. Negeri-negeri Melayu Bersekutu telah meletakkan asas bagi pembentukan Malaysia moden.


















SOALAN: 5

Kebimbangan terhadap golongan berhaluan kiri (Komunis) mendorong Tunku Abdul Rahman mencadangkan penubuhan Gagasan Malaysia tahun 1963. Bincangkan.

A. PENGENALAN

1. Tunku Abdul Rahman dan Lee Kuan Yew memang berhasrat untuk mencantumkan Singapura dengan Persekutuan Tanah Melayu. Contohnya pada tahun 1959 Lee Kuan Yew pernah menyarankan konsep percantuman Singapura dengan Persekutuan Tanah Melayu. Pada 27 Mei 1961, Tunku Abdul Rahman Putra telah mengumumkan idea penubuhan Malaysia yang merangkumi Tanah Melayu, Singapura, Sabah, Brunei dan Sarawak semasa berucap di Kelab Wartawan Asing Asia Tenggara di Sngapura.
2. Pada 23 Ogos 1961, idea penubuhan Malaysia menampakkan hasil setelah Tunku Abdul Rahman berunding dengan Lee Kuan Yew bagi tujuan percantuman Singapura ke dalam gagasan Malaysia.
3. Penubuhan Malaysia pada tahun 1963 sememangnya bertitik tolak kepada kebimbangan terhadap pengaruh golongan berhaluan kiri (komunis) yang kuat di Singapura dan Sarawak.
4. Kebimbangan terhadap pengaruh komunis di Singapura dan Sarawak merupakan sebab utama penubuhan Malaysia. Walaubagaimanapun terdapat sebab-sebab lain yang membawa kepada penubuhan Malaysia. Antaranya ialah bagi mewujudkan keseimbangan kaum, keseimbangan ekonomi dan mempercepatkan kemerdekaan negeri-negeri yang terlibat.


B . ISI

1. Pengaruh komunis di Singapura.

a. Krisis politik Singapura antara PAP dan parti berhaluan kiri semakin memuncak apabila PAP kalah dalam dua pilihanraya kecil kawasan Hong Lim pada 21 April 1961 dan Kawasan Anson. Politik Singpura akan dikuasai pemimpin yang radikal dan berhaluan kiri daripada Parti Barisan Sosialis sekiranya tidak dibendung. British bimbang kumpulan ini akan menuntut kemerdekaan sendiri dan dipengaruhi oleh komunis.
b. Bagi menyelamatkan kuasanya, Lee Kuan Yew sanggup berbincang dengan Tunku Abdul Rahman dan mencadangkan Singapura bergabung dalam gagasan Malaysia.
c. Kedua-dua mereka juga berpendapat sekiranya Singapura diberi kemerdekaan secara bersendirian, ia akan dikuasai oleh komunis dan akan menggugat gagasan Malaysia yang dicadangkan.
d. Pada bulan Ogos 1961, Lee Kuan Yew telah bertemu dengan Tunku untuk merangka perjanjian sementara percantuman Singapura – Tanah Melayu dengan beberapa syarat tertentu.
e. Tunku Abdul Rahman turut bimbang dengan perkembangan politik di Singapura, khususnya selepas tamat Perlembagaan Persekutuan. Tunku bimbang Singapura yang merdeka akan diperintah oleh komunis yang kemudiannya akan mengugat Parti PAP yang pro-Tanah Melayu dan menyebarkan pengaruh mereka di Tanah Melayu.

2. Pengaruh komunis di Sarawak

a. Pengaruh komunis turut merebak dan mengamcam kestabilan politik di Sarawak. Pada tahun 1951, Liga Belia Demokratik Cina Seberang Laut dan Pertubuhan Komunis Sulit iaitu Persatuan Belia Maju Sarawak (SAYA) ditubuhkan. Mereka menghasut orang Cina yang terdiri daripada pelajar dan kesatuan – kesatuan sekerja supaya menentang dasar pendidikan British yang dianggap boleh mengancam dan menghapuskan identiti dan kebudayaan Cina.
b. Parti Bersatu Rakyat Sarawak (SUPP) yang berpengaruh juga diresapi oleh ideologi komunis.
c. Wilayah yang berdekatan dengan Sarawak iaitu Kalimantan dan Brunei turut dipengaruhi oleh gerakan komunis Indonesia.
d. Kerajaan British telah melancarkan “operasi pisang” tetapi tidak berjaya menghalang pengaruh komunis. Keadaan ini amat membimbangkan Tunku. Beliau berpendapat Sarawak perlu bergabung dalam gagasan Malaysia bagi mengekang pengaruh komunis.

3. Keseimbangan kaum

a. Kemasukan Singapura dalam Malaysia akan menyebabkan berlaku ketidakseimbangan komposisi kaum kerana 75% penduduk Singapura adalah orang Cina. Komposisi kaum di Tanah Melayu ialah 49% Melayu dan 37% Cina. Kemasukan Singapura tanpa Sabah, Sarawak dan Brunei akan menyebabkan bilangan orang Cina mengatasi bilangan orang Melayu keseluruhannya.
b. Tunku bimbang keadaan ini akan mengamcam kedudukan dan hak istimewa orang Melayu. Oleh itu, beliau mencadangkan supaya negeri-negeri di Pulau Borneo menyertai Malaysia kerana 70% penduduk di wilayah tersebut adalah Bumiputera.

4. Keseimbangan kemajuan ekonomi

a. Kemajuan ekonomi di Sabah, Sarawak , Brunei, Tanah Melayu dan Singapura adalah tidak seimbang. Oleh itu, pembentukan Malaysia diharap dapat mewujudkan kerjasama ekonomi dengan negeri-negeri mundur seperti Sabah dan Sarawak.
b. Negeri-negeri Tanah Melayu, Singapura dan Brunei pula lebih maju dan diharap dapat memberikan sumbangan kepada pembentukan negara Persekutuan kelak.



5. Mempercepatkan kemerdekaan

a. Singapura, Sabah, Sarawak dan Brunei masih belum merdeka semasa gagasan Malaysia dicadangkan. Sabah dan Sarawak diletakkan di bawah status negari jajahan, sementara Brunei dan Singapura bertaraf negari naungan.
b. British bersetuju untuk memberikan kemerdekaan awal sekiranya negeri- negeri tersebut bercantum dengan Tanah Melayu membentuk gagasan Malaysia. Penggabungan wilayah- wilayah ini akan menamatkan penjajahan British dan menjamin keselamatan dari ancaman luar seperti Filipina dan Indonesia.
c. British berharap dengan memberi kemerdekaan lebih awal, hasrat komunis untuk menguasai kawasan ini akan terhalang.
d. Setelah melalui beberapa kali perundingan dan referendum, maka terbentuklah Persekutuan Malaysia pada 16 September 1963. Gagasan ini mengandungi Tanah Melayu, Singapura, Sabah dan Sarawak. Brunei yang pada mulanya ingin menyertai Malaysia telah menarik diri pada saat- saat akhir.

C. KESIMPULAN

1. Gagasan Malaysia diisytiharkan secara rasmi pada 16 September 1963. Dengan pembentukan ini hasrat komunis untuk menguasai wilayah- wilayah tersebut telah gagal sama sekali.
2. Brunei pula menarik diri pada saat-saat akhir kerana timbulnya penentangan daripada pemimpin Parti Rakyat Brunei A. M. Azahari dan perubahan pendirian Sultan Omar Ali Saifuddin.
3. Singapura pula menarik diri dari gabungan Malaysia pada bulan Oktober 1965 dan kemudiannya mengisytiharkan kemerdekaan pada tahun tersebut.

























SOALAN: 6

Bincangkan penglibatan Malaysia dalam pertubuhan serantau dan antarabangsa dari tahun 1957 hingga 1963.

A. PENGENALAN

1. Selepas Malaysia mencapai kemerdekaan Tunku Abdul Rahman telah menjalinkan hubungan persahabatan dan kerjasama dengan pertubuhan-pertubuhan dunia seperti pembentukan Persatuan Asia Tenggara (ASA), menganggotai Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (PBB) dan Komanwel .
2. Sejak merdeka, dasar luar Malaysia adalah pro Barat, pro Komanwel dan anti-komunis. Dasar luar negara bertujuan mempertahankan kedaulatan, kemerdekaan negara dan menentukan kesejahteraan sosio-ekonomi.

B. ISI

Pertubuhan Asia Tenggara (ASA)

a. Pada akhir tahun 1958, Tunku Abdul Rahman telah membayangkan hasrat untuk menubuhkan satu pertubuhan serantau di Asia Tenggara.
b. Pada bulan Januari 1959, telah menghasilkan pembentukan satu pertubuhan serantau bersama Presiden Filipina, Carlos Garcia.
c. Akhirnya pada 31 Julai 1961, Filipina, Malaysia dan Thailand bersetuju menubuhkan Persatuan Asia Tenggara (ASA). ASA merupakan pertubuhan serantau pertama yang digerakkan oleh negara-negara Asia Tenggara sendiri.
d. Matlamat ASA ialah menggalakkan kerjasama ekonomi, kebudayaan dan sosial serta mewujudkan keamanan dan keselamatan serantau. ASA telah berjaya mewujudkan keseragaman pendirian negara anggotanya dalam menghadapi isu-isu kepentingan bersama di peringkat antarabangsa.

Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu (PBB).

a. Tanah Melayu telah diiktiraf sebagai negara berdaulat pada peringkat antarabangsa berikutan diterima menjadi ahli PBB pada 17 September 1957. Pada tahun 1959, Malaysia bersama-sama Ireland telah mengemukakan usul kepada Persidangan Agung PBB untuk mengecam Republik Rakyat China di atas tindakannya menakluk Tibet.
b. Pada bulan Oktober 1961, Malaysia telah menghantar pasukan tentera menyertai pasukan pendamai PBB di Congo (Republik Zaire) untuk mengekalkan keamanan dan mendamaikan perang saudara (1960-1963) .
c. Malaysia telah membekalkan sebanyak $ 30 juta untuk membantu PBB menyelesaikan krisis perang saudara di Congo. Malaysia juga telah membeli bon sebanyak $ 600 juta yang dikeluarkan oleh PBB untuk menyelesaikan kewangan yang dihadapi PBB. Selain memberi bantuan, Malaysia turut mendapat bantuan daripada agensi PBB seperti Bank Dunia, UNESCO, WHO, FAO dan ILO.

Pertubuhan Negara-Negara Bekas Tanah Jajahan British (KOMANWEL)

a. Malaysia menganggotai Pertubuhan Negara-Negara Bekas Tanah Jajahan British (Komanwel) selepas mencapai kemerdekaan pada tahun 1957. Malaysia sangat bergantung kepada bantuan Britain dalam soal pertahanan dan keselamatan. Perjanjian Pertahanan Britain- Tanah Melayu membolehkan bantuan tentera kepada Tanah Melayu dalam membanteras ancaman komunis dan ancaman luar. Sebagai negara anggota, barangan eksport Tanah Melayu ke -Britain dan negara-negara anggota lain dikenakan kadar cukai yang rendah.
b. Malaysia memainkan peranan penting dalam Rancangan Colombo sebagai negara penerima dan penderma. Sumbangan negara kita adalah dalam bentuk hadiah, latihan dan biasiswa dalam bidang penyelidikan getah serta pengajian Sejarah dan Bahasa Melayu kepada Negara-negara Komenwel yang lain. Malaysia telah mengecam dasar Apartheid sejak tahun 1958.
c. Tunku Abdul Rahman telah menentang dasar tersebut dan mencadangkan supaya melancarkan sekatan ekonomi terhadap kerajaan Afrika Selatan tetapi tidak begitu berkesan kerana Britain tidak menyokongnya. Walaubagaimana pun, sekatan tersebut menyebabkan Afrika Selatan meninggalkan Komenwel pada tahun 1961.


C. KESIMPULAN

1. Sebagai kesimpulan, dasar luar Malaysia berubah mengikut keadaan yang wujud di rantau Asia Tenggara. Malaysia telah membuktikan usaha yang paling ulung ke atas pakatan kerjasama serantau dengan tertubuhnya ASA.
2. Dalam arena antarabangsa Malaysia juga memainkan peranan yang aktif dan membanggakan.


















SOALAN 7:

Huraikan sistem feudal yang diamalkan di China dan Jepun sebelum kedatangan kuasa-kuasa Barat.

A. PENGENALAN:
1. Sebelum kedatangan kuasa-kuasa Barat ke Asia pada abad ke-19 kebanyakan negara Asia Timur, Asia Tenggara dan Asia Selatan merupakan kerajaan berbentuk sistem feudal. Feudalisme bermaksud satu masyarakat yang bersusun lapis mengikut heiraki dan ianya merupakan cara hidup yang meliputi aspek politik, ekonomi dan sosial. Ianya juga merupakan satu bentuk kerajaan tempatan yang diperintah oleh individu-individu tertentu yang tidak terikat dengan kerajaan pusat.
2. Di Asia Timur iaitu China dan Jepun, sistem feudal dibahagikan kepada dua golongan iaitu golongan memerintah dan golongan yang diperintah. Golongan memerintah terdiri daripada raja dan pembesar sementara golongan yang diperintah pula ialah rakyat.
3. Tujuan sistem feudal ini diamalkan untuk menentukan kedudukan dan status golongan tertentu dalam masyarakat bagi menjamin keharmonian masyarakat.

B) ISI

1) Sistem Feudal Di China

Golongan Pemerintah

a) Maharaja
i. Maharaja menduduki heiraki tertinggi, memegang kuasa mutlak dan mengawal seluruh masyarakat China, sangat berkuasa dalam bidang pentadbiran iaitu eksekutif, lagislatif dan kehakiman.
ii. Baginda mempamerkan dirinya sebagai pemimpin intelektual dan pemimpin agama tertinggi dan menganggap dirinya sebagai ‘Anak Tuhan Dari Syurga’.
iii. Maharaja wajib mematuhi etika moral ajaran confucius dan harus menjadi contoh kepada rakyat. Maharaja yang jujur dan berkarisma akan disanjung , dihormati dan ditaati oleh rakyat. Jika berlaku sebaliknya rakyat berhak memberontak dan menggulingkan maharaja itu.

b) Golongan Bangsawan
Lapisan kedua yang memerintah ialah golongan bangsawan terdiri daripada kerabat diraja, bangsawan bergelar dan bangsawan perang (bannerman);







i) Bangsawan Kerabat Maharaja
a. Bangsawan kerabat maharaja terdiri daripada kaum lelaki keturunan ‘nunhaci’ yang berjumlah kira- kira 700 orang.
b. Sejak kurun ke-16 hingga kurun ke-19, seluruh kehidupan mereka diuruskan oleh maharaja sebagai kumpulan bangsawan yang utama.
c. Mereka dianugerahkan oleh maharaja tanah, tempat tinggal rasmi dan elaun dalam bentuk perak dan beras.
d. Namun demikian, mereka hidup terasing kerana tidak dibenarkan berhubung dengan pihak berkuasa wilayah dan Sekretariat/Majlis Agung.

ii) Bangsawan Bergelar
a. Bangsawan bergelar pula terdiri daripada 5 kelas yang tiap-tiap satunya terbahagi pula kepada beberapa kelas mengikut darjat.
b. Mereka terdiri daripada 3 kumpulan iaitu Duke (kung), 4 kumpulan bagi tiap-tiap kumpulan Marquis (hon), Earl (po), Viscount (tzu) dan Baron (nan).
c. Bangsawan bergelar juga mempunyai keistimewaan dan menerima anugerah daripada maharaja seperti beras, perak dan tanah. Sebagai contoh, Duke kelas pertama menerima 260 taels.

iii) Bangsawan Perang
a. Bangsawan perang (bannerman) merupakan kumpulan bangsawan yang ketiga. Mereka adalah pemimpin elit tentera yang menjadi teras pertahanan Manchu sehingga kurun ke-19. Sebahagian besar daripada mereka ditempatkan di Peking dan kawasan sekitarnya. Sebahagian lagi di tempatkan di markas-markas tentera yang jauh.
b. Mereka diberi layanan yang baik oleh maharaja melalui pemberian pencen tahunan, tanah untuk ternakan lembu, beras dan kain.
c. Selalunya bangsawan perang terdiri daripada keturunan Manchu, diberi layanan lebih baik daripada keturunan China dan Monggol. Semua Bannerman (bangsawan perang) adalah dilarang mengambil bahagian dalam perburuhan bagi menjaga maruah dan status sosial mereka.
d. Pemimpin tertinggi tentera Manchu boleh membicarakan mereka atas kesalahan-kesalahan tertentu.

Golongan diperintah

a) Sarjana
i) Para sarjana menduduki lapisan teratas dalam stratifikasi sosial masyarakat cina dari golongan yang diperintah. Mereka ini terdiri daripada yang lulus peperiksaan awam kerajaan dan juga yang gagal dalam peperiksaan tersebut. Termasuk dalam kumpulan ini ialah para ‘literati’(persuratan) yang sama ada atau enggan mengambil peperiksaan kerajaan atau telah memiliki ijazah akedemik atau telah menjawat jawatan rasmi dikenali sebagai gentry (Shan-Shin). Golongan Gentri terbahagi kepada 2 iaitu mereka yang menjadi pegawai kerajaan dikenali sebagai ‘official gentri’ dan yang tidak terlibat dalam birokrasi kerajaan dipanggil ‘skolar gentri’.
ii) Golongan Gentri (Shan-Shin) mempunyai kedudukan penting dalam masyarakat. Official gentry tergolong sebagai birokrat dan menganggotai kelas pemerintah. Skolar gentri pula menjadi orang perantaraan diantara golongan pemerintah dengan golongan diperintah. Mereka selalunya menjadi pemimpin di tempat mereka. Peranan mereka yang dominan dalam masyarakat dan hak-hak unik yang mereka nikmati menjadikan mereka golongan istimewa. Mereka juga adalah bakal-bakal pegawai kerajaan yang akan mengetuai kelas pemerintahan bila tiba masanya. Di samping itu, golongan ini sentiasa menganggap kumpulan mereka sebagai pelindung warisan kebudayaan, prinsip-prinsip moral dan pendidikan masyarakat Cina.
b) Petani
i) Golongan petani menduduki lapisan kedua selepas golongan sarjana. Golongan ini membentuk 80% daripada keseluruhan penduduk China. Oleh kerana China sebuah negara argraria, status golongan petani ini lebih tinggi daripada golongan artisan dan saudagar. Mereka mencapai status ini kerana golongan mereka yang besar, menghasilkan makanan dan sumber cukai kepada kerajaan serta membekalkan tenaga kerja untuk projek-projek kerajaan.
ii) Pada umumnya, kehidupan petani di kampung-kampung kecil adalah bebas tanpa gangguan selagi mereka menjelaskan pembayaran cukai, menunaikan khidmat kerah dan akur dengan tanggungjawab terhadap sistem Poa-chia dan Li-chia. Namun demikian, kehidupan mereka belum tentu selesa dan makmur kerana pendapatan hasil beras daripada tanah yang dikerjakan hanya cukup untuk menyara keluarga. Mereka juga terpaksa menjelaskan bayaran cukai yang tinggi kepada kerajaan atau tuan-tuan tanah feudal.
iii) Golongan petani bagaimanapun terbuka kepada mobiliti sosial secara menegak. Seorang anak petani yang pintar selalunya berusaha keras untuk maju dalam pelajaran dan lulus peperiksaan kerajaan serta mendapat ijazah. Kemudian dia menjadi ahli golongan sarjana (Gentri) dan mendapat jawatan yang boleh membawa penghormatan kepada keluarga dan mengelakkan diri daripada kemiskinan.

c) Artisan

i. Golongan artisan berada di lapisan ketiga dalam strafikasi sosial masyarakat Cina selepas Skolar Gentri dan petani.
ii. Mereka ini terdiri daripada tukang kayu, tukang rumah, tukang besi, tukang tembaga, tukang jahit, pelukis, tukang kasut dan seumpamanya.
iii. Pekerja-pekerja dalam industri proto seperti menenun kain, melombong, pembuat barangan tembikar dan kertas serta seumpamanya termasuk dalam kumpulan ini.
iv. Mereka membentuk persatuan mengikut jenis pekerjaan yang mereka jalankan bagi menetapkan harga barangan dan mutu yang dikeluarkan.
v. Umumnya pendapatan mereka lebih tinggi daripada petani tetapi status sosial adalah lebih rendah.

d) Saudagar

i. Golongan saudagar menduduki lapisan sosial paling bawah.
ii. Mereka terdiri daripada bukan sahaja peniaga-peniaga kaya yang memegang monopoli tetapi juga peruncit-peruncit, dan kerani.
iii. Saudagar teh, sutera dan garam menjadi kaya raya serta menikmati hidup mewah.
iv. Beberapa firma antarabangsa juga mencapai kekayaan dan terkenal. Walaupun kaya dan mempunyai perniagaan yang besar tetapi status sosial mereka lebih rendah berbanding Skolar Gentri dan golongan petani.
v. Kegiatan mereka mengejar keuntungan dianggap bertentangan dengan ajaran Confucius.

e) Masyarakat Tanpa Kelas

i. Dalam masyarakat Cina, terdapat satu kumpulan masyarakat yang disisih atau tanpa kelas. Mereka ini terdiri daripada penyanyi, penghibur, peminta sedekah, pelacur, pelakon dan buruh kasar tertentu digelar ‘palani’.
ii. Mereka ini disekat daripada menikmati peperiksaan kerajaan. Bagaimanapun, Maharaja Yung Cheng (1723-1735)telah membebaskan mereka daripada sekatan-sekatan tersebut.


2) Sistem Feudal Di Jepun

Golongan Pemerintah

a) Maharaja
i. Di Jepun, Maharaja tidak berkuasa langsung dalam pentadbiran dan pemerintahan. Kehidupan Maharaja di Kyoto dikawal ketat oleh Shogun dengan pelbagai undang-undang dan peraturan. Di Jepun, Maharaja dibonekakan dan terbelenggu di istana.

b) Shogun
i. Shogun Tokugawa adalah panglima tertinggi tentera di Jepun dan merupakan pemerintah diktator yang menampilkan dirinya sebagai pemimpin di lapisan teratas, memiliki autoriti pentadbiran tertinggi meliputi seluruh rakyat dan istana termasuk maharaja.
ii. Shogun sangat dihormati, ditakuti dan digeruni.
iii. Shogun menguasai hampir seluruh tanah di Jepun dan membentuk hampir 30% daripada keluaran hasil pertanian negara.

c) Daimyo/Tuan Tanah/Land lord
i. Daimyo terletak dilapisan selepas Shogun. Mereka diklasifikasikan mengikut hubungan dan pertalian darah dengan Shogun iaitu Daimyo Sanke yang mempunyai pertalian yang rapat dengan Tokugawa dan dibahagi kepada Kii, Owari danMito.
ii. Sunkyo bermaksud tiga pembesar yang mempunyai pertalian dengan Tokugawa. Mereka memakai nama keluarga mereka iaitu Toyasu, Hitotsubashu dan Shimizan.
iii. Koman bermaksud rumpun keluarga berkait. Bilangan mereka lebih ramai dan memakai nama keluarga mereka iaitu Matsudaimo.
iv. Fudai merupakan penyokong kuat Tokugawa yang berjumlah 120 orang. Mempunyai hak istimewa seperti boleh menjadi anggota dua Majlis Negeri.
v. Tozama terdiri daripada tuan-tuan tanah feudal dan terpaksa tunduk kepada Tokugawa. Mereka dilarang memegang jawatan di peringkat pusat kerana dicurigai sebagai golongan penentang.
Golongan Diperintah

a) Samurai
i. Menduduki hierarki tertinggi dalam golongan diperintah. Hanya segelintir samurai dibenarkan memiliki tanah sendiri. Samurai biasanya tidak mempunyai tanah dan upah mereka dibayar dalam bentuk beras. Di zaman keamanan, peranan samurai mula berubah dan menjadi pentadbir ladang, wilayah, mengurus kewangan, mengawal dusun dan utusan.
ii. Samurai dibahagi kepada tiga kelas iaitu kelas teratas di mana bilangan mereka tidak ramai, kelas sederhana adalah taraf samurai sebenarnya dan kelas bawahan merupakan tentera berjalan kaki.
b) Petani
i. Golongan ini sangat dihormati dan dianggap sebagai asas pembinaan negara kerana petani terikat dengan tanah.
ii. Mereka menghasilkan beras dan membayar cukai feudal. Di zaman Tokugawa, golongan ini terikat dengan tanah dan tidak boleh menukar pekerjaan. Setelah berlaku perubahan ekonomi, golongan petani mula terlibat dalam kegiatan lain yang berkaitan dengan pertanian seperti menghasilkan sutera, kertas, lilin, menekap kain dan lain-lain.
iii. Ada juga yang terlibat dalam pertanian konglomerat, menjadi pekedai runcit, peminjam wang disamping kekal sebagai tuan tanah. Walaupun golongan ini mengecap kekayaan tetapi taraf sosial mereka masih tidak berubah.

c) Artisan
i. Golongan ini memainkan peranan yang penting tetapi status sosial mereka lebih rendah daripada petani. Mereka terdiri daripada tukang kayu, tukang rumah, tukang besi, tukang tembaga, tukang jahit dan lain-lain.
ii. Walaupun berpendapatan lebih tinggi daripada petani tetapi status sosial mereka lebih rendah.

d) Saudagar/ Pedagang
i. Menduduki lapisan paling bawah dalam struktur sosial masyarakat Jepun. Saudagar menguasai perdagangan tempatan yang kompleks merangkumi pelbagai jenis pekerjaan seperti jualan barangan, gudang, pengangkutan, broker beras, pertukaran wang dan pinjaman wang. Mereka juga merupakan golongan yang memanipulasi pelbagai perniagaan.
ii. Golongan saudagar juga menubuhkan persatuan dan melindungi diri mereka melalui tindakan berkumpulan. Mereka adalah golongan yang kaya tetapi status mereka kekal di lapisan paling bawah.

C) KESIMPULAN:
1. Sebagai kesimpulannya kita dapati, susun lapis masyarakat atau sistem feudal yang diamalkan di negara China dan Jepun mula berubah setelah campur tangan kuasa-kuasa Barat. Di negara China, sistem feudal ini mengalami perubahan setelah berlaku kemasukan kuasa-kuasa asing dan perubahan politik China terutama melalui dasar pembaharuan serta perubahan daripada Dinasti Manchu kepada kerajaan Republik mulai tahun 1911.
2. Di Jepun, perubahan turut berlaku apabila Shogun Tokugawa telah dijatuhkan dan digantikan dengan Maharaja Meiji. Baginda telah mengadakan pembaharuan-pembaharuan di Jepun meliputi aspek-aspek politik, ekonomi dan sosial. Sistem ekonomi wang telah menyebabkan golongan saudagar menjadi golongan penting semasa zaman Maharaja Meiji.









SOALAN 8

Huraikan sistem kepercayaan dan agama yang diamalkan oleh masyarakat tempatan di China dan Jepun pada abad ke-19.

A) PENGENALAN

1. Agama bermaksud sistem kepercayaan yang diamalkan oleh sebuah masyarakat yang merupakan satu bentuk pegangan idea, pelakuan terhadap kuasa ghaib dewa-dewi, kuasa halus, roh termasuk upacara tertentu dan pantang larang.
2. Kepercayaan dan agama yang diamalkan oleh masyarakat di China ialah kepercayaan Animisme, Buddha, Confucianisme, Taoime, Islam dan Kristian.
3. Masyarakat di Jepun pula mengamalkan agama Buddha dan Shintoisme.

B) ISI

1. Kepercayaan dan agama di China

i. Kepercayaan Animisme

a) Animisme ialah kepercayaan bahawa setiap benda di sekeliling alam seperti pokok, batu, gunung dan sungai mempunyai semangat dan roh.
b) Semangat ini perlu dihormati dan dipuja supaya mereka tidak ditimpa sebarang malapetaka. Kepercayaan ini menyebabkan mereka menghormati dan memuja benda-benda di sekeliling sebagai benda yang suci supaya kehidupan mereka selamat.
c) Kepercayaan anamisme adalah berdasarkan tanggapan bahawa kehidupan tidak terhenti selepas kematian. Orang yang mati terus hidup di dunia yang lain dan orang yang masih hidup di dunia ini dapat berhubung dengan orang yang mati.
d) Konsep kepercayaan tersebut menyebabkan masyarakat lama memuja roh nenek moyang dengan mengadakan pelbagai upacara dan penyembahan. Pemujaan ini dilakukan kerana dianggap mempunyai kesaktian jelmaan tuhan.


ii. Confucianisme

a) Diasaskan oleh Kung Fu Tze yang mementingkan konsep Li dan ajarannya terdapat dalam bukunya ‘Analekta’ dan mengamalkan konsep ‘Jen’.
b) Ia merupakan falsafah yang berkaitan dengan tradisi etika iaitu idea pemerintah dijadikan pegangan hidup dan hormat-menghormati dalam keluarga dan unit keluarga ialah asas kepada keamanan negara.
c) Ia juga menekankan bahawa ibu bapa yang mesti dihormati. Oleh itu, penganut ajaran ini akan mengadakan upacara menyembah roh nenek moyang.
d) Ajaran Confuciunisme telah membentuk aliran falsafah yang utama di China dan seterusnya ajaran ini menjadi asas kepada kebudayaan Cina. Kepentingan ajaran ini dapat dilihat dalam sistem peperiksaan awam yang menjadi syarat khas kepada perlantikan pegawai-pegawai kerajaan. Sistem peperiksaan awam telah menjadikan ajaran Confucios sebagai elemen utama dan mereka yang akan mempelajari secara mendalam akan lulus peperiksaan tersebut.

iii. Taoisme

a) Diasaskan oleh Lao Tze dan Chuang Tze. Ajarannya terkandung dalam bukunya ‘Tao Te Ching’ yang menekankan keharmonian manusia dengan alam.
b) Tao bererti cara atau jalan bagi mencapai keharmonian dengan alam semesta dan menyeru manusia supaya hidup sederhana.
c) Ia mahukan kerajaan yang paling sedikit pemerintah dengan sedikit peraturan dan diamalkan oleh sebahagian besar masyarakat di selatan China.
d) Lao Tze pernah menekankan keharmonian manusia dengan alam sejagat dan menyatakan bahawa Tao adalah satu cara untuk mencapai keharmonian dengan alam semesta.
e) Perkara yang ideal bagi pengikut Tao ialah manusia seharusnya bebas daripada peraturan ciptaan manusia dan hidup sederhana. Ajaran Tao menggalakkan pengikutnya menghafal kitab suci Taoisme dan mendekatkan diri dengan alam dengan cara meditasi serta memakan makanan tertentu.
f) Taoisme tidak menyokong kerajaan-kerajaan disifatkan sebagai ciptaan manusia dan menganggu alam semulajadi. Bagi penganut-penganut Taoisme, kerajaan yang paling berkesan adalah kerajaan paling sedikit memerintah.
g) Menurut kata seorang pengikut Tao, Lebih banyak undang-undang dan peraturan yang dikenakan lebih banyak lagi pencuri dan penganas” atau kerajaan yang menguatkuasakan pelbagai undang-undang akan menghadapi banyak masalah dan jenayah.
h) Taoisme diamalkan oleh rakyat biasa kerana falsafahnya mudah difahami. Penekanan ajaran Taoisme terhadap keharmonian dengan alam semesta telah mendorong pengikutnya menerokai sains dan teknologi.

iv. Buddha

a) Diasaskan oleh Putera Siddharta Gautama di India yang melarang manusia berbuat jahat dan kekejaman sesama manusia.
b) Ia menyentuh konsep ‘Ahimsa’ iaitu tidak melakukan kekasaran ke atas makhluk di dunia dan tidak mengamalkan kasta, berasaskan kepada 4 kebenaran mulia dan jalan lapan lapis.
c) Pengaruh agama Buddha lebih berfokus kepada mazhab Mahayana iaitu menekankan pencapaian dan tindakan individu dalam kehidupan. Biara-biara Buddha didirikan di negara China. Biara-biara ini menjadi pusat keagamaan dan pusat seni pertahankan diri.
d) Agama Buddha juga menerima beberapa kepercayaan seperti Nirvana, kelahiran semula dan karma daripada agama Hindu. Matlamat Buddha ialah pencapaian nirvana iaitu tahap kebahagian yang kekal dan tidak dilahirkan selepas beberapa kelahiran.






v. Islam

a) Agama Islam diwahyukan kepada Nabi Muhamad SAW di Mekah pada 610 M dan menekankan keEsaan kepada Allah. Ajarannya berasaskan akidah dan hukum syariah yang berpandukan Al- Quran dan Hadis.
b) Islam di China turut melahirkan sarjana Islam seperti Liu Zhi yang menulis buku Etika dalam Islam dan Yusof Ma Dexin menulis buku Kitab Ajaran Suci.

vi. Kristian

a) Agama Kristian diasaskan oleh Jesus Christ yang berasal dari Jurusalem. Terdapat dua kitab suci dalam agama Kristian iaitu Old Testament dan New Testament. Agama Kristian menekankan konsep kasih sayang, pengampunan sesama manusia dan kesempurnaan hidup di akhirat.
b) Agama Kristian disebarkan oleh pedagang-pedagang dan mubaligh-mubaligh barat. Agama Kristian menjadi agama rasmi di Filipina dan terdapat juga penganut Kristian di Indonesia, Thailand, Vietnam, China dan India.

2. Kepercayaan dan Agama di Jepun.

i. Shintoisme

a) Shinto merupakan satu jenis pemujaan terhadap alam dan roh nenek moyang. Shinto menekankan kepada kepercayaan animisme iaitu percaya kepada semangat atau roh yang disebut sebagai Kami yang terdapat di sekeliling manusia yang boleh mempengaruhi kehidupan manusia. Kami menentukan perjalanan hidup masyarakat. Oleh itu, penganutnya mengadakan pelbagai upacara dan perayaan untuk menghormati Kami..
b) Agama Shinto yang diamalkan oleh masyarakat Jepun tidak mempunyai patung atau gambar tuhan. Mereka tidak menganggap tuhan sebagai luar biasa tetapi sebaliknya sebagai tenaga kabur. Upacara dalam agama Shinto adalah ringkas tanpa korban darah dan berdasarkan kepada idea tentang kesucian upacara dan mengelakkan daripada segala yang tidak suci.
c) Penganut Shinto diajar supaya menggemari alam semesta dan menghormati nenek moyang. Mereka percaya wujudnya dewa-dewi dan melakukan pemujaan terhadap Dewi Ametriasu. Mereka juga percaya bahawa Maharaja Jimmu berasal dari Dewi Matahari.
d) Pada pertengahan abad ke-19, agama Shinto terbahagi kepada dua iaitu Sect Shinto dan State Shinto iaitu agama yang menyembah maharaja dengan tujuan untuk menguatkan semangat kebangsaan Jepun.
e) Agama Shinto telah membentuk falsafah masyarakat Jepun. Menurut ajaran Shinto, manusia adalah baik dan tidak berdosa dan manusia perlu patuh kepada Kami. Oleh itu, upacara memperingati Kami seperti pesta menuai, menanam dan menjaga tanaman daripada gangguan binatang dan alam semulajadi telah diadakan. Matsuri adalah upacara yang popular dalam agama Shinto.



f) Dalam falsafah Shinto, terdapat tiga alam iaitu takama no hara ( syurga ), yomi no kuni
( neraka ) dan tokoyo no kuni ( dunia ). Agama Shinto meletakkan dunia sebagai tumpuan utama dan mempercayai adanya kehidupan selepas mati. Sehubungan itu, kerajaan Jepun telah mendirikan beribu-ribu rumah berhala.

ii. Buddha

a) Diasaskan oleh Putera Siddharta Gautama di India yang melarang manusia berbuat jahat dan kekejaman sesame manusia.
b) Ia menyentuh konsep ‘Ahimsa’ iatu tidak melakukan kekasaran ke atas makhluk di dunia dan tidak mengamalkan kasta, berasaskan kepada 4 kebenaran mulia dan jalan lapan lapis.
c) Agama Buddha terbahagi kepada dua mazhab iaitu Mazhab Hinayana dan Mahayana. Mazhab Hinayana menekankan kehidupan secara bermasyarakat dan Mahayana lebih menekankan kepada pencapaian dan tindakan individu dalam kehidupan. Penganutnya banyak terdapat di Jepun.
d) Di Jepun, agama Buddha telah diperibumikan melalui proses asimilasi untuk disesuaikan dengan masyarakat di Jepun. Agama Buddha tidak menghadapi sebarang masalah untuk wujud bersama budaya dan agama Shinto. Contohnya, upacara perkahwinan dilakukan dengan ritual Shinto dan kematian pula dengan ritual Buddha.
e) Pada zaman pemerintahan Tokugawa, agama Buddha telah dijadikan alat untuk mengawal rakyatnya.

C) KESIMPULAN

1. Kepercayaan dan agama menjadi satu aspek yang penting dalam membentuk kehidupan masyarakat dan corak pemerintahan Negara China dan Jepun.

2. Kehadiran kuasa-kuasa barat di China dan Jepun berjaya mengubah nilai-nilai hidup masyarakat tempatan. Masyarakat tempatan mula beralih kepada ajaran-ajaran dan agama yang dibawa oleh kuasa-kuasa Barat. Pegangan masyarakat tempatan terhadap agama-agama dan kepercayaan tempatan menjadi semakin longgar.














SOALAN 9:

Huraikan dasar pengilhakan British di India dan Perancis di Vietnam pada abad ke-19.

A. PENGENALAN

a. Pengilhakan merupakan suatu proses penguasaan Barat ke atas negara-negara luar demi memenuhi keperluan politik dan ekonomi mereka.

b. Di India, British telah melaksanakan dasar pengilhakan dengan jayanya melalui tiga zaman yang berbeza-beza. Zaman Lord William Bentinck berlaku pada tahun 1824-1835, zaman Lord Ellenborough tahun 1836-1846 dan zaman Lord Dalhousie berlaku pada tahun 1846-1856.

c. Manakala di Vietnam, Perancis juga telah melaksanakan dasar yang melibatkan beberapa kawasan seperti Tourane dan Saigon, Tongking dan Annam. Melalui dasar tersebut akhirnya British berjaya menguasai India manakala Perancis berjaya menduduki Vietnam.


B. ISI

a. Pengilhakan British ke atas India.

1. Dasar pengilhakan Lord William Bentinck (1824-1835)

i. Semasa Lord William Bentinck menjadi Gabenor Jeneral India, beliau telah melakukan ugutan ke atas pemerintah tempatan dan akhirnya telah berjaya mengilhakan beberapa buah wilayah seperti Cachar, Coorg dan Mysore.

ii. Lord William Bentick telah berjaya menguasai Cachar apabila rajanya meninggal dunia tanpa meninggalkan waris. Keadaan menjadi lebih mudah kerana adanya permintaan daripada penduduk tempatan agar negerinya diperintah oleh British.

iii. Di Coorg dan Mysore beliau menggunakan alasan penyalahtadbiran tempatan untuk menjalankan pentadbiran dengan adil dan saksama. Penduduk tempatan juga dikatakan menyokong beliau untuk memerintah negeri tersebut.

iv. Manakala di Jaintia pula, pengilhakan berlaku apabila rajanya enggan menyerahkan kembali penculik rakyat Inggeris kepada British.






2. Dasar pengilhakan Lord Ellenborough (1836-1846)

i. Sepanjang pemerintahan beliau beberapa wilayah telah berjaya diletakkan di bawah penguasaan British, antaranya wilayah Sind dan Gwalior.

ii. Sejak tahun 1809, Sind telah menjalinkan hubungan dengan British. Pada tahun 1823 satu perjanjian telah ditandatangani di antara Sind dan British. Hasil perjanjian ini, pedagang dan saudagar British dibenarkan menggunakan sungai dan jalan raya tetapi kapal dan tentera bersenjata tidak boleh menggunakan negeri tersebut.

iii. Syarat ini telah dicabuli semasa peperangan Afgan, Lord Auckland telah mengarahkan tenteranya berbaris melalui Sind.

iv. Ellenborough berhasrat merampas wilayah Sind, lalu membuat beberapa tindakan ke atas pemerintah tempatan. Ekoran itu, Charles Napier telah dihantar untuk menyiasat. Satu perjanjian baru telah dibuat dengan Amir-Amir di Sind. Mereka telah dipaksa supaya menyerahkan bahagian yang lebih besar di wilayah mereka serta melepaskan hak mereka untuk membuat wang mereka sendiri. Hanya mata wang British diakui sah.

v. Tindakan tersebut telah menyebabkan Amir-Amir Sind marah dan bertindak menyerang residen British. Namun Amir-Amir ini berjaya ditewaskan dalam peperangan di Miani dan Dabo. Akhirnya Sind berjaya dirampas dan diletakkan di bawah jajahan British di India.

vi. Ellenboroug juga telah berjaya mengilhakan wilayah Gwalior dan Paniar melalui Kaedah Undang-Undang Lesap Waris apabila berlaku kematian ke atas Dhulat Kao Sindhia yang amat digeruni.

3. Dasar pengilhakan Lord Dalhousie (1846-1856)

i. Sepanjang penguasaan beliau, Lord Dalhousie telah berjaya mengilhakan beberapa buah wilayah di India melalui tiga kaedah iaitu ‘Hak Menakluk Kuasa Agung’, ‘Undang-Undang Lesap Waris’ dan ‘Kebaikan Untuk Diperintah’.

ii. Melalui ‘Hak Menakluk Kuasa Agung’, Dalhousie telah mengisytiharkan perang ke atas kaum Sikh di Gujerat. Akhirnya wilayah Punjab berjaya diilhakkan.

iii. Lord Dalhousie juga dilihat paling berjaya dalam pemerintahannya apabila banyak wilayah India berjaya diletakkan di bawah penguasaannya melalui kaedah ’Undang-Undang Lesap Waris’ atau dikenali dengan ‘Doctrin of Lapes’. Menurut Doktrin ini, mana-mana pemerintah yang tidak meninggalkan waris keturunannya selepas mangkat, negeri atau wilayah itu akan jatuh ke bawah kuasa agung dengan sendirinya. Dalhousie tidak mengiktiraf hak seseorang pemerintah untuk melantik seorang waris yang bukan keturunannya. Di Jhansi misalnya, perlantikan anak angkat sebagai pewaris dianggap tidak sah oleh Dalhousie. Beberapa wilayah lain yang berjaya diilhakan melalui kaedah ini ialah Satara, Jaitpur, Baghat, Samalpur dan lain-lain.

iv. Manakala melalui kaedah ’Kebaikan Untuk Diperintah’, ianya dilaksanakan atas alasan penganiayaan, kezaliman, dan ketidakadilan politik tempatan. Misalnya Qudh telah diletakkan di bawah naungan SHTI. Pentadbiran Qudh asalnya dikuasai oleh Nawab Khan yang sentiasa berada dalam keadaan huru-hara dan penuh dengan amalan rasuah. Dalhousie bertindak dengan membuat perjanjian dengan Qudh yang akhirnya meletakkan Qudh di bawah penguasaan SHTI, manakala pemerintahnya Nawab dibenar mengekalkan gelaran dan dibayar 15 juta rupee. Apabila Nawab enggan menerima dan menandatangani perjanjian tersebut, Dalhousie telah bertindak mengilhakan wilayah tersebut atas alasan penyelewengan pemerintah tempatan.

b. Pengilhakan Perancis ke atas Vietnam

1. Pengilhakan Tourane dan Saigon.

i. Semasa pemerintahan Maharaja Gia Long di Vietnam, baginda telah mengadakan hubungan yang baik dengan kuasa Barat khususnya Perancis. Malah, beliau telah melantik Bishop Pigneau sebagai Menteri Besar kerajaannya. Baginda amat bertolak ansur dengan penganut agama Kristian walaupun baginda sendiri merupakan pengamal Kung Fu Tze yang setia.

ii. Selepas kemangkatan Maharaja Gia Long, pengganti-pengganti beliau tidak lagi menjalinkan hubungan yang baik dengan Perancis. Sebaliknya mereka telah bertindak melakukan kekejaman dan kezaliman terhadap mubaligh Kristian. Kemasukan mubaligh Kristian ke Vietnam telah disekat sama sekali terutama semasa pemerintahan Maharaja Mihn Mang.

iii. Ekoran daripada tindakan pemerintah Vietnam itu telah menyebabkan wujudnya permusuhan di antara Vietnam-Perancis. Permusuhan ini sampai ke kemuncak semasa Vietnam berada di bawah pemerintahan Maharaja Tu Duc. Kemuncaknya pada tahun 1851 Paderi Augustin Schoeffler telah dibunuh dan diikuti pembunuhan Paderi Jeon-Louis Bernard pada tahun 1852. Paderi Sepanyol Bishop Diaz juga turut dihukum bunuh di Tongking atas alasan terlibat dalam pemberontakan tempatan menentang pemerintahan Maharaja Tu Duc.

iv. Peristiwa pembunuhan tiga orang paderi Kristian tersebut telah memaksa Raja Perancis Nepoleon III bertindak melakukan serangan ke atas Vietnam. Serangan tersebut telah menyebabkan seluruh selatan Vietnam jatuh ke tangan Perancis.

v. Akhirnya Maharaja Tu Duc mengaku kalah dan menandatangani satu perjanjian dengan Perancis pada bulan Jun 1862. Di antara syarat perjanjian tersebut ialah Vietnam terpaksa menyerah tiga wilayah ke Cochin-China kepada Perancis. Beberapa pelabuhan seperti Tourane, Balat dan Kaung Anh dibuka kepada perdagangan Perancis. Dalam aspek keagamaan pula, mubaligh Kristian dibenarkan menyebar agama Kristian di Vietnam. Manakala orang Perancis pula dibenarkan belayar di sepanjang Sungai Merah hingga ke Yunnan

2. Pengilhakan Tongking

i. Kepentingan dan desakan ekonomi telah menyebabkan Perancis terpaksa menduduki Tongking. Malah Perancis amat bimbang dengan persaingan kuasa-kuasa Barat lain seperti Jerman, Itali dan Amerika Syarikat. Penindasan Maharaja Tu Duc yang melampau telah memaksa Perancis menakluki Tongking. Proses tersebut dilakukan oleh beberapa pemimpin Perancis seperti Francis Garnier, Jean Dupuis dan Admiral Merie Jules Dupre.

ii. Pada tahun 1873 Jean Dupuis telah dilarang berniaga garam kerana telah menjadi perdagangan monopoli Mandarin Vietnam. Perancis bertindak balas dengan menguasai Hanoi. Gabenor Dupre kemudiannya menghantar tentera pimpinan Garnier ke Hanoi di samping memperkukuhkan kedudukan Perancis di Tongking. Walaubagaimanapun pengilhakan ke atas Tongking dibatalkan pada tahun 1874 setelah mendapat arahan daripada Perdana Menteri Perancis.

iii. Pengilhakan kali kedua ke atas Tongking dan Annam kemudiannya disempurnakan semasa pemerintahan Jules Ferry. Alasan utama yang digunakan oleh Ferry untuk mengilhakan Tongking ialah kerana berlaku kekacauan sosial dan politik. Pada bulan April 1882 angkatan laut Perancis tiba di Hanoi dan berjaya menakluki Tongking. Pada 25 Ogos 1883 Maharaja Hiep-Hoa terpaksa menandatangani persetiaan dengan Perancis. Ekoran daripada itu, wilayah Tongking dan Annam telah menjadi naungan Perancis yang sah.

C. KESIMPULAN

1. Jelas menggambarkan bahawa British dan Perancis telah berjaya mencapai matlamat politiknya. British berjaya menguasai India dengan kaedah pengilhakan iaitu melalui perang, doktrin dan alasan penyelewengan pentadbiran. Manakala Perancis pula berjaya mengilhakan Vietnam dengan alasan melindungi keselamatan mubaligh-mubaligh Kristian di Vietnam.

2. Campur tangan tersebut telah menyebabkan berlakunya pelbagai perubahan dalam aspek politik, ekonomi dan sosial tempatan yang akhirnya membawa kepada kebangkitan dan penentangan masyarakat tempatan









SOALAN 10

Bincangkan tindak balas masyarakat tempatan di Indonesia dan Filipina terhadap kuasa barat pada abad ke-19

A) PENGENALAN

1. Sepanyol telah menjajah Filipina pada pertengahan abad ke-16. Sejak dari itu, rakyat Filpina tidak puas hati dengan corak pentadbiran Sepanyol di Filipina. Perasaan tidak puas hati ini telah membawa kepada tercetusnya beberapa penentangan rakyat Filipina terhadap pemerintahan Sepanyol di Filipina sepanjang abad ke-19.

2. Sementara kehadiran dan penglibatan Belanda di Indonesia pula telah menimbulkan perasaan tidak puas hati masyarakat tempatan Indonesia yang mencetuskan banyak penentangan terhadap Belanda sepanjang abad ke-19.

B) ISI

1.Tindak balas di Indonesia

a) Penentangan di Sulawesi. (1811)

i. Penentangan terhadap Belanda di Sulawesi diketuai oleh Lavi Bone. Pada tahun 1811, angkatan perang Lavi Bone telah menyerang pihak Belanda tetapi berjaya dikalahkan oleh Belanda.
ii. Penentangan terhadap Belanda di Sulawesi berakhir apabila Belanda bertindak menakluki Makasar pada tahun 1905.

b) Penentangan Sapurua di Maluku. (1817)

i. Penentangan Sapurua di Maluku tercetus akibat daripada tindakan Belanda memaksa penduduk Maluku melaksanakan siste, serahan dan melakukan kerja wajib.
ii. Penentangan ini diketuai oleh Thomas Matelusia. Beliau bertindak menyerang dan menakluki Kubu Belanda di Maluku pada April 1817. Penentangan ini berakhir apabila Belanda bertindak menangkap Thomas Matelusia pada bulan Ogos 1817.

c) Perang Paderi. (1819)

i. Pengaruh Gerakan Wahabi telah memasuki Sumatera Barat pada awal abad ke-19. Golongan Wahabi menentang perluasan kuasa Belanda di Minangkabau. Golongan Wahabi telah berjaya menguasai kerajaan Minangkabau.
ii. Pada tahun 1819, Belanda telah bertindak memerangi golongan Wahabi di Minangkabau. Golongan Wahabi yang diketuai oleh Tengku Imam Bonjol terpaksa menandatangani perjanjian damai dengan Belanda pada tahun 1825.


d) Perang Jawa. (1825)

i. Perang Jawa meletus antara tahun 1825 – 1830 di bahagian Jawa Tengah. Perang Jawa dipimpin oleh Dipo Negora iaitu seorang Putera Diraja Kerajaan Jogjakarta.
ii. Perang Jawa meletus disebabkan :-

• Perasaan tidak puas hati golongan Bangsawan Pulau Jawa

• Perasaan tidak puas hati golongan petani Jawa

• Masalah perubatan takhta kerajaan Jogjakarta

• Keengganan Belanda mengiktiraf Dipo Negora sebagai pemimpin agama Islam di Pulau Jawa

• Kepercayaan penduduk Jawa tentang kemunculan seorang Putera Pembebas atau Ratu Adil.

• Keputusan kerajaan Belanda membina jalan raya melintasi tanah milik kerajaan Dipo Negora.

iii. Perang Jawa tamat pada tahun 1830 selepas Belanda menangkap Dipo Negora. Beliau telah dibuang ke Menado dan seterusnya Makasar. Beliau meninggal dunia di Makasar pada tahun 1855.

e) Penentangan di Banjarmasin. (1857)

i. Penentangan terhadap Belanda di Banjarmasin tercetus akibat daripada pihak Belanda dalam masalah takhta kerajaan Banjarmasin.
ii. Selepas Sultan Ahmad mangkat pada tahun 1857, Tamjid Ulah, cucu Sultan Adam yang mendapat sokongan Belanda telah dilantik sebagai pengganti. Tindakan ini menyebabkan Pangeran Hidayat iaitu saudaranya tidak puas hati. Ini telah menyebabkan Tamjid Ulah turun daripada tahkta kerajaan Banjarmasin.
iii. Belanda bertindak menghapuskan kesultanan Banjarmasin pada tahun 1860. Tindakan ini mendapat tindakbalas Pangeran Hidayat. Namun begitu, Pangeran Hidayat akhirnya menyerah kalah pada Belanda pada tahun 1862.

f) Perang Acheh. (1873)

i. Perang Acheh meletus akibat daripada tindakan Belanda ingin menguasai perdagangan di Acheh.
ii. Pada tahun 1873, angkatan Belanda menyerang Acheh tetapi berjaya dikalahkan oleh angkatan Acheh. Pada tahun 1874, angkatan Belanda berjaya menguasai Istana Acheh.
iii. Perjuangan menentang Belanda di Acheh berakhir apabila Acheh menyerah kalah pada tahun 1903.



2. Tindak balas di Filipina

a) Pemberontakan Casi. (1807)

i. Pada tahun 1807, kerajaan Sepanyol telah mengharamkan industri membuat casi atau arak di Filipina.
ii. Industri membuat casi atau arak merupakan pekerjaan tradisi Filipina yang menghasilkan pendapatan lumayan kepada penduduk Filipina.
iii. Pengharaman industri membuat casi telah menyebabkan tercetusnya pemberontakan casi di wilayah Ilcendia Filipina pada tahun 1807.

b) Pemberontakan Sarat. (1815)

i. Pemberontakan Sarat tercetus akibat daripada tindakan pihak Sepanyol memperkenalkan sistem Polo dan sistem Vandala di Filipina.
ii. Kedua-dua sistem ekonomi ini telah menyebabkan tercetusnya pemberontakan Sarat pada tahun 1815.

c) Pemberontakan Novales. (1823)

i. Pada tahun 1823, pihak tentera Filipina telah memberontak menentang tentera Sepanyol disebabkan amalan diskriminasi dalam pasukan tentera. Amalan diskriminasi ini telah menjejaskan imej dan maruah tentera Filipina (kiv).
ii. Justeru , pasukan tentera Filipina bertindak menyerang Manila dan hampir-hampir menawannya.

d) Pemberontakan Tayabas. (1840 – 1841)

i. Pemberontakan Tayabas dilakukan oleh Paderi Filipina menentang Paderi Sepanyol disebabkan wujudnya diskriminasi antara Paderi Filipina dengan Paderi Sepanyol di gereja.
ii. Pemberontakan Tayabas dipimpin oleh Appolinario De la Cruz. Pemberontakan meletus antara tahun 1840-1841 tetapi gagal dan Appolinario De La Cruz telah dibunuh.

e) Pemberontakan Tagalog. (1871)

i. Pemberontakan Tagalog merupakan tindak balas tentera bangsa Filipina menentang Sepanyol bagi menuntut persamaan hak.

f) Pemberontakan Cavite. (1872)

i. Pemberontakan Cavite meletus pada bulan Januari 1872 di gudang senjata Cavite.
ii. Pemberontakan ini melibatkan 200 orang tentera Filipina yang diketuai oleh Sarjan Lamadrid untuk menentang pegawai kerajaan Sepanyol. Namun begitu, pemberontakan ini dengan mudah sahaja dihapuskan oleh pihak Sepanyol.

g) Gerakan Propaganda (1882)

i. Gerakan Nasionalisme Filipina berkembang di bawah gerakan Propaganda mulai tahun 1882.
ii. Gerakan ini dipelopori oleh golongan intelektual dan pelajar Filipina yang berada di luar negara terutama Sepanyol. Antara mereka ialah Jose Rizal, Marcelo De Pillar dan Lopez Jaena(kiv).
iii. Golongan intelektual dan pelajar Filipina menggunakan penulisan dengan cara menerbitkan novel dan akhbar bagi membantah dasar pemerintahan Sepanyol di Filipina.
iv. Antara novel yang dihasilkan ialah “ Noli Me Tenggere” dan “El-Filibuterismo” karya Jose Rizal. Sementara akhbar yang diterbitkan oleh mereka ialah “La Solidaridad”.
v. Novel-novel dan akhbar La Solidaridad serta tulisan lain diseludup ke Filipina bagi membangkitkan semangat rakyat tempatan bagi menentang pemerintahan Sepanyol.

h) Liga Filipina (1892)

i. Ditubuhkan oleh Jose Rizal. Tujuan penubuhannya ialah untuk membangkitkan kesedaran nasionalisme dan menitikberatkan kemajuan ekonomi rakyat Filipina.
ii. Liga Filipina telah diharamkan oleh Sepanyol pada 7 Julai 1892. Sementara Jose Rizal telah ditangkap dan dibuang ke Daerah Dapitan di Kepulauan Mindanao.

i) Pemberontakan KATIPUNAN. (1896)

i. Katipunan diasaskan oleh Andress Bonifacio pada bulan Julai 1892. Sebuah pertubuhan bercorak radikal dan revolusiner.
ii. Katipunan bertindak melancarkan pemberontakan bersenjata menentang Sepanyol pada 30 hb Ogos 1896. Namun begitu pemberontakan bersenjata Katipunan telah gagal untuk menggulingkan kerajaan Sepanyol di Filipina.

j) Tindakbalas terhadap Amerika. (1898)

i. Amerika Syarikat telah bertindak menjajah Filipina selepas Sepanyol menyerah kalah.
ii. Tindakan(kiv) Amerika Syarikat telah ditentang hebat oleh KATIPUNAN yang dipimpin oleh Aguinaldo.
iii. Pemberontakan ini gagal apabila Amerika Syarikat berjaya menumpaskan Aguinaldo pada tahun 1901. Pada bulan Mac 1901, Aguinaldo telah ditangkap oleh Amerika Syarikat.

C) KESIMPULAN

1. Tindakbalas masyarakat peribumi di Indonesia dan Filipina telah gagal untuk menggulingkan pemerintahan Sepanyol di Filipina dan Belanda di Indonesia.

2. Sebaliknya tindakbalas rakyat Filipina telah menyebabkan Filipina dijajah pula oleh Amerika Syarikat. Sementara penentangan di Indonesia telah megukuhkan lagi kedudukan Belanda di Indonesia.


































SOALAN 11

Bincangkan kesan-kesan pendudukan Jepun (1941-1945) terhadap perkembangan nasionalisme di Indonesia dan Burma.

A) PENGENALAN

1. Pada bulan Februari 1942, Jepun telah menyerang dan menawan Sumatera. Pada bulan Mac 1942, Jepun telah menawan Pulau Jawa dan seluruh Indonesia. Pendudukan Jepun di Indonesia telah tamat pada bulan Ogos 1945 dan telah mempengaruhi perkembangan nasionalisme di Indonesia pada abad ke-20.

2. Jepun telah menyerang Burma pada bulan Disember 1941. Menjelang bulan Mei 1942, Jepun telah berjaya menakluki seluruh negara Burma. Pendudukan Jepun di Burma berakhir pada bulan Ogos 1945. Pendudukan Jepun telah memberi kesan penting terhadap perkembangan nasionalisme Burma dan telah menpercepatkan pencapaian kemerdekaan Burma.

B) ISI
1. Kesan pendudukan Jepun di Indonesia

a) Kemerosotan maruah Belanda

i. Pendudukan Jepun telah mengakibatkan kemerosotan maruah Belanda dalam kalangan rakyat Indonesia. Kemenangan Jepun telah membuktikan Belanda boleh dikalahkan dan telah menyemarakkan semangat anti-Belanda dalam kalangan penduduk Indonesia.

b) Pengalaman dalam bidang pentadbiran

i. Selepas menakluki Indonesia, Jepun menghadapi masalah kekurangan pegawai untuk mentadbir Indonesia. Justeru, Jepun bertindak melantik golongan terpelajar Indonesia memegang jawatan dalam bidang pentadbiran dan teknikal$ di Indonesia.

ii. Tindakan Jepun ini telah mengukuhkan lagi keyakinan diri dalam kalangan golongan terpelajar Indonesia bahawa mereka mampu untuk mentadbir Indonesia sendiri.

c) Penggunaan Bahasa Indonesia

i. Bagi menghapuskan pengaruh Barat di Indonesia, Jepun telah mengharamkan penggunaan bahasa Belanda dan Inggeris. Penggunaan bahasa Jepun digalakkan. Memandangkan bahasa Jepun tidak diketahui oleh kebanyakan orang Indonesia, penggunaan bahasa Indonesia sebagai bahasa kebangsaan telah dipertingkatkan lagi.
ii. Pengunaan bahasa Indonesia telah memperkukuhkan perpaduan dalam kalangan nasionalis Indonesia.

d) Penubuhan Pusat Tenaga Rakyat (PUTERA)

i. Jepun telah memberi kebebasan politik kepada para nasionalis Indonesia. Ini adalah kerana Jepun ingin mendapatkan sokongan mereka untuk mengeksplotasi pendudukan dan sumber Indonesia bagi kepentingan Jepun.

ii. Justeru, Jepun telah bertindak membebaskan semua pemimpin nasionalis Indonesia yang telah dipenjarakan oleh Belanda seperti Sukarno, Dr Muhamad Hatta, Sultan Sjahrir dan lain-lain dari penjara pada tahun 1942.


iii. Dengan sokongan Jepun, Sukarno dan Dr. Muhamad Hatta telah menubuhkan Pusat Tenaga Rakyat (PUTERA) pada 9hb Mac 1943 dan telah dipengerusikan oleh Sukarno.

iv. Penubuhan PUTERA telah menambahkan kesedaran politik dalam kalangan penduduk Indonesia dan mengukuhkan keazaman mereka untuk mencapai kemerdekaan.


v. Sukarno dan Dr Muhamad Hatta telah diberi kebebasan untuk berpidato dan bergerak di seluruh Indonesia

e) Penubuhan Tentera Pembela Tanah Air (PETA)

i. Tentera Pembela Tanah Air (PETA) telah ditubuhkan pada bulan September 1943 dan berada di bawah naungan PUTERA.

ii. PETA dipimpin oleh pegawai-pegawai Indonesia dan menerima latihan ketenteraan dari pihak Jepun. Tujuan penubuhan PETA ialah untuk mempertahankan Indonesia dari sebarang serangan kuasa Berikat.


iii. Pada pertengahan tahun 1945, bilangan ahli PETA ialah 120,000 orang.

iv. PETA merupakan tulang belakang tentera nasionalis yang menentang kemasukan semula Belanda ke Indonesia selepas Jepun menyerah kalah pada bulan Ogos 1945.


v. Semangat anti-penjajahan dan anti-Jepun telah berkembang dalam kalangan tentera PETA akibat propaganda Sukarno dan pemimipin nasionalis Indonesia yang lain.

f) Penubuhan Persatuan Belia dan Pelajar

i. Jepun juga bertindak menubuhkan beberapa pertubuhan belia dan pelajar seperti Seinandan (1942), Garkutotai, Barisan Pelopor dan Angkatan Muda (1944).

ii. Golongan belia dan pelajar dalam pertubuhan-pertubuhan tersebut telah diberi pendedahan politik dan latihan tentera.


iii. Pada bulan Oktober 1944, Jepun telah menubuhkan sebuah sekolah iaitu Asrama Indonesia Merdeka di Jakarta.

iv. Pemimpin-pemimpin nasionalis Indonesia seperti Dr. Muhamad Hatta dan Sultan Sjahrir telah member ceramah-ceramah di sekolah tersebut. Ceramah-ceramah ini telah membangkit semangat kebangsaan dalam kalangan pelajar dan belia Indonesia.

g) Penubuhan Masjumi

i. Pihak Jepun telah membantu menubuhkan Majlis Syura Muslimin Indonesia (MASJUMI) pada Oktober 1943.

ii. Jepun ingin menggunakan MASJUMI untuk mendapatkan sokongan rakyat Indonesia dan menyebarkan semangat anti-Belanda dalam kalangan mereka melalui agama.


iii. MASJUMI merupakan gabungan persatuan-persatuan agama seperti Muhamadiyah dan Nahdatul Ulama.

iv. Penubuhan MASJUMI telah membantu mengembangkan semangat kebangsaan dalam kalangan rakyat Indonesia.

h) Idea Kemerdekaan

i. Pada 7 hb September 1944, Perdana Menteri Jepun, Koiso telah berjanji untuk member kemerdekaan kepada Indonesia.

ii. Pada bulan Ogos 1945, satu Jawatankuasa Persediaan Kemerdekaan Indonesia telah ditubuhkan. Pengerusinya ialah Sukarno dan naib pengerusinya ialah Dr Muhamad Hatta.
iii. Perkembangan ini telah mengukuhkan keazaman para nasionalis Indonesia untuk mencapai kemerdekaan.

2. Kesan Pendudukan Jepun di Burma

a) Pakatan dengan Jepun

i. Pada tahun 1941, Thakin Aung San telah mengadakan pakatan dengan Jepun. Melalui pakatan ini golongan Thakin berjanji akan membantu Jepun menakluki Burma daripada Inggeris.Sementara Jepun pula berjanji untuk memberi kemerdekaan kepada Burma.

ii. Pakatan ini membolehkan golongan Thakin menjalani latihan ketenteraan di Jepun. Golongan Thakin seterusnya menubuhkan tentera kemerdekaan Burma dengan bantuan Jepun. Menjelang tahun 1941, Tentera Kemerdekaan Burma mempunyai 30,000 orang anggota.

b) Membantu Jepun menyerang Burma

i. Pada bulan Disember 1941, Jepun telah menyerang Burma dengan bantuan golongan Thakin melalui Tentera Kemerdekaan Burma.

ii. Pada Bulan Mei 1942, Jepun berjaya menakluki seluruh Burma.

iii. Kejayaan ini menyebabkan pengaruh golongan Thakin semakin meningkat dan dianggap sebagai pembela nasionalisme Burma dalam kalangan rakyat Burma.

iv. Kemenangan Jepun dan kekalahan British telah melenyapkan tanggapan rakyat Burma bahawa British satu kuasa agung yang tidak boleh dikalahkan. Kemenangan Jepun ini telah menambahkan keazaman golongan Thakin untuk mencapai kemerdekaan.

c) Pengalaman dalam bidang Pentadbiran

i. Atas usaha golongan Thakin, Jepun telah memberi kemerdekaan kepada Burma pada 1 hb Ogos 1943. Sebuah kerajaan baru telah dibentuk dengan Dr Ba Maw sebagai Perdana Menteri.

ii. Kerajaan Dr Ba Maw telah dipengaruhi oleh golongan Thakin yang memegang banyak jawatan menteri kabinet.


iii. Pengalaman berkerajaan sendiri semasa pendudukan Jepun telah mengukuhkan lagi keyakinan diri golongan Thakin untuk menuntut kemerdekaan Burma daripada British.

d) Penubuhan Liga Pembebasan Rakyat Anti-Fasist

i. Jepun tidak memberi kemerdekaan dalam erti kata sebenar kepada Burma. Kuasa sebenar pentadbiran Burma masih terletak di tangan Jepun.

ii. Kekejaman pentadbiran Jepun dan kemerosotan taraf hidup rakyat Burma semasa pendudukan Jepun telah mewujudkan sentiment anti-Jepun dalam kalangan rakyat Burma.


iii. Lantaran itu pada tahun 1944, golongan Thakin bersama-sama pertubuhan nasionalis Burma yang lain telah menubuhkan Liga Pembebasan Rakyat Anti-Fasist (LPRAF) bagi menentang Burma.

iv. LPRAF dipimpin oleh Aung San dan Than Tun.

v. Pada bulan Mac 1945, LPRAF telah menyebelahi British, apabila ia secara terbuka menentang Jepun.

vi. Pada bulan Ogos 1945, Jepun telah kalah dalam Perang Dunia ke 3 LPRAF yang ditubuhkan oleh golongan Thakin muncul sebagai pertubuhan nasionalis yang utama di Burma.

C) KESIMPULAN

1. Pendudukan Jepun telah memperkukuhkan gerakan nasionalis Indonesia dan mempercepatkan proses pencapaian kemerdekaan Indonesia mencapai kemerdekaan pada bulan Disember 1949. Sukarno telah dilantik sebagai Presiden Republik Indonesia.

2. Begitu juga, di Burma pendudukan Jepun telah mempercepatkan kemerdekaan Burma daripada penjajahan British. Burma mencapai kemerdekaan pada 4 hb Januari 1948. Thakin U Nu telah dilantik sebagai Perdana Menteri Burma.













SOALAN 12:

Jelaskan pembaharuan-pembaharuan yang dijalankan oleh Amerika Syarikat (SCAP) di negara Jepun antara tahun 1945 hingga 1952.

A. PENGENALAN

1. Pendudukan Amerika Syarikat di Jepun secara rasmi bermula pada 2hb September 1945 bila mana tentera Jepun tewas dalam Perang Dunia Kedua.

2. Sepanjang pendudukan tersebut Jepun telah ditadbir oleh Jeneral Douglas Mac Arthur, Pemerintah Agung Kuasa-Kuasa Berikat iaitu Suprame Council Abselute Power (SCAP).

3. Sepanjang pendudukan tersebut, banyak perubahan telah dilakukan oleh Amerika Keadaan ini secara langsungnya telah mengubah aliran dan perkembangan sejarah moden negeri Jepun.


B. ISI

Pembaharuan-pembaharuan oleh Amerika Syarikat di Jepun.

a. Pembaharuan Politik

1. Pembubaran angkatan tentera.

i. Salah satu tugas utama SCAP ialah untuk membubarkan angkatan Jepun. Ini adalah untuk memastikan bahawa negera Jepun tidak dapat mengancam keamanan dan keselamatan dunia.

ii. Jentera perang Jepun telah dimusnahkan. Antara yang terlibat ialah kesemua angkatan tentera bersama 1,300 persatuan nasionalis telah dibubarkan. Kilang-kilang membuat senjata juga telah ditutup.

iii. Semua tentera Jepun dan orang awam yang berada di seberang laut telah dibawa balik ke negeri Jepun. Perbicaraan terhadap orang Jepun khususnya golongan tentera yang dianggap penjenayah telah diadakan. Lanjutannya tujuh orang pemimpin kanan Jepun termasuk Panglima Tojo telah dijatuhi hukuman gantung sampai mati pada bulan Disember 1948.

iv. SCAP juga telah bertindak menyingkirkan kira-kira 200,000 orang pegawai tentera kerajaan dan pemimpin perniagaan yang dipercayai terlibat dengan dasar perluasan kuasa kerajaan Jepun.



2. Pengenalan unsur-unsur demokrasi.

i. Sepanjang pendudukan SCAP, Jepun telah diperkenalkan dengan unsur-unsur demokrasi. Implikasinya, satu perkembangan demokratik yang baru telah diperkenalkan pada tahun 1947. Lanjutan daripada itu Jepun telah mengamalkan semula sistem kerajaan berparlimen dengan keunggulan Diet. (Dewan Rakyat dan House of Councillors).

ii. Diet telah dijadikan organ kuasa negara yang tertinggi dan organ perundangan yang tunggal. Diet juga diberi kuasa penuh ke atas hal-hal berkaitan kewangan.

iii. Kuasa kerajaan pusat telah diagih dan pilihanraya tempatan amat digalakkan. Kementerian Dalam Negeri yang menguasai jabatan polis dan pentadbiran tempatan turut dibubarkan.

iv. Perlembagaan baru tersebut, telah memberi jaminan akan hak-hak asasi seperti, kebebasan dan persamaan dari segi undang-undang. Tahanan politik telah dibebaskan, malah sebarang peperangan telah diharamkan.

v. Perlembagaan baru ini juga, telah mengubah kedudukan Maharaja Jepun yang telah dianggap suci dan ’inviolable’. Maharaja Jepun hanya dijadikan lambang negara dan perpaduan rakyat Jepun. Baginda tidak lagi mempunyai sebarang kuasa berkaitan dengan pentadbiran negara, malah kerajaan Jepun telah bertukar menjadi sekular.


b. Pembaharuan Ekonomi.

i. Pemulihan ekonomi merupakan kesan jangka panjang pendudukan SCAP di Jepun. Pihak berkuasa SCAP telah memperkenalkan beberapa ekonomi yang bertujuan menggalakkan pembahagian pendapatan yang lebih luas dalam kalangan rakyat Jepun.

ii. Pihak berkuasa SCAP telah melaksanakan satu program pembaharuan tanah yang bertujuan menambahkan pemilikan tanah oleh para petani. Melalui Akta Pembaharuan Tanah 1946, pihak berkuasa SCAP telah membeli tanah-tanah kepunyaan tuan tanah tidur (Absentee landlords). Tanah-tanah ini kemudian dijual dengan harga rendah kepada para petani. Langkah ini telah menambahkan jumlah tanah pertanian yang dipunyai oleh petani-petani.

iii. Pihak berkuasa SCAP juga telah mengambil langkah untuk menghapuskan monopoli ekonomi golongan Zaibatsu di Jepun. Sebanyak 83 buah syarikat induk kepunyaan Zaibatsu telah dibubarkan. Harta-harta kepunyaan Zaibatsu telah dibekukan dan akhirnya ahli-ahli keluarga serta eksekutif Zaibatsu telah disingkirkan.


iv. Pihak berkuasa SCAP juga telah menggalakkan penubuhan kesatuan-kesatuan sekerja. Akta Kesatuan Sekerja 1945 telah memberi hak kepada pekerja untuk mengadakan pemogokan dan perundingan secara kolektif. Ekoran itu didapati bilangan ahli kesatuan sekerja telah meningkat dengan pesatnya.

v. Selepas tahun 1948, dasar ekonomi pihak berkuasa SCAP di Jepun telah berubah. Peletusan Perang Dingin di antara dunia Barat dan Timur telah memaksa pihak berkuasa SCAP bertindak mengukuhkan lagi ekonomi negara Jepun sebagai sekutu dunia Barat untuk menentang komunisme.

vi. Pembayaran ganti rugi perang oleh kerajaan Jepun telah dihapuskan. Amerika Syarikat telah bersetuju memberi bantuan ekonomi dan mempergiatkan lagi langkah-langkah untuk memulihkan ekonomi negara Jepun. Perdagangan antarabangsa Jepun turut digalakkan.


c. Pembaharuan Sosial.

i. Pihak berkuasa SCAP telah menyusun semula sistem pendidikan Jepun berasaskan model Amerika Syarikat. Perubahan-perubahan dalam pendidikan adalah bertujuan memperluaskan pendidikan dan fikiran masyarakat Jepun.

ii. Pendidikan wajib telah dilanjutkan daripada enam tahun ke sembilan tahun. Kursus-kursus lama mengenai etnik yang telah menggalakkan perkembangan fahaman ketenteraan digantikan dengan kursus-kursus sains sosial. Pentadbiran pendidikan telah diletakkan di bawah penguasaan kerajaan tempatan.


C. KESIMPULAN

1. Ternyata pendudukan Amerika Syarikat berjaya melakukan pelbagai pembaharuan. Malah pembaharuan tersebut telah dapat diterima dengan terbuka oleh masyarakat tempatan.
2. Pembaharuan-pembaharuan yang dilakukan itu juga telah secara langsungnya membantu dan memulihkan ekonomi Jepun di samping berjaya mengekalkan sebuah kerajaan berparlimen yang kukuh.



SOALAN GERAK GEMPUR NEGERI PERAK :
940/2
GERAK GEMPUR SEJARAH 2
STPM. JPN PERAK
JABATAN PELAJARAN PERAK
SKEMA JAWAPAN GERAK GEMPUR SEJARAH 2
STPM
2010
SEJARAH
Kertas 2
Sejarah Malaysia, Asia Tenggara, Asia Selatan dan Asia Timur (1800 – 1963)
Disediakan oleh:
Jawatankuasa Kurikulum Sejarah STPM
JPN Perak
Soalan 1
Jelaskan kegiatan ekonomi komersil yang dijalankan di Malaysia sebelum campur tangan British.
Pendahuluan (3/2m)
Sistem ekonomi Malaysia sebelum campur tangan British berbentuk sara diri dan komersil. Kegiatan ini dilakukan pedagang-pedagang tempatan sama ada di Tanah Melayu, Sabah mahupun Sarawak. Namun begitu kegiatan ekonomi yang utama sebelum campur tangan British adalah ekonomi sara diri dengan tanaman utamanya adalah padi. Sebilangan penduduk pula mengamalkan kegiatan perniagaan dan perdagangan. Ekonomi Malaysia semakin berkembang apabila berlakunya campur tangan British. Ekonomi sara diri berkembang kepada ekonomi separa sara diri dan kemudiannya ekonomi komersil. Namun begitu kegiatan ekonomi komersil ini lebih menguntungkan pihak British berbanding penduduk tempatan.
Isi: (20m)
A. Pertanian Dagangan
􀂾 Padi merupakan tanaman utama kegiatan ekonomi sara diri penduduk Tanah Melayu, Sabah dan Sarawak. Namun begitu terdapat juga penanaman padi yang dijalankan secara komersil. Di Kedah dan Perlis penanaman padi berorientasikan komersil. Kedah mengeksport beras ke Pulau Pinang. Kelantan pula mengeksport beras ke Singapura. Negeri-negeri lain yang mempunyai lebihan keluaran beras termasuklah Selangor, Perak dan Terengganu.
􀂾 Penglibatan British di Malaysia terutamanya di Negeri-negeri Selat menyebabkan ekonomi komersil berkembang pesat. Tanaman komersil yang diusahakan pada peringkat awal ialah lada hitam, gambir, buah pala, cengkih, tebu, ubi kayu dan kopi.
􀂾 Lada hitam untuk eksport mula ditanam di Pulau Pinang sejak 1790 dan mendapat pasaran yang baik di Eropah. Pada awal abad ke-19, buah pala dan cengkih turut ditanam di Pulau Pinang tetapi tanaman yang paling berjaya adalah tebu yang telah diusahakan di Seberang Prai sebelum 1800 lagi. Pada 1830, Seberang Prai menjadi pusat pengeluaran gula yang penting di Tanah Melayu.
􀂾 Kopi pula telah ditanam oleh pengusaha Eropah dan ditanam secara besar-besaran di Selangor, Negeri Sembilan dan Johor. Namun begitu penanaman menghadapi masalah penyakit dan kejatuhan harga dan kemudianna di gantikan dengan tanaman lain.
􀂾 Tanaman ubi kayu turut diusahakan di Melaka, Selangor dan negeri Sembilan pada pertengahan abad ke-19. Pada pertengahan tahun 1860, terdapat kira-kira 400 hektar ladang ubi kayu di Melaka. Ubi kayu ditanam secara meluas sebagai tanaman eksport.
􀂾 Pada awal abad ke-19, beberapa tanaman telah diusahakan secara komersil. Ladang-ladang gambir yang luas telah diusahakan oleh peladang-peladang Cina di Johor, Melaka, N. Sembilan dan Selangor. Minat pelabur semakin bertambah apabila cukai ke atas gambir dihapuskan pada tahun 1834. Gambir dan lada hitam diusahakan di Johor antara 1840
hingga 1860an di bawah Sistem Kangcu atau Surat Sungai yang diperkenalkan oleh Temenggung Ibrahim dengan memberikan hak bertani kepada taukeh-taukeh Cina Singapura dan ketua kongsi gelap Cina. Tanaman ini ditanam di kawasan Selat Tebrau dan sepanjang tebing sungai yang dikenali sebagai kangkar atau kaki sungai.
􀂾 Gambir dan lada hitam merupakan merupakan sumber ekonomi yang penting bagi Johor. Menjelang 1860an Johor dianggarkan mempunyai 1200 ladang lada hitam dengan 15000 buruh Cina. Pada 1883 16 daerah terlibat dengan penanaman gambir dan lada hitam di Johor dan pada 1886 Johor muncul sebagai pengeluar utama dunia bagi kedua-dua hasil pertanian tersebut.
􀂾 Selain gambir dan lada hitam, Johor juga menghasilkan getah perca, sagu dan koko. Cukai eksport ke atas keluaran pertanian di Johor dianggarkan sebanyak $7,370.00 pada tahun 1896. Getah perca juga merupakan hasil yang menguntungkan Johor. Getah perca dieksport ke Eropah dan digunakan sebagai bahan penebat kabel telegraf dasar laut. Perusahaan ini dikuasai oleh Temenggung Ibrahim dan sebilangan pembesar Melayu dan pengeluarannya dibantu oleh Orang Asli.
􀂾 Di Sarawak, lada hitam dan gambir turut diusahakan terutamanya di sekitar Kuching-Serian dan Sarikei – Maradong. Pada 1840an, tanaman lada hitam dan gambir mula diusahakan untuk tujuan eksport. Penanaman lada hitam secara besar-besaran di Sarawak di usahakan oleh pelabur Cina daripada Singapura.
􀂾 Sagu juga merupakan salah satu hasil pertanian Sarawak yang penting dan telah diusahakan sebelum zaman Brooke lagi. Kawasan utama pengeluaran sagu di Sarawak termasuklah Mukah dan Oya. Perusahaan sagu di Sarawak diuruskan oleh pedagang Melayu kemudiannya turut diusahakan oleh orang Cina dan Barat yang mana sebahagian besar hasil sagu dieksport ke Singapura.
􀂾 Di Sabah pula kegiatan ekonomi komersilnya masih bergantung kepada hasil-hasil ekonomi tradisional. Sarang burung yang dipungut di Gua Gomantong, Gua Madai dan beberapa buah gua lain merupakan hasil eksport yang menguntungkan. Kebanyakannya di eksport ke Hong kong dan China. Terdapat dua jenis sarang burung iaitu yang berwarna cokat dan putih. Sarang burung yang berwarna putih lebih bersih dan harganya lebih mahal.
􀂾 Hasil laut juga merupakan antara kegiatan ekonomi komersil yang dijalankan di Sabah. Hasil laut ini termasuklah mutiara, trepang dan agar-agar yang dieksport ke Hong kong dan China. Mutiara banyak terdapat di Pantai Timur Sabah terutamanya Sandakan dan Lingkabau. Perusahaan ini diusahakan oleh orang Bajau yang merupakan penyelam yang mahir.
􀂾 Sagu merupakan makanan kegemaran penduduk Sabah yang dihasilkan daripada pokok rumbia juga merupakan antara hasil penting ekonomi Sabah. Penduduk Sabah mengusahakan perusahaan sagu secara komersil dan sagu mentah telah di eksport ke Singapura dan kemudiannya ke Eropah.
B. Perlombongan
􀂾 Perlombongan bijih timah tertumpu di kawasan pantai barat Tanah Melayu yang mana kebanyakannya di usahakan oleh pembesar-pembesar Melayu dengan menggunakan buruh Cina . Di Perak kawasan utama pengeluaran bijih timah ialah Hilir Perak, Lembah Kinta dan Larut yang telah diusahakan seawal abad ke-19 oleh pelombong Cina dari Pulau Pinang. Kawasan Larut menjadi kawasan perlombongan utama bjih timah selepas 1840an dan bijih timah mula dieksport mulai 1844. Para pelombong Cina menggunakan teknologi moden seperti pam dedah dan roda air.
􀂾 Di Selangor, kawasan perlombongan Lukut telah dibuka oleh Raja Busu dengan tenaga kerja yang terdiri daripada lebih 20,000 orang Cina. Kawasan perlombongan Klang pula diusahakan oleh Raja Abdullah dan memulakan kegiatan eksportnya pada tahun 1859. Terdapat juga perkongsian di antara pembesar Melayu dengan pelombong Cina dalam memajukan sektor perlombongan seperti Raja Jumaat dengan Chee Yam Chuan di Lukut dan Ngah Ibrahim dengan kongsi gelap Cina di Larut.
􀂾 Di Sungai Ujung kegiatan perlombongan bijih timah telah bermula sejak 1828 dan telah berkembang pesat pada pertengahan abad ke-19 di bawah Dato’ Bandar Kulup Tunggal dan Dato’ Kelana. Eksport bijih timah meningkat dari 7000 pikul pada 1830an sehingga 20,000 pikul pada 1855. Kebanyakannya dieksport ke Negeri-negeri Selat khususnya Melaka. Di Melaka pula lombong bijih tima mula dibuka sekitar 1840an di Durian Tunggal, Air Panas dan Kesang.
􀂾 Pengeluaran bijih timah juga terdapat di pantai timur termasuklah di Pahang, Terengganu dan Kelantan. Pada tahun 1839 ketiga-tiga negeri tersebut mengeluarkan kira-kira 11,000 pikul bijih timah.
􀂾 Kegiatan perlombongan di Sarawak pula melibatkan galian seperti antimoni dan emas. Antimoni dilombong di Bahagian Pertama iaitu di Bau pada 1820an. Pembesar Melayu menggunakan buruh Dayak untuk mengusahakan perlombongan antimoni. Sarawak kekal menjadi sumber utama antimoni kepada Eropah sehingga akhir abad ke-19.
􀂾 Emas di Sarawak juga dijumpai di Bau pada 1830an dan diusahakan oleh orang-orang Cina di Sarawak. Emas tersebut dieksport ke Singapura. Selain itu emas turut dilombong di Pulai, Kelantan, Raub di Pahang dan Segama di Sabah.
Kesimpulan (2/3m)
Kegiatan ekonomi di Malaysia yang bersifat komersil bukanlahsesuatu yang baru tetapi telah wujud sebelum abad ke 19 lagi. Kekayaan hasil bumi telah menarik minat pedagang dan pelabur Cina dan Eropah dalam kegiatan pertanian dagangan dan perlombongan. Tidak keterlaluan jika dirumuskan sebelum campur tangan British di Tanah Melayu, Sabah dan Sarawak, sistem ekonominya bersifat kompleks dan maju mencakupi sistem ekonomi sara diri mahupun ekonomi komersil.
Soalan 2
Bincangkan Perubahan Pentadbiran Kompeni Berpiagam Borneo Utara di Sabah sehingga 1963.
Pendahuluan (3/2m)
Kompeni Berpiagam Borneo Utara menguasai Sabah pada tahun 1881. Pentadbiran dilakukan dengan menggabungkan institusi Pentadbiran Inggeris dengan institusi tempatan dalam pentadbiran awam Sabah.
Isi (20m)
A. Perubahan Pentadbiran 1881 – 1946
i) Pentadbiran Gebenor
􀂾 Sebaik Kompeni Berpiagam Borneo Utara mengambilalih pemerintahan di Sabah pada tahun 1881, mereka telah memerintah negeri Sabah dengan diketuai oleh seorang Gabenor yang dilantik oleh Pengarah Kompeni Berpiagam dengan persetujuan kerajaan Inggeris. Gabenor pertama Sabah ialah W.H Treacher.
􀂾 Gabenor telah dibantu oleh Majlis Penasihat yang terdiri daripada pegawai-pegawai kanan kompeni seperti Setiausaha Kerajaan Bendahari dan Ketua Pasukan Keselamatan.
ii) Pembahagian Unit Pentadbiran
􀂾 Untuk memudahkan pentadbiran oleh Gabenor Sabah dibahagikan kepada 5 unti pentadbiran yang setiap satunya dikenali sebagai residensi. Ketua setiap residensi dikenali sebagai Residen. Setiap residensi di bahagikan kepada 7 buah daerah. Setiap daerah diketuai oleh Pegawai Daerah. Residen bertugas menjaga keamanan, mengutip cukai dan perbendaharaan dan keadilan di setiap Residensi.
􀂾 Setiap daerah pula diketuai oleh seorang Pegawai Daerah. Biasanya dibantu Ketua Anak Negeri yang bertugas menjaga keamanan, mengendalikan keadilan, mengutip cukai, membahagikan tanah,dan menguruskan hal pertanian.
􀂾 Majlis Penasihat Ketua-ketua Anak Negeri pula telah ditubuhkan pada tahun 1915. Majlis ini berfungsi sebagai orang tengah antara kerajaan dengan rakyat.Orang tua dilantik untuk menjaga hal ehwal pentadbiran kampong.Mahkamah Anak Negeri yang wujud berfungsi sebagai hakim tempatan yang membicarakan kes hukum adat dan syariah.
B. Perubahan Pentadbiran dari tahun 1946 hingga 1963
i) Penubuhan Majlis Penasihat
􀂾 Pada 15 Julai 1946 Kompeni Berpiagam Borneo Utara telah menyerahkan Sabah kepada kerajaan British.Sabah menjadi Tanah Jajahan British dengan rasminya. Hal ini demikian kerana Kompeni tidak mempunyai keupayaan untuk mentadbir Sabah kerana sumber kewangan terhad tambahan pula Sabah mengalami kerosakan yang teruk akibat Perang
Dunia ke-2. Menerusi pentadbiran baru Sabah masih diperintah oleh Gabenor tetapi di bantu sebuah Majlis Penasihat.
ii) Perubahan Perlembagaan 1950
􀂾 Pada 17 Oktober 1950 Kerajaan British telah memperkenalkan perlembagaan baru Sabah. Dalam perlembagaan tersebut menyebut Gabenor Sabah dibantu oleh dua buah badan iaitu Majlis Eksekutif dan Majlis Mesyuarat Undangan. Majlis Eksekutif mempunyai 9 orang ahli . Majlis ini bertugas menasihatkan Gabenor atas hal-hal pentadbiran dan dasar-dasar kerajaan yang penting. Majlis Mesyuarat Undangan mempunyai 22 orang ahli dan 4 orang daripada mereka mestilah warga tempatan. Ahli-ahli untuk kedua-dua badan tersebut dilantik oleh Gabenor.
􀂾 Pada tahun 1952 ditubuhkan Majlis Tempatan yang pertama di Kota Belud Sabah. Seterusnya di Sipitang pada Januari 1955 dan Papar 1956. Majlis ini bertujuan memberi peluang kepada penduduk tempatan mengambil bahagian dalam pentadbiran kawasan masing-masing.
􀂾 Majlis ini bertanggungjawab bagi perkara-perkara seperti hal-ehwal kewangan,pendidikan,kesihatan,bekalan air dan elektrik, serta pertanian dan penternakan. Majlis Tempatan kemudian ditukar kepada Majlis Daerah.
􀂾 Menjelang tahun 1960 jumlah ahli dalam Majlis Eksekutif dan Majlis Undangan Negeri Sabah telah ditambah. Terdapat 12 orang ahli di dalam Majlis Eksekutif dan 25 di dalam Majlis Undangan Negeri.
(
Kesimpulan (2/3m)
Perubahan pentadbiran di Sabah memberi impak kepada masyarakat tempatan dari semua sudut politik, ekonomi dan sosial. Perubahan ini sedikit sebanyak memberi mereka pengalaman sebelum menyertai Malaysia pada tahun 1963.
Soalan 3
Bincangkan transformasi sosioekonomi di Negeri-negeri Melayu akibat campur tangan British dari tahun 1874 hingga tahun 1895.
Pendahuluan (3/2m)
British mula campur tangan secara rasminya di negeri-negeri Melayu selepas termeterainya Persetiaan Pangkor pada tahun 1874. Melalui Persetiaan Pangkor British mula campur tangan di Perak, kemudiannya diikuti campur tangan di Selangor, Pahang dan negeri Sembilan. Dari tahun 1874 hingga tahun 1895 keempat-empat negeri ini di letakkan di bawah sistem residen. Di bawah pentadbiran sistem residen telah berlaku transformasi bukan sahaja dari segi politik tetapi juga dari segi ekonomi dan sosial.
Isi
1. Transformasi Sosial (10m)
i. Pertambahan Penduduk
􀂾 Kestabilan politik yang berjaya diwujudkan oleh British di bawah sistem residen di negeri-negeri Melayu telah membawa perkembangan pesat sektor ekonomi. Kemajuan dalam bidang ekonomi telah menyebabkan berlakunya pertambahan penduduk secara pesat. Pertambahan penduduk meningkat dengan mendadaknya di negeri-negeri Melayu akibat kemasukan orang-orang Cina untuk terlibat dalam sektor ekonomi khususnya dalam perusahaan bijih timah. Selain orang Cina orang-orang India juga turut dibawa masuk oleh British untuk terlibat dengan ekonomi yang melibatkan kepentingan British iaitu getah. Orang-orang India dibawa masuk ke Tanah Melayu untuk menampung kekurangan tenaga kerja disektor berkenaan. Pada tahun 1891 jumlah penduduk India di Tanah Melayu seramai 75, 000 orang. Kemasukan secara besar-besaran kedua-dua kaum ini mengakibatkan jumlah penduduk di negeri-negeri Melayu meningkat secara mendadaknya.
ii. Kelahiran Masyarakat Majmuk
􀂾 Kemasukan secara pesat orang-orang Cina dan India ke Tanah Melayu telah merubah komposisi penduduk di Tanah Melayu atau dengan kata lain terbentuknya masyarakat majmuk di Tanah Melayu. Ketiga-tiga kaum terpisah antara satu sama lain dan perpaduan sukar untuk dicapai ini kerana British mahu memisahkan mereka melalui dasar pecah dan perintah. Kaum-kaum dipisahkan melalui tempat tinggal, orang Melayu tinggal dikampung, orang Cina di bandar-bandar manakala orang India di ladang-ladang getah. Selain itu pengenalan kaum adalah berasaskan fungsi ekonomi, orang Melayu dengan kegiatan ekonomi saradiri, orang India sebagai pekerja ladang manakala orang Cina terlibat dengan kegiatan perlombongan dan perniagaan. Setiap kaum juga dipisah dengan sistem pendidikan yang terasing, orang Melayu dengan pendidikan Melayu, orang Cina dengan pendidikan Cina manakaa orang India dengan pendidikan Tamil. Dasar pecahkan perintah ini telah menyebabkan perpaduan kaum amat sukar untuk dicapai.
iii. Penghapusan sistem perhambaan
􀂾 Selepas British campur tangan di Perak, Residen British pertama di Perak J.W.W Birch cuba menghapuskan sistem perhambaan. Tindakan Birch ini telah menimbulkan tentangan hebat daripada pembesar Melayu kerana dianggap telah mencampuri adat resam orang Melayu. Sistem perhambaan merupakan amalan yang diwarisi turun temurun pembesar Melayu. Sebenarnya penghapusan sistem perhambaan akan merugikan pembesar Melayu kerana mereka telah kehilangan tenaga kerja. Namun sistem perhambaan telah berjaya dihapuskan di Perak pada tahun 1884 ketika pentadbiran Hugh Low, usaha menghapuskan sistem perhambaan turut sama dilakukan di negeri Melayu yang lain.
iv. Perkembangan sistem perhubungan
􀂾 Di bawah istem residen telah berlaku perkembangan pesat sistem perhubungan. British membangunkan sistem perhubungan untuk kepentingan ekonominya di negeri-negeri Melayu. Pada tahun 1885, Hugh Low telah membangunkan jalan keretapi yang pertama di Perak yang menghubungkan Taiping ke Port Weld sejauh 12.8 km. Pada tahun 1889 jalan keretapi dibina menghubungkan Kuala Lumpur ke Port Swettenham. Tahun jalan keretapi dibina menghubungkan Seremban ke Port Dickson dan pada tahun 1895 jalan keretapi menghungkan Ipoh ke Tapah Road dan Teluk Anson dibina.
􀂾 Selain jalan keretapi, jalan raya juga turut dibina yang menghubungkan bandar-bandar di negeri-negeri Melayu. Pembinaan jalan raya ini juga selaras dengan perkembangan industri permotoran di Eropah selain bermatlamat untuk kepentingan ekonomi British.
v. Perkembangan sistem pendidikan.
􀂾 Sistem pendidikan berkembang selaras dengan perkembangan sosioekonomi pentadbiran British di Negeri-negeri Melayu. Pengasingan kaum telah menyebabkan lahirnya empat aliran pendidikan di Tanah Melayu, iaitu pendidikan Melayu, Cina Tamil dan sekolah Inggeris. Sekolah-sekolah yang didirikan bertujuan untuk memenuhi keperluan kaum masing-masing baik darisegi bahasa pengantar mahupun kurikulum. Keadaan ini menjurus kepada meluasnya jurang perbezaan antara kaum di negeri-negeri Melayu.
vi. Perkembangan kemudahan kesihatan
􀂾 Taraf kesihtan telah ditingkatkan selaras dengan pertambahan penduduk yang berlaku di negeri-negeri Melayu. Pertambahan penduduk telah menyebabkan wabak penyakit mulai merebak disebabkan keadaan tempat tinggal dan kerja yang kotor. Antara penyakit berjangkit yang menular pada ketika itu seperti malaria, taun, disenteri, beri-beri, batuk kering dan campak. Pentadbiran British berusaha mengatasinya dengan mendirikan hospital dan pusat kesihatan kecil sama ada di Bandar mahupun di luar Bandar. Pada tahun 1878, hospital kerajaan pertama didirikan di Taiping dan Kuala Lumpur. Sementara itu pusat kesihatan kecil didirikan di Tanjung Malim, Batu Gajah, Gopeng, Kerian dan Kuala Kangsar. Klinik bergerak juga beroperasi di kawasan pendalaman dan sepanjang sungai terutama di Perak dan Pahang bagi memastikan kesihatan penduduk dalam keadaan memuaskan.
2. Transformasi Ekonomi (10m)
i. Kewujudan dwiekonomi
􀂾 British telah memperkenalkan kegiatan ekonomi komersial dan dalam masa yang sama masih mengekalkan kegiatan ekonomi saradiri. Orang Melayu dikekalkan kegiatan ekonomi mereka iaitu kegiatan ekonomi saradiri manakala orang barat dan kaum yang baru berhijrah ke Tanah Mlayu terlibat dengan ekonomi komersial.
􀂾 British telah memperkenalkan tanaman baru di Tanah Melayu yang berorientasikan ekspot, contohnya kopi diperkenalkan di Selangor dan Perak. Tanah-tanah baru dibuka untuk kegiatan pertanian komersial. British juga berusaha untuk memperbaiki kaedah penanaman padi dan meluaskan kawasan penanaman padi.
ii. Kemasukan pelaburan barat
􀂾 Di bawah pentadbiran British di Tanah melayu, telah berlaku kemasukan pelaburan modal secara besar-besaran dari Eropah dan negeri-negeri Selat. Orang-orang Eropah telah membuat pelaburan dalam sektor perlombongan bijih timah. Dengan modal yang banyak mereka telah menggunakan kapal korek dalam perlombongan bijih timah. Mereka juga turut terlibat dalam kegitan perladangan getah. Dengan modal yang banyak mereka telah berjaya membuka ladang-ladang yang lebih besar di Negeri-negeri Melayu
iii. Perkembangan perusahaan bijih timah
􀂾 Perusahan bijih timah dan perusahaan yang berkaitan dengannya telah berkembang dengan pesatnya. Lombong bijih timah milik pemodal British semakin banyak dibuka di kawasan lembah Kinta. Dengan memiliki modal yang banyak dan kemahiran yang tinggi, pemodal Eropah telah memperkenalkan kaedah perlombongan moden iaitu kapal korek. Penggunaan kapal korek telah membolehkan hasil pengeluaran dapat ditingkatkan secara berganda. Kesannya pada tahun-tahun 1880-an Tanah Melayu telah menjadi pengeluar utama bijih timah dunia. Banyak kawasan perlombongan baru telah dibuka seperti di Ampang, Klang Kuala Lumpur di Selangor dan lembah Kinta di Perak.
iv. Perkembangan tanaman dagang.
􀂾 Campur tangan British di Negeri-negeri Melayu juga telah mengakibatkan berlakunya perkembangan pesat dalam kegiatan pertanian berorientasikan perdagangan. Antara tanaman dagang yang penting ialah getah. Getah telah dibawa dari Taman Botanical di Singapura dan ditanam di kawasan kediaman Residen Perak, Hugh Low di Kuala Kangsar. Antara tahun 1884-1885 Frank Swettenham dan Heslop Hill telah membawa 400 bijih getah dari Kuala Kangsar untuk ditanam di Perak, Selangor dan Negeri Sembilan. Usaha-usaha yang dilakukan oleh British terutamanya H.N.Ridley, perkembangan Revolusi Industri di Eropah, kejatuhan harga kopi dan penglibatan pelaburan modal oleh pelabur Eropah telah menggalakan perkembangan penanaman getah di Negeri-negeri Melayu. Kesannya Tanah Melayu telah menjadi pengeluar utama getah dunia.
v. Perkembangan kegiatan perdagangan
􀂾 Berlakunya perkembangan pesat dalam kegiatan kewangan dan perdagangan di Perak, Selangor, Negeri Sembilan dan Pahang di bawah pentadbiran British. Dalam tempoh 10 tahun pentadbiran British menunjukkan peningkatan dari segi perdagangan dan ekspot, contohnya hasil perdagangan pada tahun 1876 sebanyak $585 189 telah meningkat kepada $2 261 954 pada tahun 1885. Begitu juga nila ekspot pada tahun 1889 berjumlah $1 906 952 telah meningkat kepada $9 691 786 pada tahun 1885
vi. Pengenalan kaum berasaskan kegiatan ekonomi
􀂾 Kemajuan ekonomi di Negeri-negeri melayu hanya menguntungkan kaum pemodal Cina dan Eropah. Sebaliknya masyarakat tempatan khususnya orang Melayu kekal dengan kehidupan tradisional di kampung-kampung tanpa terlibat dengan arus ekonomi yang berkembang pesat. British mengamalkan dasar ekonomi yang berlainan antara orang Melayu dengan masyarakat pendatang dengan tujuan untuk memisahkan mereka. Lantaran itulah kaum-kaum di Negeri-negeri Melayu dikenal melalui kegiatan ekonomi mereka. Orang Melayu dengan kegiatan ekonomi tradisional, orang Cina terlibat dengan perlombongan dan perniagaan manakala orang India sebagai pekerja ladang dan buruh jalan keretapi Oleh itu tidak wujud satu rupa bangsa yang bersatu padu di Negeri-negeri Melayu.
Kesimpulan (2/3m)
Perbincangan di atas jelas bahawa pentadbiran British di Negeri-negeri Melayu dari tahun 1874 hingga 1895 telah membawa transformasi yang ketara dalam sosioekonomi. Transformasi sosioekonomi ini telah mewarnai kehidupan masyarakat di Negeri-negeri Melayu selepas British meninggalkan Negara ini. Kehadiran kelompok pendatang seperti orang Cina dan India akhirnya menjadi sebahagian daripada penduduk di Tanah Melayu apabila mereka mula diterima sebagai warganegara. Pengenalan ekonomi moden telah menyumbang kepada perkembangan ekonomi Tanah Melayu, namun orang Melayu tidak mendapat faedah daripadanya kerana British tidak melibatkan mereka dengan ekonomi berkenaan, sebaliknya mereka dikekalkan dengan keguatan ekonomi tradisional.
Soalan 4
Pembentukan Persekutuan pada tahun 1948 bagi menggantikan Malayan Union yang diperkenalkan pada tahun 1946 dapat diterima oleh orang Melayu. Huraikan.
Pendahuluan (3/2m)
Malayan Union diisytiharkan pada 1 April 1946 yang dilaksanakan berdasarkan Piagam Atlantik. Piagam ini pada dasarnya merancang ke arah berkerajaan sendiri bagi tanah-tanah jajahan British. Namun orang-orang Melayu terutamanya tidak dapat menerima gagasan ini lalu bangkit menentang sekeras-kerasnya menyebabkan pada 23 Julai 1946, British telah melantik satu Jawatankuasa Kerja yang terdiri daripada 4 orang wakil Sultan Melayu, 2 orang wakil UMNO dan 6 orang pegawai kanan British yang dipengerusikan oleh Sir Malcom Mac Donald untuk menggubal satu perlembagaan baru untuk manggantikan Malayan Union. Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu (PTM 1948) didapati dapat diterima oleh orang-orang Melayu berbanding dengan Malayan Union 1946 yang mendapat tentangan hebat.
1. Sebab-sebab orang Melayu menentang Malayan Union (MU) (10m)
a) Kehilangan Kuasa Sultan
􀂾 Walaupun Perlembagaan MU tidak menghapuskan institusi sultan sama sekali, tetapi mereka tidak mempunyai sebarang kuasa di dalam memerintah. Kuasa memerintah dipegang sepenuhnya oleh Gabenor. Jelasnya MU telah merampas kedudukan sultan-sultan yang hanya sekadar berkuasa dalam bidang agama dan adat istiadat Melayu sahaja. Itupun Majlis Mesyuarat Agama dipengerusikan oleh Gabenor.
b) Syarat Kewarganegaraan Yang Longgar
􀂾 Perlembagaan MU mencadangkan pemberian kerakyatan yang amat liberal kepada orang-orang bukan Melayu. Disamping prinsip jus soli setiap orang yang bermastautin lebih daripada 5 tahun di MU boleh memohon untuk mendapatkan kerakyatan.
􀂾 MU memperakukan hak-hak kewarganegaraan yang sama rata bagi semua orang. Ini bermakna hak dan kedudukan orang Melayu akan berakhir. Isu ini merupakan isu bantahan yang paling keras sekali.
c) Tindakan Sir Harold MacMichael Mendapatkan Tandatangan Sultan
􀂾 Tindakan wakil British, Sir Harold MacMichael memaksa sultan-sultan Melayu menurunkan tanda tangan juga benar-benar telah mengguris hati orang-orang Melayu. Sultan-sultan langsung tidak diberi waktu untuk mempertimbangkan keputusan untuk melaksanakan MU sebaliknya telah diugut untuk diturunkan takhta sekiranya tidak menurunkan tanda tangan. Contohnya pernah berlaku kepada sultan Kedah.
d) Sokongan Bekas Pegawai-pegawai British
􀂾 Masyarakat Melayu juga mendapat sokongan daripada bekas-bekas pegawai British yang pernah bertugas di Tanah Melayu. Mereka adalah seperti Frank Swettenham, Sir Cecil Clementi Smith, Sir George Maxwell dan Ronald Bradell. Malah Ronald Bradell telah
menjadi penasihat kepada UMNO. Sokongan ini menambahkan lagi semangat orang Melayu untuk menentang MU.
2. Sebab-sebab orang Melayu menerima Perlembagaan Persekutuan Tanah
Melayu 1948 (10m)
a) Struktur Negeri
􀂾 PTM 1948 terdiri daripada sembilan buah negeri Melayu, Pulau Pinang dan Melaka. Singapura dipisahkan daripada PTM dan menjadi Tanah Jajahan Mahkota British dan ditadbir secara berasingan. Rasional British mengasingkan Singapura ialah kerana bimbang orang Melayu akan dikuasai oleh orang Cina.
􀂾 PTM 1948 akan diketuai oleh pesuruhjaya tinggi British yang dilantik oleh baginda Queen. Majlis Mesyuarat Kerja Persekutuan berperanan untuk membantu dan memberi nasihat kepada pesuruhjaya tinggi tetapi beliau tidak semestinya menerima nasihat majlis ini.
􀂾 Majlis Raja-Raja Melayu ditubuhkan untuk menasihati pesuruhjaya tinggi British. Majlis ini akan bersidang bila-bila masa sahaja jika perlu. Persidangan akan dipengerusikan oleh salah seorang daripada sembilan orang raja itu.
b) Kedudukan Raja-Raja Melayu
􀂾 PTM 1948 telah memulihkan kedudukan sultan-sultan seperti kedudukan sebelum perang. Sultan mempunyai hak kuasa pemerintah dengan bantuan Majlis Mesyuarat Kerja Kerajaan dan Dewan Perundangan Negeri. Rang undang-undang yang diluluskan oleh kedua-dua dewan tersebut mestilah disahkan oleh baginda sultan. Jelasnya PTM memulakan corak kerajaan Raja Berperlembagaan
􀂾 Kewarganegaraan
􀂾 Perkara ini diberi perhatian mendalam oleh Jawatankuasa Kerja. Syarat-syarat kerakyatan kembali menjadi ketat, antaranya ialah ;
a) Mereka yang dilahirkan di Persekutuan dan telah bermastautin di situ sekurang-kurangnya lapan tahun daripada dua belas tahun.
b) Mereka yang telah tinggal di Persekutuan sekurang-kurangnya lima belas tahun daripada 20 tahun terdahulu daripada permohonan tersebut dibuat.
􀂾 Di sini jelas bahawa PTM 1948 telah melayan sebahagian besar tuntutan orang-orang Melayu berkenaan dengan pemberian kerakyatan, dan hak keistimewaan orang-orang Melayu juga terpelihara dalam PTM 1948.
Kesimpulan (2/3m)
Dengan ini jelaslah bahawa Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu 1948 jauh lebih baik daripada Perlembagaan Malayan Union 1946 dan ia dapat diterima oleh orang-orang
Melayu. Namun begitu, Persekutuan Tanah Melayu 1948 mendapat bantahan daripada kaum bukan Melayu, parti politik berhaluan kiri, dan golongan progresif revolusiner. Ketiga-tiga pihak ini tidak bersetuju dengan Perlembagaan Persekutuan kerana mereka tidak diajak sama berbincang ketika merangka Perlembagaan Persekutuan 1948. Mereka menganggap Perlembagaan Persekutuan 1948 tidak mewakili semua kaum yang ada di Tanah Melayu. Namun begitu rentetan dari Perlembagaan Persekutuan 1948, telah menjadi teras kepada pembentukan sistem ahli dan seterusnya membawa kepada kemerdekaan Tanah Melayu pada tahun 1957.
Soalan 5
Bincangkan faktor-faktor yang mempengaruhi pembentukan Malaysia pada tahun 1963.
Pendahuluan (3/2m)
Konsep Persekutuan Tanah Melayu pada mulanya dicadangkan oleh Lord Brassey, iaitu Pengarah Syarikat Borneo Utara British pada tahun 1887 yang merangkumi penyatuan Tanah Melayu, Singapura dan Borneo. Pada tahun 1947 Sir Malcom MacDonald, Pesuruhjaya Tinggi British di Asia Tenggara mencadangkan idea serupa. Berikutnya Tunku Abdul Rahman telah mengemukakan gagasan Malaysia di Persidangan Wartawan-wartawan Luar di Singapura pada 27 Mei 1961. Tunku berpendapat Tanah Melayu, Singapura, Sabah, Sarawak dan Brunei mempunyai banyak ciri persamaan dari segi latar belakang sejarah, politik dan struktur kerajaan. Persekutuan Malaysia telah diisytiharkan pada 16 september 1963 yang terdiri daripada gabungan Tanah Melayu, Singapura, Sabah dan Sarawak. Pembentukan Malaysia didorong oleh beberapa faktor dan keperluan semasa serta jangkapanjang. Ia bermatlamat untuk mewujudkan sebuah negara yang kuat dari segi politik, ekonomi dan sosial.
Isi (20m)
1. Menangani ancaman komunis di Tanah Melayu dan Singapura
􀂾 Ancaman komunis merupakan masalah serius yang dihadapi negara ketika itu. Pada tahun-tahun 1950-an, fahaman komunis meresap ke dalam kesatuan sekerja dan sekolah-sekolah aliran Cina di Tanah Melayu. Pada 1954, agen komunis telah melancarkan mogok terhadap sebuah syarikat bas.
􀂾 Pengaruh komunis juga semakin meluas di Singapura. Parti komunis berjaya menyusup masuk ke dalam Parti Tindakan Rakyat (PETIR / PAP) pimpinan Lee Kuan Yew. Pengaruh komunis terus berkembang melalui penubuhan cawangan-cawangan PETIR yang berhaluan kiri. Kesannya PETIR mengalami kekalahan dalam pilihanraya kecil kawasan Hong Lim dan Anson pada tahun 1961. Kekalahan ini menguatkan alasan Singapura untuk menyertai Malaysia.
􀂾 Seterusnya pihak komunis telah menubuhkan Barisan Sosialis yang diketuai oleh Lim Chin Siong. Ketidakupayaan Lee Kuan Yew membendung pengaruh komunis bukan sahaja membimbangkan Tunku Abdul Rahman malah Britain dan Amerika Syarikat. Oleh itu, kedua-dua kuasa besar ini menyokong gagasan Malaysia yang dikemukakan oleh Tunku. Idea penggabungan Singapura dengan Tanah Melayu, Sarawak dan Sabah dilihat sebagai langkah perlu bagi mengekang pengaruh komunis di Singapura khususnya, dan di Asia Tenggara amnya.
2. Menangani ancaman komunis di Sarawak
􀂾 Pengaruh komunis turut berkembang di Sarawak sejak permulaan zaman pendudukan Jepun lagi. Pada 1951, Liga Belia Demokratik Cina Seberang Laut yang berfahaman komunis telah ditubuhkan. Persatuan Belia Maju Sarawak (SAYA) yang merupakan satu pertubuhan sulit telah memainkan peranan aktif dalam menyebarkan pengaruh komunis
di kalangan pelajar, kesatuan sekerja dan petani.
􀂾 Parti Bersatu Rakyat Sarawak (SUPP) turut diresapi oleh fahaman komunis. Inggeris cuba membanteras gerakan komunisme melalui Operasi Pisang tetapi masih gagal. Parti Komunis Kalimantan Utara yang didalangi Parti Komunis Indonesia (PKI) turut menyebarkan fahaman komunis di Sarawak dan ke wilayah-wilayah Borneo.
3. Menyeimbangkan komposisi kaum
􀂾 Penggabungan Tanah Melayu dengan Singapura hanya akan menyebabkan ketidak seimbangan komposisi kaum terutamanya peratusan antara kaum Melayu dan bukan Melayu. Ini kerana Singapura pada ketika itu mempunyai sekitar 75% penduduk Cina; manakala di Tanah Melayu, orang Melayu hanya mewakili 49% daripada keseluruhan penduduk, selebihnya orang Cina dan India.
􀂾 Keadaan ini boleh menggugat masa depan sosio-politik orang Melayu selaku pribumi. Justeru penyertaan Sarawak dan Sabah dalam gagasan Malaysia diperlukan bagi menyeimbangkan komposisi kaum kerana kedua-dua negeri itu mempunyai kadar peratusan bumiputera yang ramai.
4. Meningkatkan kerjasama ekonomi
􀂾 Sebelum penubuhan Malaysia kemajuan ekonomi antara Tanah Melayu, Sabah, Sarawak, Brunei dan Singapura adalah tidak seimbang. Tanah Melayu, Singapura dan Brunei lebih berkembang pesat akibat ramai pelabur Eropah telah melabur di negeri-negeri berkenaan sedangkan ekonomi di Sabah dan Sarawak masih mundur.
􀂾 Misalnya Tanah Melayu kaya dengan hasil pertanian komersil dan perlombongan, Singapura berkembang kerana kemajuan pelabuhan entreport dan perusahaan, manakala Sarawak dan Sabah lebih banyak bergantung kepada pengeluaran hasil hutan.
􀂾 Justeru penubuhan Persekutuan Malaysia dijangka dapat meningkatkan kerjasama di antara negeri terbabit seterusnya membolehkan pembangunan ekonomi yang lebih saksama dan menyeluruh dijalankan. Ini sekaligus dapat membangunkan Sarawak dan Sabah yang kurang sumber hasil.
5. Mempercepatkan kemerdekaan Singapura, Sarawak dan Sabah
􀂾 Inggeris telah berjanji akan memberi kemerdekaan awal dan secara serentak kepada Singapura, Sarawak dan Sabah sekiranya bergabung ke dalam Persekutuan Malaysia.
Penggabungan ini dapat memastikan keseragaman pentadbiran dalam usaha untuk mengawal ancaman komunis
􀂾 Dari segi latar belakang sejarah, semua negeri tersebut pernah berada di bawah sistem pentadbiran yang sama iaitu di bawah Kerajaan Inggeris. Sarawak dan Sabah juga telah mempunyai hubungan politik dan ekonomi dengan Tanah Melayu semasa di bawah penjajahan Inggeris.
􀂾 Jika Sabah, Sarawak, Brunei dan Singapura memperoleh kemerdekaan secara berasingan sebelum tahun 1963, Tunku berpendapat negeri-negeri tersebut belum bersedia dari segi politik dan sebagainya.
􀂾 Kerajaan British telah mencadangkan pemerintahan sendiri bagi wilayah-wilayah Borneo atau bercantum dengan Tanah Melayu. Tunku berpendapat melalui percantuman dengan Tanah Melayu rancangan komunis akan dapat digagalkan dan kemerdekaan Sabah dan Sarawak dapat dipercepatkan.
Kesimpulan (2/3m)
Dapatlah disimpulkan bahawa terdapat pelbagai faktor yang telah mempengaruhi pembentukan gagasan Malaysia. Perjuangan ke arah pembentukan Malaysia juga melalui proses yang panjang dan berliku. Pada awalnya, gagasan Malaysia menimbulkan keraguan dan reaksi berbeza dalam kalangan negeri terbabit mahupun negara jiran Filipina dan Indonesia. Masyarakat Sarawak dan Sabah merasa khuatir akan kehilangan hak bumiputera mereka kelak apabila bergabung ke dalam Malaysia.Masyarakat Cina Tanah Melayu bimbang akan dominasi ekonomi masyarakat Cina Singapura. Manakala bangsa bukan Melayu turut bimbang tentang kedudukan dan hak mereka. Bagi menyampaikan kefahaman yang jelas tentang gagasan Malaysia dan memperkemas langkah ke arah pembentukan Malaysia maka ditubuhkan Jawatankuasa Perundingan Perpaduan Malaysia, Suruhanjaya Cobbold, dan Jawatankuasa Antara Kerajaan. Malaysia berjaya ditubuhkan pada 16 September 1963 dengan penggabungan Tanah Melayu, Singapura, Sabah dan Sarawak. Namun Singapura telah keluar daripada Malaysia pada 9 Ogos 1965 setelah memainkan isu perkauman dalam kempen pilihanraya.
Soalan 6
Terangkan faktor-faktor yang mempengaruhi penggubalan dasar luar Malaysia dari tahun 1957 hingga tahun 1963
Pendahuluan (3/2m)
Dasar luar adalah merangkumi tindakan bagi memastikan kemakmuran dan kestabilan negara dan keselamatan negara. Kerjasama antarabangsa dan hubungan luar adalah melibatkan politik, sosial dan ekonomi serta budaya. Penentuan dasar luar negara adalah berdasarkan faktor dalaman negara, faktor luar dan juga kepimpinan negara. Dua bentuk hubungan luar Malaysia iaitu hubungan bilateral iaitu hubungan secara terus dengan negara-negara tertentu dan hubungan multilateral iaitu hubungan dalam bentuk kumpulan dan pertubuhan.Malaysia pada prinsipnya ingin menjalinkan hubungan baik dengan semua negara tanpa mengira latarbelakang dan ideologi negara tersebut.
Isi - Faktor-faktor penentuan dasar luar Malaysia. (20m)
a. Faktor Sejarah.
􀂾 Hubungan luar juga ditentukan oleh faktor sejarah yang berasaskan rumpun Melayu. Malaysia mengutamakan negara-negara yang serumpun seperti Brunei, Singapura dan Indonesia. Malaysia juga mengutamakan hubungan dengan negara-negara bekas tanah jajahan British kerana mempunyai sejarah dan bentuk pentadbiran yang hampir sama.
b. Faktor corak kepimpinan Tunku Abdul Rahman
􀂾 Tunku Abdul Rahman bersikap pro Barat dan anti komunis kerana suasana dunia politik ketika itu yang sedang mengalami perang dingin. Blok Barat diketuai oleh Amerika dan Blok Timur diketuai oleh Rusia. Pada ketika itu Tanah Melayu sedang menghadapi darurat akibat pemberontakan komunis untuk mengambil alih pentadbiran negara secara kekerasan.
􀂾 Tanah Melayu telah menjalin hubungan dengan lebih rapat dengan negara-negara Barat yang mengamalkan sistem pemerintahan dan ideologi yang bercorak demokrasi. Hubungan Malaysia hanya dibatasi kepada Negara-negara yang mengamalkan demokrasi dan bukan komunis seperti Amerika Syarikat, Britain, Australia, Indonesia, Thailand dan Filipina.
􀂾 Di bawah kepimpinan Tunku Abdul Rahman beliau sememangnya anti komunis dan tidak bersedia bertolak ansur dengan komunis dan enggan mengadakan hubungan persahabatan dengan Rusia atau China. Tunku memberi sokongan kuat kepada Amerika dalam membendung perkembangan komunis di Vietnam.
c. Faktor Ekonomi.
􀂾 Malaysia mengamalkan dasar ekonomi bebas dan menjalin hubungan baik dengan negara lain didunia dalam usaha memajukan ekonomi negara. Malaysia merupakan negara pengeluar utama bijih timah dan getah sejak zaman penjajahan Bristish dan menjalin hubungan ekonomi dengan maju seperti British dan Amerika Syarikat.
􀂾 Selepas merdeka, Malaysia mengharapkan pasaran dan modal dari Negara-negara tersebut. Ini kerana sebahagian besar agensi dan syarikat pelabur utama di Tanah Melayu masih dikuasai oleh pemodal dari Britain dan Amerika Syarikat.
d. Faktor Politik.
􀂾 Malaysia mengamalkan system pemerintahan demoktasi berparlimen dan berhak menentukan hala tuju masa depan sendiri berdasarkan prinsip-prinsip keamanan sejagat. Dasar luar Malaysia menekankan pemeliharaan kedaulatan negara lain. Malaysia berpegang teguh kepada prinsip-prinsip dan Piagam Pertubuhan Bangsa-bangsa bersatu bagi memelihara keamanan dunia. Malaysia tegas dalam pendiriannya menyokong semua resolusi yang dibuat oleh PBB dalam mengekalkan keamanan dunia.
e. Faktor keselamatan.
􀂾 Dalam tempoh masa 1957-63 merupakan tahap penting dalam dasar luar negara kerana Tanah Melayu baru sahaja merdeka dan ancaman komunis menjadi masalah utama kepada Negara. Tanah Melayu sangat memerlukan bantuan dan kerjasama dari Britain , sama ada segi ekonomi, mahupun keselamatan negara. Atas dasar ini Tanah Melayu mengamalkan dasar pro-Barat.
􀂾 Tanah Melayu pada ketika sangat bergantung kepada Britain dari segi pertahanan negara. Pada tahun 1957, Tanah Melayu telah mengadakan perjanjian pertahanan dengan Britain yang dikenali sebagai Pertahanan Anglo-Malaya (AMDA). Melalui perjanjian AMDA, Britain memberi jaminan akan memberi bantuan tentera jika berlaku ancaman atau pencerobohan dari luar. Langkah kerajaan menandatangani perjanjian ini disebabkan dua faktor utama iaitu kedudukan pertahanan negara yang lemah dan pergolakan politik serantau.
f. Faktor geografi.
􀂾 Kedudukan Malaysia yang strategik di Asia Tenggara dan bersempadan dengan hampir semua negara di rantau ini seperti Singapura, Thailand, Filipina, Brunei dan Indonesia. Pengairan Malaysia menjadi laluan kapal-kapal perdagangan antara bangsa dari seluruh dunia. Keselamatan negara serantau akan mempengaruhi dan meningggalkan kesan terhadap keselamatan negara kita.
g. Faktor demografi.
􀂾 Majoriti penduduk Malaysia beragama Islam dan menjalinkan hubungan baik dengan Negara-negara Islam Dasar luar Malaysia juga mementingkan prinsip-prinsip perpaduan antara manusia dengan prinsip menghormati hak asasi manusia. Penekanan prinsip ini adalah sesuai kerana negara Malaysia mempunyai penduduk pelbagai kaum. Seiring dengan prinsip ini , Malaysia telah menentang dasar perbezaan warna kulit iaitu dasar apartheid seperti yang pernah diamalkan di Afrika Selatan semasa berada di bawah penjajahan British. Ini kerana dasar ini adalah bercanggah dengan hak asasi manusia.
Kesimpulan. (2/3m)
Kesimpulannya jelaslah menunjukkan bahawa penggubalan dasar luar negara adalah ditentukan oleh beberapa faktor yang dapat meningkatkan ekonomi dan keselamatan negara. Atas faktor inilah kerajaan Malaysia mengambil kira pelbagai aspek dalam menentukan penggubalan dasar-dasar luar negara.
Soalan 7
Bincangkan adat dan kepercayaan yang diamalkan di Thailand dan India pada abad ke-19.
Pendahuluan (3/2m)
Adat ialah amalan sesuatu masyarakat secara turun temurun dan merupakan suatu peraturan yang harus dipatuhi. Adat disampaikan secara lisan dari satu generasi ke satu generasi. Di Thailand , amalan adat dipengaruhi oleh agama Hindu-Buddha. Di India amalan adat dipengaruhi unsur-unsur agama Hindu.
Isi
A Thailand (10m)
􀂾 Perkembangan adat di Asia Tenggara, khususnya di Thailand dapat dibahagi kepada dua bentuk yang berbeza. Pertama dilihat sebagai adat-adat yang rasmi yang diamalkan oleh golongan pemerintah , kedua dilihat sebagai adat-adat sosial masyarakat.
􀂾 Masyarakat Thailand percaya unsur ketuhanan yang dimiliki pemerintah membolehkan pemerintah disanjung dan menganggap bahawa Raja Thailand mempunyai kedudukan yang paling mulia dan dianggap suci. Semasa pemerintahan Rama III rakyat perlu mengamalkan amalan menyembah raja secara bersujud sebagai penghormatan. Rakyat merangkak masuk dan berada dalam keadaan meniarap ketika mengadap raja. F.A Neale telah menggambarkan adat ini bahawa rombongan mereka telah disuruh masuk ke balai penghadapan, dan merangkak masuk dengan tubuh mereka sentiasa di atas lantai serta sentiasa meniarap sepanjang masa semasa menghadap raja.
􀂾 Semasa pemerintahan Maharaja Mongkut, secara perlahan-lahan beberapa adat yang didapati tidak sesuai dengan cita rasa zaman tersebut telah diubahsuai dan dihapuskan sama sekali. Sewaktu menaiki tahta Raja Mongkut telah meminta golongan Khunnang memakai baju sewaktu menghadap raja, sedangkan jika mengikut adat Siam seseorang Khunnang tidak harus memakai baju.
􀂾 Perubahan ini dilakukan kerana mengikut Mongkut ia menggambarkan kerendahan fikiran masyarakat Siam. Bagi negara yang bertaraf tinggi rakyatnya memakai baju. Mereka yang tidak memakai baju hanyalah golongan nomad (tribe).
􀂾 Mongkut juga menghapuskan adat melarang rakyat memandang muka raja semasa bertemu. Berdasarkan adat ini seseorang yang memandang muka raja akan dijatuhkan hukuman, iaitu mata akan dibutakan.
􀂾 Selain itu, adat menjual anak dan isteri untuk menjadi hamba juga dihapuskan oleh Mongkut. Menurut adat yang diamalkan di Siam seseorang bapa mempunyai hak mutlak ke atas isteri dan anak-anaknya dan dilihat sebagai harta atau milik seseorang lelaki (suami).
􀂾 Masyarakat Thailand juga percaya kepada fahaman animisme. Mereka percaya semangat yang luar biasa boleh mengawal kehidupan mereka. Di Thailand kuasa semangat ini
dipanggil ‘phi’. Kuasa semangat ini dipercayai berada di setiap tempat dan memerlukan pemujaan. Semangat ini akan disembah melalui ramalan ahli-ahli nujum, bagi mengelakkan kejadian buruk yang menimpa masyarakat.
􀂾 Pengaruh agama Buddha berkembang ke Thailand dan meresap ke dalam institusi Sangha di Thailand. Raja Thai telah memerintah berdasarkan konsep ‘dhammaraja’ dan dipengaruhi ajaran Buddha. Institusi Sangha telah memainkan peranan penting dalam menjaga kepentingan, keamanan dan pendidikan kepada masyarakat Thailand.
􀂾 Agama ini terbahagi kepada dua mazhab iaitu, Mazhab Mahayana dan Hinayana. Pengajaran Buddha merupakan ajaran psikologi dan etika yang berkaitan dengan kehidupan. Buddha mengajar hukum karma . Setiap perlakuan akan meninggalkan kesan baik atau buruk. Ajarannya terkandung dalam Empat kebenaran Mulia, iaitu Dukka, Samudaya, Nirodha dan Marga.
B. India (10m)
􀂾 Masyarakat India Selatan yang majoritinya berbangsa Tamil mengamalkan adat yang berbeza dengan masyarakat India Utara. Masyarakat Tamil amat mementingkan peraturan adat dan segala bentuk pantang larang yang diwarisi sejak zaman berzaman.
􀂾 Seseorang ibu yang mengandung misalnya, bukan sahaja terpaksa mematuhi segala bentuk adat dan menjaga dirinya supaya tidak melanggar segala pantang larang yang diwarisi sejak zaman berzaman. Dalam tempoh ini segala perbuatan ibu mengandung akan mempengaruhi anak dalam kandungan. Berdasarkan adat ini, beberapa pantang larang harus dipatuhi agar ibu dan bayi dalam kandungan tidak didekati oleh roh jahat.
􀂾 Oleh yang demikian ibu yang mengandung dilarang untuk melakukan perbuatan mengumpat,dengki, bergaduh, dan sebagainya agar anak yang dilahirkan menjadi insan yang berguna.
􀂾 Dalam adat perkahwinan memilih hari yang baik bagi upacara perkahwinan juga penting. Perbuatan ini tidak jauh bezanya dengan tilikan nasib oleh masyarakat di Asia Timur, terutamanya dalam masyarakat China.
􀂾 Masyarat India mementingkan adat Sutee. Adat ini diamalkan apabila seseorang isteri kematian suami,si isteri dikehendaki merelakan diri mereka dibakar bersama mayat suami semasa upacara pengebumian. Ia sebagai membuktikan kesetiaan isteri kepada suami. Pada tahun 1829 amalan ini dihapuskan oleh William Bentinck melalui akta 1829.
􀂾 Pengamalan adat Thugee juga dilakukan oleh golongan Thug di wilayah Timur Laut India. Amalan ini dilakukan oleh kumpulan-kumpulan agama dengan melakukan rompakan dan pembunuhan di jalan raya. Mereka menyamar diri dengan mencekik pengembara sehingga mati atas nama Dewi Kali.Pada tahun 1829, William Bentinck telah berusaha menghapuskan golongan Thug.
􀂾 Adat pembunuhan bayi perempuan juga dilakukan oleh masyarakat pada masa itu. Masyarakat India bersifat patrilinial , iaitu mengutamakan anak lelaki berbanding anak perempuan. Bagi mengatasi masalah ini mereka telah melakukan adat pembunuhan bayi perempuan. Hal ini dilakukan bertujuan untuk mengelakkan ibu bapa daripada menanggung
penderitaan seperti pemberian dowri apabila anak mereka berkahwin kelak. Adat ini juga dihapuskan oleh Lord William Bentinck.
􀂾 Selain itu, adat tidak membenarkan perkahwinan semula balu juga menjadi amalan masyarakat India. Mereka dilarang berkahwin semula apabila mereka kematian suami. Mereka juga tidak boleh menghias diri dan hanya boleh memakai sari berwarna putih. Mereka juga tidak boleh menghadiri perayaan keluarga dan tidak dibenarkan pulang ke rumah keluarga sendiri. Pada tahun 1853, Lord Delhousie telah memperkenalkan Akta Perkahwinan Semula dan golongan balu dibenarkan berkahwin semula.
􀂾 Dari segi kepercayaan, masyarakat India memuja unsur-unsur alam seperti matahari, angin, pokok,sungai dan sebagainya. Semua unsur-unsur tersebut dipercayai bernyawa dan membawa kebaikan dan keburukan kepada manusia. Masyarakat India akan melakukan upacara pengorbanan dan penyembahan yang diiringi dengan pembacaan dan nyanyian Mazmur daripada veda.
􀂾 Masyarakat India menganuti kepercayaan Hindu. Mereka percaya kepada tiga dewa utama yang dikenali sebagai ‘trimurthi’ iaitu Dewa Brahman (Dewa Pencipta), Dewa Vishnu (Dewa Pelindung) dan Dewa Siva ( Dewa Pemusnah). Agama ini menekankan Hukum Karma dan kelahiran semula. Mereka berusaha untuk mencapai ‘Nirvana’ atau ‘Moksha’ supaya tidak dilahirkan semula.
Kesimpulan (2/3m)
Kedatangan kuasa-kuasa Barat telah mengubah beberapa amalan adat yang sekian lama menjadi amalan masyarakat di India dan di Thailand. Namun begitu, tidak sepenuhnya adat yang diamalkan oleh mereka dihapuskan sama sekali. Terdapat adat yang disesuaikan dengan unsur-unsur moden yang diperkenalkan oleh Barat khususnya di Thailand semasa pemerintahan Raja Mongkut dan Raja Chulalongkorn. Sebaliknya, di India penghapusan adat yang menjadi amalan masyarakat telah mencetuskan penentangan terhadap Inggeris yang dikenali sebagai Dahagi India pada tahun 1857.
Soalan: 8
Terangkan perubahan pentadbiran di Filipina dari tahun 1821 – 1946 dan di India dari tahun 1858 - 1947
Pendahuluan (3/2m)
Filipina mengalami beberapa perubahan pentadbiran dari tahun 1521 hingga 1946. Kuasa-kuasa asing seperti Sepanyol dan Amerika Syarikat telah menguasai pentadbiran Filipina dalam tempoh tersebut. Kehadiran Sepanyol sejak tahun 1521 telah banyak mengubah struktur pentadbiran masyarakat tempatan. Pentadbirannya diletakkan di bawah status tanah jajahan Mahkota bagi Raja Sepanyol. Manakala India pula sejak tahun 1858 Kerajaan British telah mengambil alih pentadbiran India daripada Syarikat India Timur Inggeris. Lord Canning telah dilantik oleh Ratu Victoria sebagai Wizurai pertama.
Isi
A) Perubahan Pentadbiran di Filipina di bawah Sepanyol (1821 – 1946) (10m)
i) Sistem pentadbiran Filipina (1821- 1863)
􀂾 Di bawah pentadbiran langsung Sepanyol, sebuah Majlis Indies telah ditubuhkan atas nama raja yang bertindak mengawal hal ehwal dalaman Filipina.Tugasnya termasuklah mengeluarkan arahan daripada raja dan mengadili kes-kes di Filipina. Pada tahun 1837 , majlis ini telah dibubarkan dan tugasnya telah diserahkan kepada Majlis Menteri.
ii) Sistem pentadbiran Filipina (1863- 1898)
􀂾 Pada tahun 1863 tugas ini diambil alih oleh kementerian Kolonial di Madrid dan dibantu Majlis Filipina. Di Filipina terdapat jawatan Gabenor Jeneral sebagai ketua esekutif. Tugas pentingnya ialah untuk melaksanakan dikri raja dan undang-undang daripada Sepanyol serta dikri yang dikeluarkan oleh beliau sendiri. Gabenor juga bertugas mengawal dan menyelia pegawai kerajaan serta mengawasi kutipan cukai.
􀂾 Selain bidang eksekutif, gabenor General mempunyai kuasa yang besar dalam bidang legislatif dan kehakiman serta ketua tertinggi di dalam angkatan tentera Filipina. Walaupun jawatan tertinggi di Filipina ketika itu Gabenor Jeneral, tetapi beliau masih boleh awasi oleh empat badan penting iaitu,
a) Mahkamah Tinggi Filipina ( Royal Audiencia)
b) Mahkamah Khas (Residencia)
c) Pegawai sivil (Archbishop)
d) Visitador- pegawai yang akan ditugaskan untuk menyiasat keadaan di tanah jajahan
iii. Sistem pentadbiran Filipina di bawah Amerika Syarikat (1898 -1935)
􀂾 Sistem pentadbiran Filipina mengalami perubahan lagi selepas Amerika Syarikat , mengalahkan Sepanyol pada 1898. Pihak Amerika Syarikat telah menubuhkan pentadbiran
tentera di Filipina. Seorang Gabenor Tentera telah dilantik mengetuai kerajaan Filipina. Pemerintahan ini bertahan selama 3 tahun sehingga 1901.
􀂾 Selepas itu Filipina ditadbir di bawah kerajaan sivil yang berpusat di Manila. Gabenor Sivil mengetuai pemerintahan. Gabenor sivil yang pertama ialah William H. Taft.Beliau dibantu Naib Gabenor. Amerika kemudian menukar jawatan ini kepada Gabenor Jeneral. Pada tahun 1907 diwujudkan dewan perhimpunan.
iv) Pentadbiran Komanwel Filipina (1935 – 1946)
􀂾 Pada tahun 1935, Filipina dijadikan sebuah negara Komanwel menururt undang-undang Tydings- McDuffie. Komanwel ini meletak Filipina dalam zaman peralihan 10 tahun sebelum diberi kemerdekaan penuh pada 4 Julai 1946.
􀂾 Dalam tempoh tersebut penduduk Filipina diberi hak menubuhkan kerajaan sendiri dan mengadakan pilihan raya. Quezon merupakan Presiden pertama negara Komanwel Filipina.
􀂾 Beliau mewujudkan jawatan pegawai baru, biro dan majlis seperti Majlis Pertahanan Kebangsaan, Majlis Ekonomi Kebangsaan, Majlis Pendidikan Negara, Institut Bahasa Kebangsaan dan Pejabat Pendidikan Dewasa. Selain Mahkamah Tinggi dua lagi mahkamah diwujudkan iaitu, Mahkamah Rayuan dan Mahkamah Hubungan Industri.
B) Perubahan Pentadbiran di India ( 1858 – 1947) (10m)
i) . Akta Kerajaan India 1858
􀂾 Pada 2 Ogos 1858 satu Akta untuk kerajaan yang lebih baik di India (Act for the Better Government of India) telah diluluskan. Mahkota British memegang teraju kerajaan di India. Syarikat Hindia Timur Inggeris yang selama ini mentadbir India telah di bubarkan. Jawatan Presiden Lembaga Pengawal kini ditukar kepada Setiausaha Negara dan dibantu oleh satu Majlis yang terdiri dari pegawai-pegawai syarikat yang telah bersara. Pasukan tentera SHTI telah dibubarkan dan diserapkan ke dalam tentera British dan tentera lautnya dimansuhkan.
􀂾 Pemerintahan British di India meletakkan Wizurai atau Gabenor Jeneral sebagai pemerintah tertinggi. Manakala wilayah-wilayah diIndia dipecahkan kepada beberapa pentadbiran seperti bahagian dan daerah. Pentadbiran daerah dikendalikan oleh Pegawai daerah. Lord Canning telah dilantik sebagai Wizurai yang pertama pada 1 Nov 1858.
􀂾 Menjelang 1858, Akta Piagam 1953 telah diperbesarkan menjadi 12 orang ahli untuk tujuan-tujuan perundangan.Ahli-ahlinya terdiri daripada Gabenor General, Ketua Turus Agung, 4 Orang ahli biasa Majlis Kerja Tertinggi 2 orang Hakim dan 4 orang wakil kerajaan-kerajaan Bengal, Madras, Bombay dan Wilayah Barat Laut.
ii). Akta Majlis-Majlis India 1861
􀂾 Pada tahun 1861, kerajaan British telah meluluskan pula Akta Majlis-Majlis India.Mengikut Akta ini Majlis Gabenor general diperbesarkan dari 4 kepada 5 orang ahli. Tiap-tiap ahli dipertanggungjawabkan ke atas beberapa jabatan kerajaan.untuk tujuan perundangan
Majlis ini diperkukuhkan oleh ahli-ahli tambahan yang berjumlah antara 6 atau 12 orang dan mewakili berbagai kepentingan.
iii) Akta Majlis Majlis India 1909( Pemulihan Morley-Minto)
􀂾 Menjelang abad ke-20 golongan nasionalis India mula menuntut hak berkerajaan sendiri .Lord Morley Minto telah mewujudkan Akta Majlis India . Akta ini mengakui melalui prinsip pilihan raya bagi majlis perundangan Pusat dan Wilayah.Orang India diberi hak untuk dilantik ke Majlis Eksekutif Wilayah dan Pusat serta pejabat India di London.
􀂾 Dalam akta ini dua orang India, seorang muslim dan seorang Hindi dilantik ke Majlis India di London dan ke Majlis Wizurai sendiri. Orang-orang India juga dilantik di dalam Majlis-majlis Kerja di wilayah-wilayah. Majlis Perundangan negara telah diperluaskan Bilangan ahli ditambah dari 25 ke 60 dan 27 orang hendaklah dipilih.
iv) Laporan Montagu-Chelmsford 1917
􀂾 Selepas Perang Dunia tamat pada 1917, nasionalis India menuntut hak berkerajaan sendiri selaras dengan deklarasi British pada 1917 yang mengatakan India akan diberi taraf berkerajaan sendiri.Kesungguhan British dilihat apabila Setiausaha Negara E.S. Montagu melawat India dan bekerjasama dengan Wizurai India Lord Chelmsford . Pada tahun 1818 beliau mengemukakan laporan Montagu-Chelmsford. Laporan ini menjadi asas kepada Akta Kerajaan India Disember 1919 dan dikuatkuasakan pada 1921.
􀂾 Menurut akta ini sistem pemerintahan dualapis (diarcy) diperkenalkan kepada kerajaan-kerajaan wilayah. Badan pemerintah terbahagi kepada 2 bahagian dengan Gabenor sebagai pengerusi. Satu bahagian mempunyai dua atau empat orang ahli Majlis dilantik oleh Mahkota British. Separuh bilangannya mesti daripada kalangan orang India. Mereka bertanggungjawab kepada Setiausaha Negara. Gabenor menguasai ‘perkara-perkara tersimpan’ seperti Jabatan Undang-undang dan Ketenteraman, kewangan dan hasil.
􀂾 Satu bahagian lagi terdiri daripada menteri-menteri yang dilantik oleh Gabenor dari kalangan orang-orang India yang dipilih ke dalam Majlis Perundangan Manakala menteri menguasai ‘ Perkara-perkara yang dipindahkan’ seperti kesihatan awam, pelajaran, kerjaraya, kebajikan sosial dan pertanian.
v) Akta Kerajaan India 1935
􀂾 Pada tahun 1935 Akta Kerajaan India telah diluluskan yang mengandungi prinsip-prinsip berikut;
a) Satu persekutuan seluruh India mengandungi wilayah-wilayah di bawah Gebenor-gebenor, wilayah-wilayah di bawah Ketua-ketua Pesuruhjaya dan negeri-negeri India yang Bersekutu.
b) Otonomi di wilayah-wilayah , kerajaan-kerajaan wilayah hendaklah bertanggungjawab kepada satu badan perundangan di tiap-tiap wilayah Gabenor.
c) Pemindahan tanggungjawab di kedua-dua kerajaan Pusat dan wilayah dengan beberapa perlindungan tertentu.
􀂾 Walaupun akta ini memberi autonomi kepada wilayah-wilayah dalam banyak bidang pentadbiran ia tidak memuaskan hati parti-parti politik India. Parti Kongres menolak dengan alasan akta ini tidak memberi sistem berkerajaan sendiri yang sepenuhnya.
vi) Akta Kemerdekaan India 1947
􀂾 Selepas Perang Dunia ke-2 , 1946 pilihan raya diadakan di India yang menyaksikan Parti Kongres memenangi 57 kerusi dan 30 kerusi dimenangi oleh Liga Muslim daripada 102 kerusi yang diperuntukkan. Pada Ogos 1946 Muhammad Ali Jinnah pemimpin Liga Muslim melancarkan kempen membentuk negara baru untuk umat Islam. Kempen ini mencetuskan rusuhan kaum di seluruh negara.
􀂾 Rundingan di London membawa dua cadangan oleh Lord Wavell iaitu British kekal di India dalam tempoh 10 tahun atau merdekakan India secepat mungkin. Lord Mountbatten telah diyakinkan oleh Jinnah betapa perlunya mewujudkan sebuah negara yang berasingan untuk umat Islam. Mahatma Ghandi akur dengan kehendak itu walaupun tidak bersetuju dengan pemisahan tersebut.
􀂾 Mengikut Akta Kemerdekaan India 1947 yang diluluskan oleh Parlimen Britain pada 15 Ogos 1947 pemisahan Pakistan dan India berkuatkuasa dan British juga berundur daripada India. Pandit Jawaharlal Nehru dilantik menjadi Perdana Menteri India, manakala Muhammad Ali Jinnah memimpin Pakistan.
Kesimpulan (2/3m)
Perubahan-perubahan pentadbiran yang dialami oleh Filipina dalam tempoh 500 tahun telah memberi banyak pengalaman kepada penduduk tempatan mentadbir negara sendiri. Filipina berjaya mencapai kemerdekaan sepenuhnya pada 4 Julai 1946. India juga mengalami pelbagai rintangan terutama sekali halangan kaum yang menimbulkan pelbagai rusuhan kaum. Kemuncak rusuhan itu mengakibatkan terpisahnya India dengan Pakistan walaupun kemerdekaan dapat dicapai pada 15 Ogos 1947.
Soalan 9
Huraikan tindakbalas masyarakat tempatan terhadap kehadiran kuasa Barat di
Filipina dan di Vietnam pada abad ke-19.
Pendahuluan (3/2m)
Kedatangan kuasa Barat di Filipina dan Vietnam dalam menimbulkan reaksi daripada penduduk tempatan. Di Filipina terdapat pelbagai penentangan penduduk tempatan kerana pelbagai dasar yang diperkenalkan oleh Sepanyol telah menindas penduduk tempatan. Mereka telah di tindas dalam aspek seperti ekonomi, politik dan sosial. Di Vietnam pula kedatangan Barat telah menimbulkan rasa curiga dan takut berlaku campur tangan dalam negara mereka. Oleh itu pemerintah Vietnam telah mengambil pelbagai langkah seperti mengamalkan dasar pintu tertutup bagi menyekat pengaruh dan campur tangan Barat di negara mereka.
Isi
A. Filipina (10m)
1. Pemberontakan Casi ( 1807 )
􀂾 Pemberontakan Casi berlaku kerana kerajaan Sepanyol telah mengharamkan industri membuat arak ( casi ) . Pemberontak ini telah berlaku di Ilocos.
􀂾 Industri membuat arak ( casi ) adalah merupakan pekerjaan tradisional penduduk tempatan. Sepanyol bukan sahaja mengharamkan penjualan dan penggembelengan casi malahan telah memonopoli industri membuat arak di Filipina.
􀂾 Rakyat tempatan dipaksa membeli arak daripada kerajaan Sepanyol. Ini menimbulkan perasaan tidak hati penduduk tempatan dan mereka telah melancarkan pemberontakan. Pemberontakan ini akhirnya dapat ditewaskan.
2. Pemberontakan Novales ( 1823 )
􀂾 Tentera Filipina menentang amalan diskriminasi dalam pasukan tentera.
􀂾 Dalam pemberontakan ini, tentera Filipina hampir menawan Manila.
3. Pemberontakan Tayabas ( 1840 )
􀂾 Pemberontakan ini dilancarkan oleh golongan paderi yang diketuai oleh seorang paderi yang bernama Apolinario de La Cruz.
􀂾 Pemberontak ini berlaku kerana paderi Sepanyol diberi pelbagai keistimewaan manakala paderi tempatan dilayan dengan buruk.
􀂾 Pemberontak Tayabas dapat ditewaskan kerana tiada pemimpin yang berkaliber.
4. Pemberontakan Cavite ( 1872 )
􀂾 Pemberontakan ini melibatkan golongan tentera dan paderi. Seramai 200 orang tentera terlibat dalam pemberontakan ini. Ia diketuai oleh Sarjan Lamadrid.
􀂾 Gerakan ini gagal kerana kekurangan senjata dan kekuatan tentera mereka tidak setanding dengan tentera Sepanyol.
􀂾 Dalam pemberontakan ini Sepanyol berjaya membunuh pemimpin tentera dan menjatuhkan hukuman bunuh kepada tiga orang paderi Filipina iaitu Mariano Comez, Jose Burgos dan Jucinto Zamaro.
􀂾 Pembunuhan paderi-paderi ini telah membangkitkan lagi perasaan anti-Sepanyol di kalangan rakyat.
5. Gerakan Propaganda ( 1882 – 1896 )
􀂾 Gerakan ini disertai oleh golongan pelajar Filipina yang berada di luar negara terutamanya di luar Sepanyol. Gerakan ini wujud sejak tahun 1882.
􀂾 Gerakan ini muncul kerana tindakan pemerintah Sepanyol yang semakin melampau sehingga ramai peminpin Filipina dihalau keluar dari Filipina.
􀂾 Gerakan ini juga turut disertai oleh golongan profesional antaranya ialah Dr.Jose Rizal, Lopez Jaena dan Marcelo del Pilar.
􀂾 Mereka mendedahkan kezaliman kerajaan Sepanyol dan memperjuangkan perubahan di Filipina melalui media massa serta perjuangan untuk persamaan taraf antara pegawai kerajaan Filipina dengan pegawai Sepanyol.
􀂾 Idea Gerakan propaganda disebarkan melalui akhbar La Solidaridad.
􀂾 Pada tahun 1887 – 1892 berlaku penganiayaan oleh pegawai dan paderi Sepanyol. Akibatnya pendapat mereka merosot dan ada di antara mereka diusir. Gerakan Propaganda telah melancarkan protes terhadap kezaliman Sepanyol.
􀂾 Pada tahun 1892, Jose Rizal kembali ke Filipina dan menubuhkan Liga Filipina. Liga Filipina menitikberatkan kemajuan ekonomi bertujuan memberi perlindungan kepada orang Filipina yang dianiaya dan juga berjuang mewujudkan keadilan.
􀂾 Penentangan Liga Filipina ini menyebabkan kerajaan Sepanyol membubarkan Liga Filipina dan Jose Rizal dibuang negeri pada tahun 1892.
6. Revolusi 1896 oleh Katipunan.
􀂾 Revolusi bersenjata dilakukan oleh Katipunan bagi menggulingkan kerajaan Sepanyol melalui pemberontakan bersenjata dan menyatukan orang-rang Filipina menjadi satu bangsa yang kukuh
􀂾 Liga Filipina ditubuhkan akibat penangkapan Jose Rizal. Liga Filipina ditubuhkan Andres Bonifacio dengan bantuan Teodoro Plata dan Ladislao Diwa. Misalnya.
i. Adnres Bonifacio – Love of Fatherland, Farewell, Duties of the People.
ii. Jacinto – To My Fatherland, Ligh and Darkness
iii. Dr. Valenzuala – Liberty, Is it fair
􀂾 Kemelesetan ekonomi di Filipina pada tahun 1893 tidak memberi peluang kepada Katipunan untuk menguatkan kedudukannya disebabkan Katipunan gagal mendapat bantuan dari ilustrado yang tidak setuju dengan dasar perjuangan Katipunan yang bersifat revolusiner. Adres Bonafacio bukan daripada golongan terpelajar. Andres Bonifacio dan Jacinto cuba meminta bantuan moral dan membeli senjata dari Jepun tetapi tidak berjaya kerana kekurangan wang.
􀂾 Pemberontakan Katipunan 1896. Rizal dijatuhkan hukuman bunuh. Katipunan yang bersedia untuk melancarkan pemberontakan mengalami kegagalan kerana diketahuai oleh Sepanyol. Ramai ahli Katipunan dipenjarakan. Andres Bonifacio dan ahli-ahlinya berundur ke bukit-bukit Balintawda dekat Manila. Beliau mengisytiharkan revolusi terhadap Sepanyol. Pemberontakan ini gagal dan beliau telah digulingkan oleh Emilio Aquinaldo.
􀂾 Perjanjian Biacnabato ditandatangani antara Katipunan dengan Sepanyol pada Disember 1897. Katipunan bersetuju meletakkan senjata. Sepanyol bersetuju membayar ganti rugi. Sebagai balas Emilio Aguinaldo mesti meningggalkan Filipina dan pergi ke Hong Kong.
􀂾 Amerika menyerang Teluk Manila pada tahun 1898. Emilio Aguinaldo dibawa balik untuk membantu Amerika Syarikat. Pada tahun 1898, Republik Filipina diisytiharkan. Amerika memerintah Filipina sebagai tanah jajahanya. Katipunan telah dibubarkan.
B. Vietnam. (10m)
Masyarakat Vietnam tidak menerima kehadiran kuasa Barat di negara mereka. Maharaja-maharaja Vietnam telah mengamalkan dasar pintu tertutup bagi menyekat kehadiran Barat.
1. Maharaja Gia Long.
􀂾 Maharaja Gia Long telah berjaya menaiki takhta dan ditabalkan sebagai Maharaja Vietnam. Baginda menaiki takhta dengan bantuan daripada sukarelawan-sukarelawan Perancis Pigneau de Behaine. Pada peringkat awal pemerintahannya baginda telah memberi layanan baik kepada sukarelawan Perancis kerana sebagai membalas jasa dengan bantuan yang diberikan oleh Pigneau de Behaine dan sukarelawan-sukarelawan Perancis.
􀂾 Setelah kematian Pigneau ,Maharaja Gia Long tidak lagi suka dengan penglibatan orang-orang Perancis dan Barat dalam negaranya . Baginda enggan memberi keistimewaan kepada kuasa Barat. Baginda juga telah mengamalkan dasar pintu tertutup.
􀂾 Maharaja Gia Long berpendapat bahawa dasar pintu tertutup dapat menjamin keselamatan dan kedaulatan Vietnam daripada dicerobohi oleh kuasa Barat. Tambahan pula, Maharaja Gia Long sentiasa mencurigai tujuan sebenar kedatangan kuasa Barat.
2. Maharaja Minh-mang.
􀂾 Seorang yang pengikut ajaran Confucius . Baginda juga mengamalkan dasar pintu tertutup. Beliau sangat benci dengan Barat, bimbang campur tangan Barat terhadap hal-ehwal dalam negeri
􀂾 Pada tahun 1822, baginda menolak permintaan utusan British iaitu John Crawford mengadakan hubungan dengan Vietnam. Baginda berpendapat jika diberi keistemewaan yang sama, maka kuasa-kuasa lain akan turut menuntut keistimewaan yang sama. Keadaan akan mencabar kedaulatan dan keselamatan Vietnam.
􀂾 Dasar Ming-mang terhadap kuasa Barat didapati lebih keras daripada Gia Long. Maharaja Ming-mang bertindak lebih keras terhadap mubaligh Perancis. Baginda telah bertindak keras terhadap mubaligh kristian dengan membunuh beberapa orang mubaligh kristian. Baginda juga telah menutup semua pelabuhan Vietnam kepada kapal-kapal asing. Perdagangan hanya terhad dijalankan dengan negara China.
􀂾 Pada tahun 1825, Maharaja Minh-mang mengeluarkan satu undang-undang yang melarang kemasukan mubaligh Kristian. Maharaja Ming-mang telah menganiaya penganut Kristian dan telah membinasakan gereja mereka. Dua orang mubaligh Kristian Perancis telah dihalau keluar Vietnam iaitu Chaigneau dan Vanier.
􀂾 Perang Candu 1 yang menyebabkan China kalah kepada British telah menyedarkan Maharaja Minh-mang Vietnam akan menerima nasib yang sama jika masih enggan menjalinkan hubungan dengan Barat.
􀂾 Pada tahun 1840, Maharaja Ming-mang telah menghantar satu utusan diplomatik yang terdiri daripada dua Mandarin dan dua orang juru bahasa ke Perancis. Walau bagai manapun , utusan ini gagal kerana Raja Perancis, Louis Philippe enggan menerima selepas Societe des Missioan Estrangeres membuat aduan tentang layanan burut Vietnam terhadap orang-orang Kristian.
3. Maharaja Thieu Tri ( 1841- 1847 )
􀂾 Terus mengamalkan dasar tutup pintu. Meneruskan dasar pemencilan dan anti agama Kristian. Hubungan Vietnam dengan Perancis semakin renggang. Maharaja Thieu Tri terus mengamalkan dasar anti-Barat dan menganiaya penganut agama Kristian dengan lebih agresif.
4. Maharaja Tu Duc ( 1848 – 1883 )
􀂾 Maharaja Tu Duc meneruskan dasar pintu tertutup Vietnam tanpa menyedari kesannya ke atas China.
􀂾 Antara tahun 1851- 1852 dua orang paderi Perancis iaitu Father Augustin Schoeffker dan Father Jean Louis Bonnard dihukum bunuh. Pada tahun1856, seorang mubaligh Katolik Perancis diseksa dan dibunuh.
􀂾 Pada tahun 1857 pula, Maharaja Tu Duc membenarkan hukuman bunuh ke atas mubaligh di Vietnam serta penyokong politik di Perancis. Pada tahun 1852, pemerintah Perancis iaitu Napoleon 111 ingin memulihkan kegemilangan Perancis. Napoleon telah terhadap Vietnam
tetapi dasar ini tidak disedari oleh Tu Duc. Tu Duc meneruskan dasar penganiagaan yang agresif terhadap mubaligh-mubaligh Kristian.
􀂾 Kesilapan Maharaja Tu Duc membunuh Bishop Sepanyol, iaitu Mgr.Diaz atas satu tuduhan mengambil bahagian dalam satu pemberontakan menentangnya telah melibatkan Sepanyol dalam pertikaian Vietnam – Perancis.
􀂾 Perancis telah menghantar wakil mereka, de Montiguy untuk membuat beberapa tuntutan seperti menjamin kebebasan beragama di Vietnam, menubuhkan sebuah syarikat perdagangan Perancis di Hue dan melantik seorang Konsul Perancis. Namun semua tuntutan ini ditolak.
􀂾 Angkatan Peranci-Sepanyol di bawah pimpinan Laksamana Rigault de Genouily telah menyerang dan menduduki Tourane pada tahun 1858. Sedikit demi sedikit wilayah-wilayah Vietnam jatuh ke tangan Perancis.
Kesimpulan. (2/3m)
Kesimpulannya jelas menunjukkan bahawa kedatangan Barat ke Filipina dan Vietnam telah mendapat tentangan daripada pendududukan tempatan. Di Filipina telah terdapat beberapa penentangan terhadap pentadbiran dan dasar-dasar yang dijalankan oleh Sepanyol. Penentangan masyarakat Vietnam dilakukan oleh Maharaja-maharaja Vietnam yang anti-Barat dan anti agama Kristian. Maharaja Vietnam telah melakukan dasar pintu tertutup. Akibat dasar anti Barat dan agama Kristian wilayah Vietnam sedikit demi sedikit telah ditakluki oleh Perancis
Soalan 10
Huraikan peranan golongan agama dalam gerakan nasionalisme di Indonesia dan di Myanmar sehingga awal abad ke-20.
Pendahuluan (3/2m)
Peranan golongan agama dalam gerakan nasionalisme di Indonesia telah dapat dikesan sejak awal abad ke-20 lagi dengan muncul pertubuhan yang berteraskan agama (Islam) seperti Sarekat Dagang Islam, Sarekat Islam, Muhammadiyah dan Nahdatul Ulama. Perkembangan nasionalisme Indonesia boleh dibahagikan kepada beberapa peringkat iaitu sosioekonomi ( 1912-1921), gerakan politik revolusioner (1921-1927) dan sekular sosiobudaya 1927-1942). Di Myanmar pula, golongan agama yang berteraskan ajaran Buddha memainkan peranan penting dalam gerakan nasionalisme di Myanmar terutamanya pada peringkat awal. Gerakan ini diterajui oleh Persatuan Belia Buddha ( YMBA) dan golongan Pongyi.
Isi:
A. Indonesia (10m)
􀂾 Pada peringkat awal gerakan nasionalisme Indonesia, golongan agama khususnya ulama Islam sememangnya memainkan peranan penting. Sarekat Dagang Islam yang diasaskan oleh Haji Samanhudi memperjuangkan nasib para pedagang batik Jawa daripada persaingan dan penindasan saudagar Cina dalam perusahaan batik. Islam dijadikan alat penyatuan rakyat Indonesia dan melaluinya pertubuhan ini dapat memberi dan menyedarkan penduduk Indonesia tentang penindasan kapitalis Cina di Indonesia.
􀂾 Pada tahun 1912, Sarekat Dagang Islam bertukar kepada Sarekat Islam dan dipimpin oleh Omar Said Tjokroaminato. Pertubuhan ini mengekalkan Islam sebagai alat penyatuan umat Islam Indonesia. Dengan berteraskan Islam, pertubuhan ini telah mendapat sokongan penduduk Indonesia untuk memperjuangkan nasib mereka daripada penindasan penjajah. Penyertaan rakyat Indoneia daripada pelbagai lapisan menjadikan Sarekat Islam sebagai organisasi politik massa yang pertama di Indonesia.
􀂾 Perjuangan Sarekat Islam yang bertunjangkan agama Islam menyebabkan gerakan ini digeruni oleh penjajah Belanda. Sarekat Islam juga berjuang untuk meningkatkan taraf sosioekonomi rakyat Indonesia. Sarekat Islam turut mengkritik Kerajaan Belanda di Indonesia kerana gagal memperbaiki ekonomi rakyat Indonesia. Pertubuhan ini turut berperanan memperjuangkan pembaharuan dalam bidang pendidikan dengan menuntut penghapusan diskrimanasi dalam kemasukan murid-murid ke sekolah malah menuntut pendidikan wajib kepada anak-anak yang berumur di bawah 15 tahun.
􀂾 Sarekat Islam telah menuntut hak berkerajaan sendiri dan ramai golongan nasionalis telah bergabung dengan Sarekat Islam kerana perjuangannya yang bercorak politik. Pertubuhan ini juga menuntut penubuhan majlis-majlis daerah dan perluasan kuasa Volksraad dan mulai 1917, Sarekat Islam mula memperjuangkan kemerdekaan penuh Indonesia termasuk akan menggunakan kekerasan jika perlu.
􀂾 Selain daripada Sarekat Islam, Muhammadiyah yang ditubuhkan pada 1912 oleh Haji Ahmad Dahlan juga menggunakan agama Islam sebagai landasan dalam perjuangannya. Pertubuhan ini memainkan peranan penting dalam gerakan awal nasionalisme Indonesia dengan mempertahankan kesucian Islam dan menghadapi ancaman penyebaran agama Kristian dan budaya sekularisme di kalangan penduduk peribumi Indonesia.
􀂾 Pertubuhan ini juga berperanan memberikan penekanan kepada usaha meningkatkan kesedaran umat Islam tentang kemajuan dan pendidikan sebagai cara melepaskan penduduk daripada belenggu penjajahan Belanda. Pertubuhan ini terlibat menubuhkan sekolah, klinik, masjid dan perpustakaan. Namun begitu perkembangannya agak lembab akibat tentangan golongan ortodoks Islam. Walau bagaimanapun kepopularan pertubuhan ini mula meningkat apabila pada 1930 bilangan ahlinya hanya 24,000 orang dan telah meningkat kepada 250,000 orang pada tahun 1938. Pertubuhan ini juga mula mengambilalih peranan gerakan reformis Islam daripada Sarekat Islam yang mula merosot pada tahun-tahun 1920an.
􀂾 Nahdatul Ulama yang ditubuhkan pada tahun 1926 oleh Kiai Hasyim Asjari. Pertubuhan ini berperanan membela dan mempertahankan keutuhan agama Islam daripada ancaman penyebaran Kristian. Pertubuhan ini mengendalikan sekolah-sekolah agama Islam yang bersifat ortodoks, menjalankan kerja-kerja kebajikan dan membantu memajukan ekonomi ahlinya. Walau bagaimanapun, berbanding dengan Muhammadiyah, Nahdatul Ulama merupakan pertubuhan yang lebih ortodoks dan bersikap prejudis terhadap kemajuan dan pendidikan Barat.
B. Myanmar (10m)
􀂾 Gerakan nasionalisme di Myanmar pada peringkat awal lebih bersifat keagamaan. Pertubuhan agama terawal ialah Sasanadara yang ditubuhkan pada 1897 dan dikuti oleh Persatuan Agama Maktab Rangoon pada 1904. Gerakan ini semakin berkembang dengan penubuhan Persatuan Belia Buddha (YMBA )pada 1906 yang diasaskan oleh U May Oung. Persatuan Belia Buddha merupakan pertubuhan berorganisasi pertama di Myanmar dengan tujuan menyatukan nilai-nilai dan tradisi agama Buddha dengan pendidikan barat.
􀂾 YMBA memainkan peranan penting dalam gerakan nasionalisme pada tahun-tahun 1916-1920. Persatuan ini terlibat dalam kegiatan politik disebabkan oleh kesengsaraan ekonomi akibat Perang Dunia Kedua dan perkembangan pengaruh gerakan kebangsaan di India.
􀂾 Peranan YMBA dalam gerakan nasionalisme awal di Myanmar dapat dilihat dalam konflik isu kasut (1916-1918), menuntut sistem pemerintahan dua lapis (dyarchy) dilaksanakan dan bantahan terhadap akta universiti. Akibat daripada tekanan tersebut, British terpaksa menggubal undang-undang yang melarang pemakaian kasut dalam pagoda, membuat pindaan terhadap akta universiti dan sistem pentadbiran dua lapis turut dilaksanakan di Myanmar. Kejayaan ini menyebabkan YMBA semakin popular di kalangan rakyat Myanmar. Kejayaan YMBA turut dipengaruhi oleh kepimpinan nasionalis radikal seperti U Thei Maung yang bertindakan melakukan pemulauan terhadap kerajaan British.
􀂾 Golongan Pongyi atau sami-sami Buddha telah memainkan peranan penting dalam perjuangan kemerdekaan Myanmar sekitar 1916-1935. Kemerosotan pengaruh Sangha dan sekolah agama Buddha membawa kepada penglibatan Pongyi dalam mengembalikan pengaruh dan kedudukan agama Buddha dalam masyarakat. Pongyi turut menyertai dan
menyokong YMBA dalam isu kasut dan mogok pelajar. Walau bagaimanapun, Pongyi ternyata memainkan peranan penting dalam gerakan nasionalisme Myanmar terutamanya di kalangan kaum petani . Dalam gerakan nasionalisme mereka, Pongyi turut menerbitkan akhbar Wunthanu untuk menyebarkan idea-idea nasionalisme mereka kepada penduduk.
􀂾 Perjuangan Pongyi kemudiannya berubah menjadi radikal dan agresif dengan kemunculan U Ottama dan U Wisara. Mereka menuntut pemerintahan sendiri dan menyeru penduduk menentang polis, mahkamah dan pengutip cukai. Agama Buddha dijadikan sebagai alat untuk meraih sokongan rakyat.
􀂾 Pada 1922, Pongyi menubuhkan parti politik Sangha Samatggi yang dipimpin oleh U Ottama dan menyeru rakyat memulaukan pembaharuan British.. Antara tindakan Pongyi termasuk menghasut petani melancarkan kempen anticukai terhadap British dan menyebabkan petani menyertai perjuangan menentang British. U Wisara menganjurkan kempen anticukai di Tharawady pada 1926 dan akibatnya beliau telah ditangkap dan dipenjarakan dan tindakan ini telah menyemarakkan lagi semangat nasionalisme di kalangan rakyat.
􀂾 Peranan Pongyi semakin memuncak apabila terbentuknya pakatan antara Sangha Samatggi dengan Genral Council of Burma Association (GCBA). Perikatan ini menentang British dan menuntut kemerdekaan. Keputusan Suruhanjaya Simon mencadangkan pemisahan pentadbiran antara India dan Myanmar menyebabkan golongan nasionalis Myanmar tidak sepakat dalam isu ini dan Pongyi menyokong kumpulan anti pemisahan dengan menubuhkan Liga Anti pemisahan yang dipimpin oleh Dr. Ba Maw dan U Khaw Myint.
􀂾 Pongyi menentang pemisahan kerana bimbang akan melambatkan proses kemerdekaan Myanmar. Peranan Pongyi jelas dalam Pemberontakan Saya San atau Pemberontakan Tharawady (1930-1931). Pemberontakan yang dipimpin oleh Saya San bertujuan mengguling pentadbiran Bitish di Myanmar dan memulihkan keagungan agama Buddha serta berusaha mendapatkan semula tanah-tanah daripada ceti-ceti India. Walaupun pemberontakan ini gagal setelah Saya San ditangkap dan dihukum mati pada 1931, namun begitu ia telah menyemarakkan lagi kebangkitan semangat nasionalisme di kalangan penduduk Myanmar.
Kesimpulan 2/3m)
Berdasarkan huraian di atas, dapatlah dirumuskan kepentingan agama dalam gerakan nasionalisme di Indonesia dan Myanmar. Di Indonesia agama Islam menjadi alat penyatuan dalam gerakan yang diterajui oleh Sarekat Dagang Islam, Sarekat Islam, Muhammadiyah dan Nahdatul Ulama. Di Myanmar pula dalam gerakan yang diterajui oleh YMBA dan Pongyi, agama Buddha ternyata berperanan besar dalam gerakan nasionalise negara tersebut.
Soalan 11
Bincangkan kesan pendudukan Jepun ke atas gerakan nasionalisme di Myanmar dan di Indonesia.
Pendahuluan (3/2m)
Jepun berjaya menduduki Myanmar dan Indonesia semasa Perang Dunia Kedua (1941-1945). Pendudukan Jepun di Myanmar bermula selepas mengalahkan British pada Mei 1942 dengan bantuan golongan Thakin dalam Tentera Kemerdekaan Burma. Manakala Indonesia jatuh ke tangan Jepun selepas Kuasa Paksi itu berjaya mengusir penjajah Belanda. Pendudukan Jepun di kedua-dua negara semasa Perang Dunia Kedua memang dialu-alukan oleh para nasionalis tempatan seperti Aung San di Myanmar; dan Sukarno dan Hatta di Indonesia. Pendudukan Jepun selama kira-kira tiga tahun sangat mempengaruhi gerakan kebangsaan Myanmar dan Indonesia. Golongan nasionalis di kedua-dua negara berazam mencapai kemerdekaan kerana tertarik dengan slogan dan janji Jepun. Bagaimanapun pada saat-saat akhir pendudukan Jepun, rakyat di kedua-dua negara telah bangun menentang Jepun.
Isi
A. Kesan-kesan pendudukan Jepun ke atas gerakan nasionalisme di Myanmar (10m)
􀂾 Pendudukan Jepun di Myanmar semasa Perang Dunia Kedua merupakan satu tempoh penting yang mempengaruhi gerakan kebangsaan di negara itu. Kejayaan Jepun mengalahkan British telah menghapuskan tanggapan bahawa British adalah satu kuasa agung yang tidak boleh ditewaskan.
􀂾 Rakyat Myanmar sedar bahawa British tidak dapat melindungi mereka apabila kalah di tangan kuasa paksi Jepun dalam Perang Dunia Kedua. Justeru mereka perlu berdikari menentukan masa depan negara sendiri. Ini membangkitkan keazaman golongan Thakin memperjuangkan kemerdekaan supaya membolehkan mereka mentadbir negara sendiri.
􀂾 Semasa memerintah Myanmar, Jepun telah melantik tokoh-tokoh nasionalis tempatan untuk mengisi kekosongan jawatan dalam pentadbiran awam. Jepun telah memberi jaminan akan membentuk sistem pemerintahan berkerajaan sendiri dan memberi kemerdekaan kepada Myanmar menjelang tahun 1943.
􀂾 Jepun telah memberi latihan dan kelengkapan senjata kepada golongan Thakin pimpinan Aung San. Penubuhan Tentera Kebangsaan Myanmar pada akhir tahun 1943 telah mengubah gerakan kebangsaan kepada corak ketenteraan.
􀂾 Jepun telah mengisytiharkan kemerdekaan Myanmar pada 1 Ogos 1943. Sebuah Kabinet dibentuk dengan Dr. Ba Maw sebagai Perdana Menteri, Thakin Mya sebagai Timbalan Menteri dan Thakin U Nu sebagai Menteri Hal Ehwal Luar Negeri.
􀂾 Langkah Jepun tersebut bertujuan menarik sokongan rakyat Myanmar kepada Jepun dalam menentang pihak British. Bagaimanapun penderitaan hidup rakyat dan kekejaman pemerintahan tentera Jepun menyebabkan Myanmar menyedari negaranya diperalatkan untuk kepentingan Jepun. Golongan nasionalis secara beransur-ansur mula hilang kepercayaan dan keyakinan terhadap kuasa Jepun.
􀂾 Keadaan ekonomi yang teruk sepanjang pemerintahan Jepun mendorong gerakan anti-Jepun. Ahli Thakin mula melakukan gerakan bawah tanah untuk menentang Jepun. Thakin Aung San telah menubuhkan Tentera Kebangsaan Myanmar Anti-Jepun yang kemudian nya berkembang lalu membentuk Liga Pembebasan Rakyat Anti-Fasis (LPRAF) untuk menentang Jepun bagi menubuhkan kerajaan sendiri. Tentera Thakin berjaya memusnahkan kawasan-kawasan strategik Jepun.
􀂾 Aung San telah memberi sokongan kepada British dalam menawan semula Myanmar dan menghalau Jepun. Akhirnya pada 8 Ogos 1945, Jepun telah menyerah kalah, Aung San telah berusaha untuk mendapat sokongan daripada golongan Karen, Shan, Kachin, dan Chui serta membebaskan Liga Pembebasan Rakyar Anti-Fasis (LPRAF) daripada pengaruh komunis dalam usaha meyakinkan British untuk mendapatkan kemerdekaan Myanmar.
B. Kesan-kesan pendudukan Jepun ke atas gerakan nasionalisme di Indonesia. (10m)
􀂾 Kekalahan Belanda di tangan Jepun semasa meletusnya Perang Dunia Kedua juga telah membangkitkan kesedaran rakyat Indonesia bahawa Belanda bukanlah suatu kuasa agung yang tidak boleh ditewaskan. Belanda terbukti gagal menunjukkan semangat juang yang tinggi bagi menghadapi kemaraan tentera Jepun; sebaliknya telah menyerah kalah kepada Jepun dengan mudah. Kekalahan ini telah menjejaskan imej dan menjatuhkan maruah Belanda sekaligus menyemarakkan sentiment anti-Belanda dalam kalangan rakyat Indonesia.
􀂾 Sebaik sahaja menduduki Indonesia, Jepun bertindak membebaskan golongan nasionalis Indonesia yang dipenjarakan oleh Belanda seperti Soekarno, Sutan Sjahrir dan Hatta. Tujuan Jepun bertindak sedemikian adalah untuk meraih simpati dan sokongan daripada rakyat Indonesia. Jepun juga secara halus ingin memperalatkan golongan nasionalis untuk membantu menggerakkan rakyat, memajukan ekonomi dan menyebarkan propaganda pro-Jepun.
􀂾 Justeru golongan nasionalis sekular telah diberikan kebebasan berpolitik. Pada Mac 1943, golongan nasionalis telah menubuhkan Pusat Tenaga Rakyat (PUTERA) dengan bantuan Jepun. Selaku Presiden, Soekarno telah menggunakan PUTERA untuk menyebarkan idea-idea nasionalisme, anti-penjajahan dan anti-imperialisme Barat. Pergerakan PUTERA berjaya meningkatkan kesedaran politik dalam kalangan penduduk Indonesia. Ini telah menyemarakkan semangat mereka untuk memperjuangkan kemerdekaan.
􀂾 Pada September 1943, Pembela Tanah Air (PETA) telah ditubuhkan bagi menyediakan rakyat Indonesia menghadapi serangan Belanda. Anggota PETA diberi latihan ketenteraan untuk mempertahankan Indonesia daripada sebarang serangan tentera Kuasa Berikat.
􀂾 Dalam tempoh satu setengah tahun sahaja angota PETA meningkat kepada 12000 ahli dan menjadi tulang belakang tentera nasionalis Indonesia bagi menentang kemasukan semula Belanda ke Indonesia selepas Jepun menyerah kalah pada Ogos 1945. Pada masa yang sama, golongan nasionalis Indonesia pimpinan Soekarno telah memperalatkan PETA untuk menentang Jepun.
􀂾 Selain itu, Jepun juga menggalakkan pertubuhan dan gerakan Islam untuk menentang penjajah Belanda. Mereka cuba menyebarkan idea kebudayaan Jepun serta melaungkan slogan “Lingkungan Kesemakmuran Bersama Asia Timur Raya”. Beberapa keistimewaan turut diberikan kepada orang Islam. Antaranya ialah membenarkan penubuhan Majlis Syuro ,Muslimin Indonesia (MASJUMI) pada tahun 1943, penubuhan Universiti Islam, penerbitan al-Quran, pemberian jawatan penting kepada orang Islam, serta layanan yang baik kepada orang Islam.
􀂾 Penubuhan MASJUMI telah membantu mengembangkan lagi semangat kebangsaan dalam kalangan rakyat Indonesia. Tindakan Jepun juga telah mempereratkan tali persaudaraan dan kerjasama dalam kalangan masyarakat Islam Indonesia.
􀂾 Golongan pelajar pula digalakkan untuk menyertai organisasi tajaan Jepun seperti Seinendan, Gakukotai, Barisan Pelopor, dan Angkatan Muda dan Asrama. Sekolah Asrama Indonesia Merdeka yang ditubuhkan di Jakarta telah dijadikan wadah oleh golongan nasionalis terutamanya Hatta dan Sutan Sjahrir untuk membakar semangat nasionalisme dalam kalangan belia bangkit memperjuangkan kemerdekaan Indonesia.
􀂾 Bagi menghapuskan pengaruh Belanda, Jepun telah melarang penggunaan bahasa Belanda; sebaliknya menggalakkan rakyat Indonesia menggunakan bahasa Indonesia secara meluas dalam kehidupan seharian. Penggunaan satu bahasa secara tidak langsung telah mewujudkan semangat perpaduan dalam kalangan rakyat melangkaui batasan etnik dan petempatan yang terpisah-pisah.
􀂾 Selain itu, golongan terpelajar telah diberi peluang menjawat jawatan-jawatan penting dalam pentadbiran dan teknikal. Pengalaman sebegini telah mencetuskan keyakinan rakyat untuk memerintah negara sendiri.
􀂾 Pada September 1944, kerajaan Jepun di Tokyo di bawah pimpinan Jeneral Koiso Kuniaki telah menjanjikan kemerdekaan kepada Indonesia. Oleh itu langkah-langkah ke arah kemerdekaan dilakukan dengan menubuhkan Badan Penyelidik Usaha Persiapan Kemerdekaan pada Mac 1945. Soekarno dan Hatta telah berangkat ke Saigon, Vietnam Selatan untuk membincangkan tarikh kemerdekaan dengan Panglima Tertinggi Jepun bagi kawasan selatan. Dalam pada itu, Jepun terpaksa menyerah kalah pada Kuasa Berikat pada 14 Ogos 1945. Lantas pada 17 Ogos 1945, Soekarno telah mengisytiharkan kemerdekaan Indonesia.
Kesimpulan (2/3m)
Berdasarkan perbincangan di atas dapatlah disimpulkan bahawa pendudukan Jepun telah membangkitkan semangat nasionalisme anti-imperialisme Barat dan anti-Jepun dalam masyarakat tempatan di Myanmar dan Indonesia. Pengalaman yang mereka perolehi sepanjang tempoh pemerintahan Jepun serta isu perjuangan kemerdekaan yang dimainkan
oleh Jepun telah memberanikan rakyat Myanmar dan Indonesia bangun menentang penjajahan secara terbuka. Golongan nasionalis dan radikal dengan sokongan pelbagai lapisan rakyat akhirnya telah bangkit menuntut kemerdekaan negara masing-masing.
Soalan 12
Jelaskan pembangunan sosioekonomi di Myanmar dan di Filipina selepas Perang Dunia kedua.
Pendahuluan (3/2m)
Selepas tamat Perang Dunia ke 2, negara Myanmar dan Filipina telah mencapai kemerdekaan. Pelbagai masalah telah dihadapi oleh kedua-dua negara ini seperti kemiskinan, pembangunan dan kekurangan wang bagi melaksanakan projek-projek pembangunan. Antara keperluan asas yang mendesak bagi kedua-dua negara ini ialah sistem perhubungan, tali air dan sebagainya. Pertubuhan bangsa-bangsa bersatu telah menubuhkan berapa suruhanjaya bagi membantu negara-negara yang baru mendapat kemerdekaan dari kewangan dan kepakaran.
Isi.
A. Myanmar. (10m)
􀂾 Selepas tamat Perang Dunia kedua Myanmar mempunyai potensi baik untuk terus membangun dan berkembang ekonominya. Potensi Myanmar untuk terus berkembang dari segi sosial ekonomi adalah kerana sistem pendidikan Myanmar agak tinggi dan kadar penduduk yang celik huruf juga tinggi. Di samping itu juga, ramai penduduk yang mendapat pendidikan Barat dan kemudahan prasarana yang paling asas. Ramai penduduk Myanmar telah menjadi pagawai perkhidmatan awam semasa zaman pemerintahan British. Sistem perundangan Barat di Myanmar telah dapat berjalan dengan baik.
􀂾 Ekonomi Myanmar pulih akibat pembangunan pesat dan perkembangan teknologi moden dalam sektor perlombongan petroleum. Pada tahun 1953 kerajaaan Myanmar telah menggubal akta memiliknegarakan tanah. Tujuan utama akta ini digubal ialah untuk membolehkan tanah dimiliki secara kekal oleh petani. Akta ini juga bertujuan untuk menamatkan bayaran sewa tanah oleh petani. Dengan ini kerajaaan dapat meningkatkan kawalan terhadap tanah pertanian.
􀂾 Semasa pemerintahan rejim junta Jeneral Ne Win, Myanmar lebih mengutamakan hubungan perdagangan dengan negara-negara komunis. Hubungan dengan negara lain bukan komunis terputus. Kebanyakan kegiatan ekonomi Myanmar dimonopolikan oleh kerajaan. Tujuan utama dasar ekonomi sosialis adalah untuk mewujudkan sebuah masyarakat yang dapat menjamin kebajikan penduduk dari segi sosial dan ekonomi. Ia bertujuan untuk mengurangkan perbezaan golongan miskin dan kaya. Walau bagaimanapun kebanyakan industri yang dimiliknegarakan tidak mendapat beroperasi dengan cekap kerana berlaku pemberontakan yang menggugat keberkesanan pentadbiran negara Myanmar. Di samping itu juga, Myanmar tidak mempunyai tenaga kepakaran dalam dalam pelbagai bidang yang telah membantutkan lagi perkembangan sosioekonominya.
􀂾 Perlaksanaan “sosialisme cara Myanmar” selepas tahun 1962 campuran Maxisme yang telah diubahsuai dengan keadaan setempat, agama Buddha dan kebencian tentera terhadap kapitalisme. Dasar ekonomi merupakan percubaan ke arah revolusi sosial dan ekonomi bagi mewujudkan sebuah masyarakat yang menjamin kebajikan ekonomi dan sosial, di samping mengurangkan jurang pendapatan antara golongan kaya dan miskin. Walaubagaimana pun perlaksaaan dasar ini telah membawa kesan yang buruk kepada ekonomi Myanmar kerana dasar ini telah menunjukkan berlakunya kelembapan dan kemunduran dari segi ekonomi.
B. Filipina. (10m)
􀂾 Selepas tamat Perang Dunia ke 2, ekonomi Filipina masih lagi bercorak pertanian. Penduduk Filipina bergantung hidup kepada hasil pertanian. Filipina sebagai pengeluar utama dunia kelapa dan abaka.Hasil kelapa telah menyumbangkan sebanyak 70% hasil pengeluaran negara.Antara tahun 1956 hingga tanun 1960 Filipina menghasilkan 1.4 juta tan metrik kelapa kering dan 11.6 juta tan metrik gula. Gula merupakan bahan eksport yang penting ke Amerika Syarikat
􀂾 Padi merupakan tanaman utama makanan yang utama. Penubuhan Institut Penyelidikan Padi Antarabangsa di Los Banos menyebabkan hasil pengeluaran padi meningkat Filipina juga telah melaksanakan Revolusi Hijau dalam sektor perikanan. Di samping memajukan perikanan laut dalam dan pinggir pantai, kerajaan juga berusaha gigih memajukan akuakultur.
􀂾 Perusahaan perlombongan juga turut dijalankan. Kuprum merupakan bahan eksport utama di Filipina. Di samping itu minyak juga dilombong di pinggir laut ke pulauan Visayan. Sektor perindustrian dimajukan sejak tahun 1950an. Pada tahun 1958 ,sektor perindustrian di Filipina telah menyumbang sebanyak 36% kepada hasil pendapatan negara. Perindustrian giat dijalankan dijalankan di kawasan Manila dengan tumpuan utama dalam bidang industri ringan, pembungkusan, pemasangan dan pemprosesan. Industri besi dan keluli juga diusahakan di di Ilagan City, Kepulauan Mindanao. Pada tahun 1957, industri ini telah menyumbangkan jumlah keluaran sebanyak sebanyak 58,000 tan metrik. Bagi meningkat kemajuan sektor ini kerajaan telah mengenakan larangan ke atas beberapa barangan import untuk menggalakkan industri berasaskan barangan eksport.
􀂾 Ekonomi Filipina juga bergantung kepada perdagangan luar. Sektor ini kebanyakkannya dikuasai oleh orang Cina yang tertumpu di pelabuhan dan bandar-bandar utama Filipina. Antara tahun 1950an dan 1960an orang Cina telah menguasai 23% daripada jumlah ekonomi Filipina. Sekitar tahun 1960an jumlah penduduk Filipina telah meningkat lebih 27 juta orang. Kebanyakkan penduduk Filipina tinggal di bandar-bandar besar seperti Manila, Quezon City, Cebu, Davao dan Zamboanga. 90% penduduk Filipina adalah berketurunan Melayu-Indonesia dan selebihnya keturunan Cina dan Sepanyol.
􀂾 Kebanyakan penduduk Filipina beragama Kristian. Agama-agama lain yang dianuti oleh penduduk Filipina ialah Confucuis dan Islam. Pendidikan juga telah diberi keutamaan. Kadar pendidikan meningkat dari 20% pada tahun 1900 semasa bermula pendudukan Amerika Syarikat kepada 60% pada tahun 1946. Filipina telah menggunakan bahasa Tagalog sebagai kebangsaan. Bahasa-bahasa utama lain turut diguna pakai seperti bahasa Inggeris dan Sepanyol.
Kesimpulan (2/3m)
Dari perbincangan di atas jelas menunjukkan bahawa selepas tamat perang dunia ke-2 Myanmar dan Filipina telah berkembang pesat dari segi social ekonomi. Dari segi ekonomi kerajaan Filipinaa telah member I tumpuan kepada kegiatan ekonomi tradisiaonal dan memberi keutamaan kepada perkembangan perdagangan dan perindustrian. Kerajaan kedua-dua buah memberi tumpuan kepada meningkat pelbagai kemudahan seperti sistem perhubungan, pendidikan dan kesihatan. Tujuan adalah meningkatkan taraf kehidupan rakyat yang masih ketingggalan akibat kesen penjajahan Barat.